Przejdź do zawartości

Wang Yangming

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ta osoba nosi chińskie nazwisko Wang.
Wang Yangming

Wang Yangming (王陽明, 1472–1529), urodzony jako Wang Shouren (王守仁), jap. 王陽明, Ō Yōmei – chiński filozof, przedstawiciel neokonfucjanizmu.

Pochodził z prowincji Zhejiang[1]. Był urzędnikiem i generałem na dworze Mingów.

Stworzył własny subiektywno-idealistyczny system filozoficzny, oparty na połączeniu neokonfucjanizmu Lu Xiangshana[2] z pewnymi elementami buddyzmu chan[3]. Z chanu zaczerpnął twierdzenie, że rzeczy zewnętrzne stanowią jedność z ludzkim umysłem[2]. Centralnym punktem jego filozofii było twierdzenie, że człowiek jest z natury dobry, a odkrycie w sobie tej wrodzonej wiedzy i postępowanie zgodnie z nią przynosi za sobą osiągnięcie prawdy i spokoju[3]. Wiedza i działanie są jednością: wiedza jest początkiem działania, a działanie ostatecznym wyrazem wiedzy[3]. W zakresie epistemologii był zwolennikiem skrajnego intuicjonizmu, przedkładając szukanie odpowiedzi w sobie samym nad studiowanie klasyków[4].

Po upadku dynastii Ming filozofię Wang Yangminga odrzucono jako abstrakcyjną, pasywną i skoncentrowaną wokół jednostki[2]. Zdołała jednak przeniknąć do Japonii, gdzie cieszyła się dużą popularnością w kręgach samurajów[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Feng Youlan: Krótka historia filozofii chińskiej. Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 348. ISBN 83-01-13421-6.
  2. ↑ a b c John K. Fairbank: Historia Chin. Nowe spojrzenie. Gdańsk: Wyd. Marabut, 1996, s. 126. ISBN 83-85893-79-2.
  3. ↑ a b c Encyklopedia historyczna świata. Tom III. Kraków: Wyd. Opres, 2000, s. 269. ISBN 83-85909-61-3.
  4. ↑ Mieczysław Jerzy Künstler: Dzieje kultury chińskiej. Wrocław: Ossolineum, 1994, s. 251. ISBN 83-04-03773-4.
  5. ↑ John K. Fairbank: Historia Chin. Nowe spojrzenie. Gdańsk: Wyd. Marabut, 1996, s. 221. ISBN 83-85893-79-2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wang_Yangming&oldid=74531385”