Przejdź do zawartości

Thamiaraea hospita

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Thamiaraea hospita
(Märkel, 1844)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

rydzenice

Plemię

Athetini

Podplemię

Thamiaraeina

Rodzaj

Thamiaraea

Podrodzaj

Thamiaraea s.str.

Gatunek

Thamiaraea (Thamiaraea) hospita

Synonimy
  • Homalota hospita Märkel, 1844
  • Homalota castanea Aubé, 1850
  • Thamiaraea australis Mulsant et Rey, 1873
  • Thamiaraea suberis Peyerimhoff, 1917

Thamiaraea hospitagatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Zamieszkuje Europę, Zakaukazie i Afrykę Północną.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1844 roku przez Johanna Christiana Friedricha Märkela pod nazwą Homalota hospita[1].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 3 do 4 mm. Głowa jest rudobrązowa, poprzeczna, o dużych, dłuższych od skroni oczach. U samca na czole brak jest kępki żółtych włosków. Rudobrązowe z żółtymi nasadami czułki mają człony w części środkowej przeciętnie poprzeczne. Przedplecze i pokrywy są jasnorudobrązowe, punktowane, porośnięte przylegającymi włoskami żółtymi, a po bokach także długimi, sterczącymi szczecinkami. Na linii środkowej przedplecza włoski skierowane są ku tyłowi w części przedniej i ku przodowi w części tylnej. W tylnej połowie przedplecza występuje słaba bruzdka pośrodkowa. Pokrywy są szersze od przedplecza i mniej więcej tak długie jak ono. Odnóża mają żółte ubarwienie. Odwłok jest jasnorudobrązowy z przyciemnieniem przed wierzchołkiem; powierzchnia trzech początkowych tergitów jest dość gęsto i wyraźnie punktowana i owłosiona, pozostałych zaś ma punktowanie i owłosienie nieco bardziej rozproszone. Szósty tergit ma dwa ukośne kile podłużne w tyle, w formie krótkich ząbków wystające ponad tylną krawędź. Bo bokach tylnej krawędzi tegoż tergitu znajduje się jeszcze jedna para dość krótkich zębów[2].

Ekologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Owad ten bytuje w wyciekającym ze zranionych drzew liściastych soku. Najczęściej na topolach i dębach, w tym zaatakowanych przez gąsienice trociniarki czerwicy[3].

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Finlandii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii i Chorwacji, w Azji z Azerbejdżanu, a w Afryce z Algierii[1]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek zagrożony wymarciem (EN)[4]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 420.
  2. Arved Lompe: Gattung Thamiaraea Thoms.. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-11-03].
  3. B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981. 
  4. Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.