Vincent Robert Capodanno

Vincent Robert Capodanno
The Grunt Padre
	porucznik
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1929 ; Staten Island
Data i miejsce śmierci	4 września 1967 ; Prowincja Quảng Nam
	Przebieg służby
Lata służby	1965–1967
Siły zbrojne	US Marine Corps
Jednostki	1 Dywizja Marines
Stanowiska	kapelan
Główne wojny i bitwy	wojna wietnamska: operacja Swift †;

Vincent Robert Capodanno
	Sługa Boży
Kraj działania	Stany Zjednoczone, Wietnam Południowy
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1929 ; Staten Island
Data i miejsce śmierci	4 września 1967 ; Prowincja Quảng Nam
Miejsce pochówku	?↗
	Kapelan 3. batalionu 5 Pułku 1 Dywizji Marines
Okres sprawowania	1965–1967
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	14 czerwca 1958
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pomnik ks. por. Vincenta Roberta Capodanno w Fort Wadsworth w Nowym Jorku

Vincent Robert Capodanno (ur. 13 lutego 1929 w Staten Island; zm. 4 września 1967 w Prowincji Quảng Nam) – amerykański duchowny katolicki, misjonarz, kapelan, porucznik Korpusu Piechoty Morskiej, Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Wczesne życie i praca misjonarska

Urodził się 13 lutego 1929 r. na Staten Island w stanie Nowy Jork jako dziesiąte i najmłodsze dziecko małżeństwa włoskich imigrantów. Ukończył Curtis High School 4 lutego 1947 r. i przez rok studiował na Uniwersytecie Fordham, pracując również jako agent ubezpieczeniowy. W 1949 r. wstąpił do Maryknoll Missionary Seminary w Ossining w stanie Nowy Jork. Święcenia kapłańskie przyjął 14 czerwca 1958 r.^[1]^[2]

Pierwsze zadanie Capodanno jako misjonarza rozpoczęło się w 1959 r. u rdzennych mieszkańców górskich regionów Tajwanu, gdzie służył w parafii, a później w szkole. Po sześciu latach wrócił do Stanów Zjednoczonych na urlop, a następnie został skierowany do szkoły Maryknoll w Hongkongu. Wkrótce potem poprosił o służbę jako kapelan wojskowy w Wietnamie, w miarę nasilania się obecności amerykańskiej w tym kraju^[1]^[2].

Służba wojskowa

28 grudnia 1965 r. Capodanno przyjął stopień porucznika w Korpusie Kapelanów Marynarki Wojennej. Następnie poprosił o służbę we Fleet Marine Force w Wietnamie. Po podstawowym przeszkoleniu do służby w piechocie morskiej, w kwietniu 1966 r. został przydzielony do 1. batalionu 7 Pułku 1 Dywizji Piechoty Morskiej w Wietnamie Południowym. W grudniu przeniesiono go do 1. batalionu medycznego 1 Dywizji Marines. W lipcu 1967 r. został przydzielony do 1. batalionu 5 Pułku Marines, a w sierpniu do kompanii dowodzenia 3. batalionu 5 Pułku 1 Dywizji Piechoty Morskiej. Jeszcze przed śmiercią był nazywany przez innych marines „promieniującym Chrystusem” lub „Grunt Padre”^[1]^[2]^[3].

4 września 1967 r. o 4:30 rano, podczas operacji Swift w dystrykcie Thăng Bình w dolinie Que Son, elementy 1. batalionu 5 Pułku Marines napotkały dużą jednostkę Armii Wietnamu Północnego, liczącą około 2500 żołnierzy, w pobliżu wioski Dong Son. Przewyższona liczebnie przez przeciwnika i zdezorganizowana kompania D 1. batalionu pilnie potrzebowała posiłków. O godz. 9:14 potwierdzono, że 26 marines zginęło, a dwie kompanie z 3. batalionu 5 Pułku Marines zostały związane walką. O 9:25 dowódca 1. batalionu zażądał dalszych posiłków^[4].

Kiedy usłyszał, że dwa plutony kompanii M z jego batalionu ponoszą straty i są bliskie zniszczenia przez wroga, Capodanno udał do rannych i umierających marines z 2. plutonu, spowiadając ich i udzielając ostatniego namaszczenia. Sam został ranny w rękę, ramiona i nogi. Odmawiając ewakuacji, udał się na pomoc ciężko rannemu żołnierzowi Marynarki Wojennej i dwóm rannym marines zaledwie kilka metrów od nieprzyjacielskiego karabinu maszynowego i zginął;^[1] z jego batalionu poległo także 14 marines i 2 żołnierzy^[5]. Ciało kapelana zostało odzyskane i pochowane w rodzinnej kwaterze na cmentarzu św. Piotra na Staten Island^[6]^[7].

27 grudnia 1968 r. sekretarz marynarki wojennej Paul Ignatius poinformował rodzinę Capodanno, że ich syn zostanie pośmiertnie odznaczony Medalem Honoru w uznaniu jego bezinteresownej ofiary. Oficjalna ceremonia wręczenia odznaczenia odbyła się 7 stycznia 1969 r.^[8]

Proces beatyfikacyjny

19 maja 2002 r. oficjalnie otwarto proces beatyfikacyjny Capodanno. W maju 2004 r. wstępna dokumentacja została przekazana Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, gdzie CatholicMil (później przemianowany na Mission Capodanno) pełnił funkcję Petenta, a biograf Capodanno, Daniel Mode, został mianowany Postulatorem. 21 maja 2006 r. w Waszyngtonie arcybiskup Edwin O’Brien z Archidiecezji Wojskowej Stanów Zjednoczonych Ameryki ogłosił, że Capodanno został oficjalnie mianowany Sługą Bożym. 1 października 2013 r. abp Timothy Broglio przewodniczył formalnemu odnowieniu procesu beatyfikacyjnego. Broglio ogłosił w tym czasie, że nowo utworzona Gildia Capodanno będzie od tej pory pełnić funkcję Petenta, a Andrea Ambrosi Postulatora Rzymskiego^[9]^[10].

W 2017 roku, z okazji 50. rocznicy śmierci Capodanno, EWTN we współpracy z Gildią wyprodukował film dokumentalny pt. Called and Chosen, który pokazuje życie Sługi Bożego i trwający proces beatyfikacyjny. Film zdobył nagrodę Gabriel Award 2018 przyznaną przez Katolickie Stowarzyszenie Prasowe dla najlepszego, religijnego widowiska telewizyjnego^[11].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Father Capodanno Biography. Archdiocese for the Military, USA. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Capodanno (DE-1093) 1973–1995. Naval History and Heritage Command. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).
↑ Mode 2000 ↓, s. 36–37.
↑ Mode 2000 ↓, s. 124–126.
↑ Vincent Robert Capodanno, Lieutenant, H&S CO, 3RD BN, 5TH MARINES, 1ST MARDIV, III MAF. The Virtual Wall. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).
↑ Bernard Weinraub: Chaplain From S.I. Killed Praying on Battlefield; Catholic Abandoned Cover to Comfort Wounded Marines. The New York Times, 9.09.1967. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).
↑ Stephanie Slepian: Staten Island chaplain's valor set in stone (photos). Staten Island Advance, 2.03.2019. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).
↑ Top medal awarder to dead chaplain. The New York Times, 8.01.1968. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).
↑ Archbishop Broglio Announces Establishment of Capodanno Guild for the Cause for Canonization of Vietnam War Priest Hero. Archdiocese for the Military Services, USA, 5.09.2013. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).
↑ Opening of the Cause for Beatification. Father Capodanno Guild, 1.10.2013. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).
↑ Film on Vietnam War Hero Father Vincent R. Capodanno Named Winner of 2018 Gabriel Award. Archdiocese for the Military Services, USA, 22.05.2018. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).

Bibliografia

Daniel L. Mode: The Grunt Padre: Father Vincent Robert Capodanno, Vietnam, 1966-1967. Oak Lawn: CMJ Marian Publishers, 2000. ISBN 978-1-891280-08-5. (ang.).

[ArchdiocesefortheMilitaryUSA-1] Father Capodanno Biography. Archdiocese for the Military, USA. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).

[NavalHistoryandHeritageCommand-2] Capodanno (DE-1093) 1973–1995. Naval History and Heritage Command. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).

[CITEREFMode200036–37-3] Mode 2000 ↓, s. 36–37.

[CITEREFMode2000124–126-4] Mode 2000 ↓, s. 124–126.

[5] Vincent Robert Capodanno, Lieutenant, H&S CO, 3RD BN, 5TH MARINES, 1ST MARDIV, III MAF. The Virtual Wall. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).

[6] Bernard Weinraub: Chaplain From S.I. Killed Praying on Battlefield; Catholic Abandoned Cover to Comfort Wounded Marines. The New York Times, 9.09.1967. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).

[7] Stephanie Slepian: Staten Island chaplain's valor set in stone (photos). Staten Island Advance, 2.03.2019. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).

[8] Top medal awarder to dead chaplain. The New York Times, 8.01.1968. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).

[9] Archbishop Broglio Announces Establishment of Capodanno Guild for the Cause for Canonization of Vietnam War Priest Hero. Archdiocese for the Military Services, USA, 5.09.2013. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).

[10] Opening of the Cause for Beatification. Father Capodanno Guild, 1.10.2013. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).

[11] Film on Vietnam War Hero Father Vincent R. Capodanno Named Winner of 2018 Gabriel Award. Archdiocese for the Military Services, USA, 22.05.2018. [dostęp 2020-10-06]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]