Przejdź do zawartości

Wrodzona niedoczynność tarczycy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wrodzona pierwotna niedoczynność tarczycy
Ilustracja
Sześciotygodniowe dziecko z objawami żółtaczki (prawdopodobnie świadczącej o wrodzonej niedoczynności tarczycy)
Klasyfikacje
ICD-10

E03
Inne postacie niedoczynności tarczycy

DiseasesDB

6612

MedlinePlus

001193

Wrodzona pierwotna niedoczynność tarczycy – zaburzenie rozwoju fizycznego i intelektualnego, u podłoża którego leży niedobór hormonów tarczycy w okresie prenatalnym i w niemowlęctwie. Leczenie polega na podawaniu choremu tyroksyny.

Przyczyny

[edytuj | edytuj kod]

Występowanie wrodzonej niedoczynności tarczycy może mieć różne podłoże:

  • zaburzenia (mutacje) genetyczne
  • zaburzenia embriogenezy:
    • niewykształcenie się tarczycy
    • wykształcenie się tarczycy o nieprawidłowej budowie
    • przemieszczanie się narządu w trakcie rozwoju

Objawy

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym objawem choroby u noworodka jest najczęściej żółtaczka. W okresie niemowlęcym dziecko ma spowolnione czynności życiowe, opóźniony rozwój psychoruchowy oraz zaparcia.

Diagnostyka

[edytuj | edytuj kod]

Aktualnie w Polsce u każdego noworodka przeprowadza się badania przesiewowe wrodzonej niedoczynności tarczycy, ponieważ jedynie wykrycie choroby i podjęcie leczenia od razu po urodzeniu może uchronić dziecko przed upośledzeniem psychoruchowym.

Klasyfikacja ICD10

[edytuj | edytuj kod]
kod ICD10 nazwa choroby
ICD-10: E03 Inne postacie niedoczynności tarczycy
ICD-10: E03.0 Wrodzona niedoczynność tarczycy z wolem rozlanym
ICD-10: E03.1 Wrodzona niedoczynność tarczycy bez wola

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]