Wiktor Zabołotski
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Wiktor Wasiljewicz Zabołotski (ros. Виктор Васильевич Заболотский, ur. 19 kwietnia 1946 w Moskwie) – rosyjski pilot doświadczalny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Wasilija Iljicza i Lidii Nikołajewny[1]. W 1961 r. ukończył szkołę podstawową nr 481 w Moskwie i rozpoczął pracę jako elektryk w zakładzie nr 220 Ministerstwa Obrony. Jednocześnie uczył się w szkole dla młodzieży pracującej nr 23, którą ukończył w 1963 r.[2] W 1966 r. w moskiewskim aeroklubie uzyskał uprawnienia pilota. Naukę w zakresie pilotażu kontynuował w Centralnej Zjednoczonej Szkole Technicznej Lotnictwa DOSAAF ZSRR (ros. Центральная объединённая лётно-техническая школа ДОСААФ СССР), którą ukończył w 1969 r. W 1975 r., po ukończeniu szkoły pilotów doświadczalnych, został skierowany do pracy w Instytucie Badań nad Lotami im. Gromowa. W 1981 r. ukończył Akademię Lotnictwa Cywilnego, a w 1985 r. Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina[3]. Brał udział w opracowaniu układu kokpitu Burana[4]. Po przeszkoleniu w lotach kosmicznych brał udział w próbach tego promu. Wykonywał kołowania na pasie oraz był przewidywany na dowódcę załogi zapasowej[5]. Z korpusu kosmonautów został skreślony w 2002 r. wraz z rozwiązaniem tego oddziału w instytucie Gromowa[6].
Brał udział w cyklu badań w locie i testów samolotów pionowego startu i lądowania Jak-38 i Jak-38U. Jako jedyny rosyjski pilot wykonał nocne lądowania z wykorzystaniem systemu laserowego Glissada-M na pokładach trzech krążowników lotniczych: „Mińsk”, „Kijew” i „Noworosyjsk”. Latał również na samolotach-laboratoriach Su-7UB i MiG-23UB[7].
W latach 1988–1996 pracował jako dowódca oddziału Przemysłowego Kompleksu Szkolenia Kosmonautów Testowych w Instytucie Doświadczalnym Lotnictwa im. Gromowa[8]. Brał również udział w pokazach lotniczych. W 1992 r., podczas przygotowań do pokazów MosAeroShow’92 został automatycznie katapultowany z Jak-38 w wyniku awarii samolotu[5].
W 1998 r. został wybrany na prezydenta Federacja Miłośników Lotnictwa Rosji (ros. Федерация любителей авиации России)[9]. Zaangażował się w odbudowę starych samolotów. 24 lipca 2007 r. wystartował na odrestaurowanym samolocie transportowym Ił-14 z lotniska Domodiedowo i przeprowadził go na lotnisko Ostafiewo[10].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Mąż Lidii Wiktorowny, ojciec Margarity[1].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Za swą pracę otrzymał odznaczenia[5]:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Виктор Васильевич Заболотский. музей-яровое.рф. [dostęp 2024-12-06]. (ros.).
- ↑ Виктор Васильевич Заболотский. Космонавтика. [dostęp 2024-12-06]. (ros.).
- ↑ Виктор Васильевич Заболотский. Радио Комсомольская правда. [dostęp 2024-12-06]. (ros.).
- ↑ Заболоцкий, Виктор Васильевич. Gufo. [dostęp 2024-12-07]. (ros.).
- ↑ a b c Виктор Васильевич Заболотский. Космическая энциклопедия. [dostęp 2024-12-07]. (ros.).
- ↑ Лётно-исследовательский институт имени М.М. Громова. Пилотуемая космонавта. [dostęp 2024-12-07]. (ros.).
- ↑ Заболотский В.В.. Авиационная энциклопедия в лицах. [dostęp 2024-12-06]. (ros.).
- ↑ Виктор Заболотский/Victor Zabolotsky. Люди, биографии, истории, факты, фотографии. [dostęp 2024-12-07]. (ros.).
- ↑ Федерация любителей авиации России. История. Федерация Любителей Авиации России. [dostęp 2024-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-25)]. (ros.).
- ↑ Ил-14 - истории разных самолётов. LiveJournal. [dostęp 2024-12-06]. (ros.).