Ost

Ost (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ɔst]

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) mar. książk. wiatr wschodni

rzeczownik, bez rodzaju

(2.1) geogr. wschód

temat słowotwórczy

(3.1) (w złożeniach) geogr. Wschodni (jako bliższe określenie przy nazwach geograficznych itp.)

odmiana:

(1.1) (lm rzad.)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Ost	die Oste
dopełniacz	des Ostes des Osts	der Oste
celownik	dem Ost	den Osten
biernik	den Ost	die Ost

(2.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Der kühle Ost brachte Erleichterung. → Chłodny wschodni wiatr przyniósł ulgę.

(2.1) Es wehte ein leichter Wind aus/von Ost. → Wiał lekki wiatr ze wschodu.

(2.1) Es kamen Menschen aus Ost und West. → Przybyli ludzie ze wschodu i zachodu.

składnia:

(3.1) w złożeniach Ost + rzecz. (np. Ostdeutschland, Ostsee)

kolokacje:

synonimy:

(2.1) Osten, skr. O

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Osten m

przym. östlich

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Ost • Süd • West • Nord

źródła: