Unia szwedzko-norweska

Zjednoczone Królestwa Szwecji i Norwegii

Förenade konungarikena Sverige och Norge
De forenede Kongeriger Norge og Sverige

1814–1905
Herb Flaga
Ustrój polityczny	monarchia konstytucyjna
Stolica	Sztokholm i Christiana
Data powstania	14 stycznia 1814
Data likwidacji	26 października 1905
Władca	Oskar II
Powierzchnia	774 184 km²
Populacja (1905) • liczba ludności	7 560 000
• gęstość	9 os./km²
Waluta	Riksdaler (Szwecja) Korona norweska (Norwegia)
Język urzędowy	szwedzki i Riksmål/Nynorsk
Położenie na mapie świata Zjednoczone Królestwa Szwecji i Norwegii
62,232313°N 12,282477°E

Unia szwedzko-norweska, oficjalna nazwa połączonego państwa: Zjednoczone Królestwa Szwecji i Norwegii (szw. Förenade konungarikena Sverige och Norge) – istniejąca formalnie od 14 stycznia 1814 do 7 czerwca 1905 unia personalna pomiędzy Królestwem Szwecji i Królestwem Norwegii. Kraje te były połączone osobą monarchy. Pierwszym wspólnym królem Szwecji i Norwegii był Karol XIII. Jako że król rezydował w Sztokholmie, był w Norwegii reprezentowany przez wicekróla, którym zostawał zawsze następca obydwu tronów (urząd istniał w latach 1814–1891).

Szwecja i Norwegia były już wcześniej w uniach personalnych, np. w unii kalmarskiej. Po jej rozpadzie Norwegia stała się częścią Danii.

Norwegia nie od razu zgodziła się z postanowieniami traktatu kilońskiego i wybrała własnego króla – Chrystiana Fryderyka, ogłaszając przy tym powstanie suwerennego Królestwa Norwegii. Szwecja zajęła jednak kraj i doprowadziła tym samym do zawarcia unii.

Akt unii

Akt unii wszedł w życie w obu krajach w różnych terminach. W Norwegii był częścią prawa konstytucyjnego Rigsakten, a w Szwecji – serią przywilejów będących ponad regularnym prawem, zwaną Riksakten. Kongres wiedeński nie miał zdania w sprawie unii szwedzko-norweskiej.

Zobacz też

• traktat kiloński
• historia Szwecji
• historia Norwegii