dyletant

dyletant (język polski)

wymowa:

IPA: [dɨˈlɛtãnt], AS: [dyletãnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek zajmujący się jakąś dziedziną, nie znając się na niej, bez odpowiedniego przygotowania

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dyletant	dyletanci
dopełniacz	dyletanta	dyletantów
celownik	dyletantowi	dyletantom
biernik	dyletanta	dyletantów
narzędnik	dyletantem	dyletantami
miejscownik	dyletancie	dyletantach
wołacz	dyletancie	dyletanci
depr. M. i W. lm: (te) dyletanty

przykłady:

(1.1) W sklepie komputerowym zatrudnili jakiegoś dyletanta. Nie wie, co to switch.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) amator, laik; książk. profan

antonimy:

(1.1) znawca

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dyletanctwo n, dyletantyzm m

forma żeńska dyletantka ż

przym. dyletancki

przysł. dyletancko

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Dilettant < prawdop. wł. dilettante

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dilettante, dabbler, amateur
• białoruski: (1.1) дылетант m
• bułgarski: (1.1) дилетант m
• duński: (1.1) dilettant w
• esperanto: (1.1) amatoro
• hiszpański: (1.1) diletante m
• interlingua: (1.1) dilettante
• niemiecki: (1.1) Dilettant m
• rosyjski: (1.1) дилетант m
• ukraiński: (1.1) дилетант m
• węgierski: (1.1) dilettáns

źródła: