Przejdź do zawartości

Wilczyn (powiat trzebnicki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilczyn
wieś
Ilustracja
Mauzoleum rodziny von Lauterbach
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

trzebnicki

Gmina

Oborniki Śląskie

Liczba ludności (III 2011)

507[2]

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

55-120[3]

Tablice rejestracyjne

DTR

SIMC

0878843

Położenie na mapie gminy Oborniki Śląskie
Mapa konturowa gminy Oborniki Śląskie, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wilczyn”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wilczyn”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Wilczyn”
Położenie na mapie powiatu trzebnickiego
Mapa konturowa powiatu trzebnickiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wilczyn”
Ziemia51°17′10″N 16°57′19″E/51,286111 16,955278[1]

Wilczyn (dawniej: Wilczyn Leśny; niem. Heidewilxen) – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Oborniki Śląskie, położona przy drodze Oborniki ŚląskieTrzebnica.

Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa miejscowości wywodzi się od polskiej nazwy drapieżnika wilka[4]. W swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia on najwcześniejszą nazwę wsi jako Wilczin podając jej znaczenie "Wolfsdorf" czyli po polsku "Wieś wilków"[4]. Nazwa wsi została później fonetycznie zgermanizowana na Wilxen[4] i utraciła swoje pierwotne znaczenie.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Wilczyn jest położony wśród Wzgórz Trzebnickich. Sąsiadują z nim Lesiste Wzgórza – jedno z nielicznych zalesionych odgałęzień Wzgórz Trzebnickich – Wilczyńskie Lasy. W odległości około 1 km za wsią znajdują się dwa stawy rybne, pełniące funkcję hodowlaną (głównie hodowla karpia) oraz rekreacyjną (kąpielisko). W pobliskich lasach (między Obornikami a Wilczynem) przez kilka kilometrów ciągnie się stary rów przeciwczołgowy, zbudowany przez Niemców w czasie II wojny światowej dla utrudnienia przejazdu wojskom radzieckim.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Obecnie znana jako wieś letniskowa, jest jedną z najwcześniej wymienianych w dokumentach wsi powiatu trzebnickego. Już w dokumencie Bolesława Wysokiego z roku 1175, zatwierdzającym posiadłości cystersów w Lubiążu, wśród dóbr należących do zakonu wymieniona jest karczma w Wilczynie (taberna in Wiltsin). Ostatecznie cała wieś została zatwierdzona jako dobro klasztorne przez Henryka Brodatego w dokumencie z roku 1202 (item Vilxino sicut a quibusdam eidem est collata monasterio).

Wskutek reformacji Wilczyn przestał być dobrem klasztornym – większość mieszkańców była wyznania luterańskiego. Do roku 1945 we wsi znajdował się dwór rodziny Lauterbachów oraz kościół ewangelicki. Wojnę przetrwała neogotycka kaplica na dawnym cmentarzu ewangelickim, obecnie nieużywana. W krypcie kaplicy zachowała się zniszczona płyta nagrobna Lauterbachów.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[5]:

  • dawny cmentarz ewangelicki, z pierwszej połowy XIX w.
  • mauzoleum rodowe rodziny von Lauterbach, z 1868 r.

Obiekty religijne

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 147957
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1469 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 64, OCLC 456751858 (niem.).
  5. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 175. [dostęp 2012-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  6. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2020-07-14].