Thomson TO7
| |||
| Typ | |||
|---|---|---|---|
| Premiera |
Francja: 1 Grudzień 1982 r. | ||
| Koniec produkcji |
Maj 1984 | ||
| Procesor |
Motorola 6809 1MHz | ||
| Pamięć operacyjna | |||
| Nośnik danych |
Kasety magnetofonowe, Kartridże MEMO7, dyskietki (po zastosowaniu rozszerzenia, 3 generacja maksymalnie do 640 KB)[1] | ||
| System operacyjny |
Brak | ||
| |||
Thomson TO7 – komputer koncernu Thomson (zwany także Thomson 9000), którego wyróżnia dołączone fabrycznie pióro świetlne. Dodatkowo został zaprojektowany by być zgodnym z popularnym we Francji Minitelem. Początkowa cena detaliczna wynosiła 3750 franków. Do 1983 r. wyprodukowano ponad 40000 sztuk[2][3].
Opis i parametry
[edytuj | edytuj kod]Kartridże zaprojektowane jako MEMO7, które mogą być wprowadzane przez zatrzask pamięci. Interfejs użytkownika korzysta z oprogramowania Microsoft BASIC, dołączonego do zestawu w postaci kartridża. Klawiatura posiada membranę z tworzywa sztucznego, można uzyskać dodatkowe wejście użytkownika za pomocą pióra świetlnego. Standardowe ekrany telewizyjne mogą być użyte poprzez złącze SCART RGB o rozdzielczości 320x200 (z dwoma kolorami dla każdego 8x1 pikseli). Komputer posiada łącze DIN magnetofonu oraz 3 porty rozszerzeń.
Thomson TO7-70
[edytuj | edytuj kod]Uaktualniona wersja, Thomson TO7-70, została wydana w 1984 roku. wśród usprawnień była zwiększona ilość pamięci RAM wynosząca 48 KB. Procesor Motorola 6809 został zastąpiony przez 6809E, a paleta kolorów została rozszerzona z 8 na 16 kolorów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]TO7 to komputer z 1982 roku z piórem świetlnym, w standardowej i wysokiej rozdzielczości grafiki, zaprojektowany, aby być zgodny z Minitelem. Kilka patentów uzyskanych przez Thomson na graficzne zarządzanie, kartridże Mémo7 i zewnętrzną stację dyskietek.
To komputer całkowicie opracowany jako francuski, przedstawiony na Sicob w 1982 roku, zyskując popularność poprzez programy edukacyjne i przez program „dziesięciu tysięcy komputerów” 4,5 do wyposażania szkół z komputerem. Został on zastąpiony w czerwcu 1984 roku przez Thomson T7 / 70. Plan „Komputer dla wszystkich” (IPT) zaczyna się pod koniec 1984 roku, a więc po zakończeniu produkcji TO7. Zasadniczo docelowym planu był Thomson Mo5 i TO7 / 70.
Na koniec 1983, proponowany zestaw do sprzedaży składa się z: TO7 i jego „różdżka” (pióro świetlne), rozszerzenia „Musique et jeux” (rozszerzenie/wtyczka dźwiękowa, 2 joysticki do złącza DIN), kartridża BASIC, gry „Trap” – „pułapka” (grafika 2D, jej akcja toczy się w labiryncie, który przypominał uproszczoną wersję Pac-Mana), oprogramowania do projektowania na kasety „Pictor” do rysowania na ekranie z lekkim piórem, instrukcji obsługi, oraz książki wprowadzającej. TO7 był bezpośrednio sprzedawany przez grupę Thomson i Sonotec – firmy, która była głównym sprzedawcą Apple we Francji. Zgodnie z umową miała dostarczyć kilka tysięcy jednostek i szkolenie. Została ona podpisana pomiędzy Ministerstwem edukacji Narodowej a Sonotec w marcu 1983 r.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Périphériques pour les micro-ordinateurs Thomson - Wikimonde [online], wikimonde.com [dostęp 2017-11-20].
- ↑ OLD-COMPUTERS.COM : The Museum [online], www.old-computers.com [dostęp 2017-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-02].
- ↑ Thomson TO7 [online], www.obsolete-tears.com [dostęp 2017-11-20] (fr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Frank F. Haub et Hans-Georg Rausch, Trucs et astuces pour Thomson MO5 et TO7-70, Micro Application, 1985–1986, 377 p. (ISBN 2-86899-041-X)
- Jean-Pierre Lhoir, Gestion de fichiers sur TO7 et MO5, Sybex, 1985,