Teochew
Teochew, tiochiu, diojiu (潮州話, teoch. Dio5 ziu1 uê7, pinyin Cháozhōuhuà) – dialekt należący do grupy języków minnańskich[1], używany w regionie Chaoshan we wschodniej części prowincji Guangdong w Chinach. Wykazuje niski poziom podobieństwa do innych dialektów minnańskich, rzędu 50%[2]. Zachował potrójną opozycję fonologiczną spółgłosek bezdźwięcznych przydechowych, bezdźwięcznych nieprzydechowych i dźwięcznych nieprzydechowych, nieistniejącą w języku mandaryńskim[3].
Dialekt teochew jest dialektem chińskim najbardziej powszechnie używanym przez Chińczyków zamieszkujących Tajlandię.
Teochew powszechnie zapisywany jest odrębnym systemem romanizacji, która każdemu z sześciu tonów przyporządkowuje cyfrę go określającą, stawianą za sylabą, która jest w nim wypowiadana.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Charlene Gia Lim Tan, An Introduction To The Culture And History Of The Teochews In Singapore, Singapore: World Scientific, 2018, s. 26, ISBN 978-981-3239-35-7, ISBN 978-981-323-937-1 [dostęp 2023-09-20] (ang.).
- ↑ Index of Overall Mutual Intelligibility in Minnan Dialects, glossika.com [zarchiwizowane 2008-11-21] (ang.).
- ↑ Teochew (Diojiu Ue / 潮州話). omniglot.com. [dostęp 2010-12-24]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Chinese, Min Nan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2009-10-29] (ang.).
- Teochew language and pronunciation [online], Omniglot [dostęp 2023-09-20] (ang.).
- Teochew: Lingua Franca by Thomas Liew. YouTube.
- Wikitongues: The Teochew language, casually spoken. YouTube.