Thamiaraea cinnamomea

	Thamiaraea cinnamomea
	(Gravenhorst, 1802)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	rydzenice
Plemię	Athetini
Podplemię	Thamiaraeina
Rodzaj	Thamiaraea
Podrodzaj	Thamiaraea s.str.
Gatunek	Thamiaraea (Thamiaraea) cinnamomea
Synonimy
	Aleochara cinnamomea Gravenhorst, 1802; Aleochara pallipes Stephens, 1832; Homalota hirtella Heer, 1839; Myrmedonia apfelbecki Bernhauer, 1899;
	Aleochara cinnamomea Gravenhorst, 1802; Aleochara pallipes Stephens, 1832; Homalota hirtella Heer, 1839; Myrmedonia apfelbecki Bernhauer, 1899;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Thamiaraea cinnamomea – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Zamieszkuje Europę.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1802 roku przez Johanna L.Ch.C. Gravenhorsta pod nazwą Aleochara cinnamomea. Stanowi gatunek typowy rodzaju Thamiaraea^[1].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 4 do 5 mm. Głowa jest ciemnorudobrązowa, poprzeczna, o dużych, dłuższych od skroni oczach. U samca na czole wyrasta niewielka kępka żółtych włosków. Ciemne z brązowawożółtymi nasadami czułki mają człony w części środkowej przeciętnie poprzeczne, a wierzchołki lekko ku szczytom zwężone. Przedplecze i pokrywy są ciemnorudobrązowe, bardzo drobno i przeciętnie gęsto punktowane, porośnięte przylegającymi włoskami żółtymi, a po bokach także długimi, sterczącymi szczecinkami. Na linii środkowej przedplecza włoski skierowane są ku tyłowi w części przedniej i ku przodowi w części tylnej. Pokrywy są szersze od przedplecza i mniej więcej tak długie jak ono. U samic i części samców szew pokryw jest za tarczą garbkowato wyniesiony. Odnóża mają brązowawożółte ubarwienie. Odwłok jest czarniawobrązowy z brązowawo rozjaśnionymi tylnymi krawędziami tergitów; powierzchnię ma połyskującą, o zatartym i mocno rozproszonym punktowaniu. Długie włoski ograniczone są na odwłoku do tylnych brzegów tergitów. Szósty tergit ma długi pośrodkowy kil oraz dwa kile podłużne w tyle, w formie krótkich ząbków wystające ponad tylną krawędź. Bo bokach tylnej krawędzi tegoż tergitu znajdują się dłuższe i zakrzywione zęby^[2].

Ekologia i występowanie

Owad rozmieszczony od nizin po tereny górskie. Bytuje w wyciekającym ze zranionych drzew liściastych soku. Najczęściej na brzozach, topolach i dębach^[3], zwłaszcza zaatakowanych przez gąsienice trociniarkowatych^[2].

Gatunek palearktyczny, znany z Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Białorusi, Rumunii, Bośni i Hercegowiny oraz europejskiej części Rosji^[1]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek narażony na wymarcie (VU)^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 419.
↑ ^a ^b Arved Lompe: Gattung Thamiaraea Thoms.. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-11-03].
↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981.
↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.

[cpc-1] M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 419.

[ke-2] Arved Lompe: Gattung Thamiaraea Thoms.. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-11-03].

[Burakowskietal-3] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981.

[Farkacetal-4] Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.

[1]

[2]

[3]

[4]