Przejdź do zawartości

dziwak

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA: [ˈd͡ʑivak], AS: [ʒ́ivak], zjawiska fonetyczne: zmięk. ⓘ
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która nie zachowuje się normalnie, zgodnie z przyjętymi normami[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdziwakdziwacy
dopełniaczdziwakadziwaków
celownikdziwakowidziwakom
biernikdziwakadziwaków
narzędnikdziwakiemdziwakami
miejscownikdziwakudziwakach
wołaczdziwakudziwacy
depr. M. i W. lm: (te) dziwaki
przykłady:
(1.1) Cóż za dziwak, w środku miasta trzyma na działce osła.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cudak, dziwoląg, ekscentryk, fiksat, oryginał
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziwaczność ż, dziwność ż
zdrobn. dziwaczek m
forma żeńska dziwaczka ż
przym. dziwaczny, dziwny
przysł. dziwacznie
czas. dziwaczeć ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
od pol. dziw, od prasł. *divъ, od czasownika prasł. *diviti (sę) → dziwić (się)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dziwak&oldid=8510779”