Przejdź do zawartości

Tanya Roberts

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tanya Roberts
Ilustracja
Tanya Roberts (1982)
Imię i nazwisko

Victoria Leigh Blum

Data i miejsce urodzenia

15 października 1949
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

4 stycznia 2021
Los Angeles

Zawód

aktorka, modelka, producentka filmowa

Współmałżonek

Barry Roberts
(1974–2006; jego śmierć)

Lata aktywności

1975–2006

Multimedia w Wikimedia Commons

Tanya Roberts, właśc. Victoria Leigh Blum (ur. 15 października 1949 w Nowym Jorku, zm. 4 stycznia 2021 w Los Angeles[1]) – amerykańska aktorka, modelka i producentka filmowa.

Występowała jako Julie Rogers w piątym i ostatnim sezonie serialu ABC Aniołki Charliego (1980–1981), jako Kiri w filmie fantastyczno-przygodowym Władca zwierząt (1982), Stacey Sutton w filmie z cyklu o Jamesie Bondzie Zabójczy widok (1985) i jako Midge Pinciotti w sitcomie CBS Różowe lata siedemdziesiąte (1998–2004)[2].

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Jej rok urodzenia był różnie podawany jako 1954[3], 1955[4] lub 1959, ale kiedy zmarła, odkryto, że tak naprawdę urodziła się w 1949[5][6]. Urodziła się na nowojorskim Manhattanie jako córka Dorothy Leigh (z domu Smith) Blum i Oscara Maximiliana Bluma[7][8]. Jej matka była Żydówką, a ojciec był pochodzenia irlandzkiego i austriackiego[9][10]. Jej rodzice wzięli ślub w Dorset, kiedy jej ojciec służył w armii amerykańskiej podczas II wojny światowej. Ojciec utrzymywał rodzinę ze skromnych dochodów, pracując jako sprzedawca piór wiecznych i długopisów na Manhattanie[11]. Jej dziadek ze strony ojca, Theodor Blum, był jednym z pierwszych stomatologów, którzy zastosowali prześwietlenie i znieczulenie miejscowe w stomatologii[12].

W 1956 Tanya i jej starsza siostra Barbara przeprowadziły się do Scarsdale w stanie Nowy Jork, do domu zbudowanego w latach 50.[13] Jej rodzice rozwiedli się, gdy była nastolatką[14]. Później przeniosła się do Ontario, aby przez kilka lat mieszkać ze swoją matką. Zaczęła opracowywać portfolio i plany odnośnie do swojej kariery modelki[15]. Wybrała imię „Tanya” z powieści Iana Fleminga o przygodach agenta 007 – Jamesa Bonda Pozdrowienia z Rosji.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

W wieku 17 lat przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie podjęła pracę jako modelka Sears Holdings oraz telewizyjnych spotów reklamowych okularów przeciwsłonecznych, Excedrin, Ultra Brite, Clairol i Cool Ray[16]. Uczyła się tańca u Arthura Murraya[17]. Przez pięć lat w Bronksie ćwiczyła wymowę i głos. Studiowała aktorstwo u Lee Strasberga i Uty Hagen[18].

Swoją karierę aktorską zapoczątkowała występami w produkcjach off-off-broadwayowskich w La MaMa Experimental Theatre Club, w tym Piknik Williama Inge’a i Antygona Sofoklesa[19].

W komediodramacie Dziewczęcy Yum-Yum (The Yum-Yum Girls, 1976) z Judy Landers wystąpiła w trzecioplanowej roli początkującej modelki April. W dramacie biograficznym Larry’ego Cohena Prywatne akta Hoovera (The Private Files of J. Edgar Hoover, 1977) z Broderickiem Crawfordem w roli szefa FBI Hoovera była stewardesą, który została porwana. Roberts w miała być zaangażowana do serialu CBS Flying High (1978), ale zmieniono plany[20].

W dramacie sensacyjnym Palce (Fingers, 1978)[21][22] pojawiła się przy basenie jako była dziewczyna gangstera (Tony Sirico) w 30–sekundowej scenie, w której zostaje zgwałcona w damskiej toalecie przez Jimmy’ego „Fingera” Angelelliego (Harvey Keitel)[23][24]. Jeden z recenzentów napisał, że „to jedna z najgorszych, najbardziej niezręcznych „scen erotycznych” w historii kina. W rzeczywistości jest tak odpychająca, że nawet nie ma się ochoty wychwalać zalet super–eleganckiego różowego bikini Tanyi Roberts”[25].

W telewizyjnym komediodramacie NBC Plaża Zuma (Zuma Beach, 1978) na podstawie scenariusza Johna Carpentera z Suzanne Somers, Kimberly Beck, Michaelem Biehnem, Timothym Huttonem i Rosanną Arquette wystąpiła w epizodycznej roli czarnowłosej plażowiczki w białym bikini, która podsłuchuje w toalecie głównego bohatera – biernego piosenkarza rockowego[26]. W innym telewizyjnym komediodramacie NBC Rozkosze zatoczki (Pleasure Cove, 1979) z piosenkarzem Tomem Jonesem i Davidem Hasselhoffem była jednym z gości kurortu.

Kandydowała do roli Jenny w komedii romantycznej Blake’a Edwardsa Dziesiątka (10, 1979), którą ostatecznie zagrała Bo Derek[27]. W komediodramacie Rozmarzona Kalifornia (California Dreaming, 1979) z udziałem Seymoura Cassela i Dennisa Christophera pojawiła się jako Stephanie, która nie może nakłonić swojego niewiernego chłopaka, surfera (John Calvin), aby poważnie zaangażował się w ich związek[28]. W odcinku serialu NBC Najwięksi bohaterowie Biblii (Greatest Heroes of the Bible) – pt. Wyzwanie Jakuba (Jacob’s Challenge, 1979) u boku Barry’ego Williamsa w roli Jakuba i June Lockhart jako Rebeki zagrała postać Basematy, córki Izmaela, siostrzenicy Izaaka i trzeciej żony Ezawa[29].

Królowa krzyku

[edytuj | edytuj kod]

Tanya Roberts rozpoczęła swoją karierę ekranową od udanego występu w dreszczowcu Ostatnia ofiara (Forced Entry, 1975), który firma Harmony Vision wydała na VHS w Stanach Zjednoczonych, o seryjnym przestępcy, mordercy i gwałcicielu. Maniak z historią znęcania się nad dziećmi zaczyna mordować kobiety, a na swoją kolejną ofiarę wybiera młodą gospodynię domową[30]. Film był remakiem pornograficznego horroru pod tym samym tytułem z 1973 z udziałem Harry’ego Reemsa[31]. W filmie ponadto wystąpili: Nancy Allen (autostopowiczka, jedna z ofiar) i Michael Tucci (w roli współpracownika na stacji benzynowej)[32]. Roberts stworzyła postać Nancy Ulman, skromnej, podmiejskiej gospodyni domowej z dwójką dzieci, domem i mężem[33], która była w istocie tytułową postacią filmu – ostatnią ofiarą maniakalnego mordercy kobiet[33]; zagrała w sposób powściągliwy i naturalny, ale jednocześnie precyzyjnie zaznaczyła emocje swojej protagonistki[33][34].

Ugruntowując swój status królowej krzyku[35], pojawiła się później w kultowym slasherze klasy B Pułapka na turystów (Tourist Trap, 1979). Została obsadzona w roli biegłej we wspinaczce żądnej przygód Becky[36], która podczas wycieczki samochodowej wraz z grupą przyjaciół trafia do przerażającego muzeum przydrożnego prowadzonego przez psychopatycznego zabójcę granego przez Chucka Connersa[37][38].

Aniołki Charliego

[edytuj | edytuj kod]

Po tym jak Shelley Hack odeszła z serialu kryminalnego Aaron Spelling Productions Aniołki Charliego, latem 1980 Roberts zgłosiła się na casting do piątego sezonu. Wcześniej trafiła do obsady dwóch produkcji telewizyjnych Spellinga; jako policjantka Britt Blackwell w dwóch odcinkach serialu kryminalnego Vega$ – pt. „Zabójca gliniarzy ze Złotej Bramy” („The Golden Gate Cop-Killer”, 1980) z Robertem Urichem i Michelle Phillips oraz była jedną z ofiar dziwacznych seryjnych morderstw z klubu dyskotekowego na wyspie Oʻahu w sensacyjnym dramacie kryminalnym Misja Waikiki (Waikiki, 1980) z Donną Mills, Branscombem Richmondem i Dackiem Rambo[39].

Ostatecznie Roberts została wybrana spośród ok. 2 tys. kandydatek[40]. Kiedy 30 listopada 1980 dołączyła do obsady w roli trzeciego „aniołka”, producenci kazali jej zmienić kolor włosów na rudy[41][42]. Zagrała bystrą modelkę i wojowniczkę Julie Rogers, absolwentkę szkoły dla modelek, która wraz z Kelly Garrett (Jaclyn Smith) i Kris Munroe (Cheryl Ladd) pracuje w agencji detektywistycznej Townsend[43]. Jej bohaterka zdolna przeżyć na ulicy w warunkach ekstremalnych, miała skrzące się niebieskie oczy, ponętną figurę i zadyszany głos[11]. Pomimo tego, że Cheryl Ladd była faworyzowana przez scenarzystę i producenta Edwarda J. Lakso, kiedy Roberts dołączyła do obsady Aniołków, jako Julie Rogers królowała w swoim sezonie, a większość fabuł obracała się wokół niej, podczas gdy jej doświadczone współpracowniczki stały się swego rodzaju aniołkami drugoplanowymi. Serial przyniósł Roberts 12 tys. dolarów za odcinek[44].

Po jej wprowadzeniu do Aniołków w dwuczęściowym odcinku piątego sezonu, „Aniołek w ukryciu” („Angel in Hiding”), stacja ABC podjęła próbę zwiększenia spadających oglądalności serialu, zmieniając lokalizację serialu na Hawaje i dając więcej możliwości pokazania protagonistek w strojach kąpielowych. Producenci mieli nadzieję, że obecność Roberts ożywi spadkowe oceny i odnowi zainteresowania mediów serialem. Przed premierą sezonu Roberts znalazła się na okładce magazynu „People” z nagłówkiem z pytaniem, „czy Roberts będzie w stanie uratować spadającą oglądalność Aniołków?” Pomimo szaleńczego debiutu Tanyi Roberts, jej premierowy odcinek w listopadzie 1980 przyniósł słabe oceny. Serial został następnie przeniesiony na sobotnie wieczory do kilku różnych szczelin czasowych w harmonogramie transmisji, co spowodowało spadek oglądalności wraz z postępem sezonu. Wyniszczający strajk scenarzystów z 1981 dał się we znaki niegdyś najwyżej ocenianemu serialowi. Ponieważ stacja ABC nie była pewna, jak długo potrwa strajk, a koszty produkcji związane z utrzymaniem załogi na Hawajach były wysokie, produkcja została zaprzestana. 24 czerwca 1981 wyemitowano ostatni odcinek pt. „Dajcie żyć aniołkowi” („Let Our Angel Live”) z nagraniami archiwalnymi z poprzednich odcinków z udziałem Christophera George’a, Cameronem Mitchellem i Vica Morrowa. Po zaledwie 16 odcinkach piątego sezonu oglądalność drastycznie spadła do 59 w rankingu z zaledwie 65 propozycji.

Roberts wystąpiła gościnnie jeszcze w dwóch produkcjach Aarona Spellinga: sitcomie Statek miłości (1982) jako Diane Dayton i Fantastyczna wyspa (Fantasy Island, 1982) w roli panny Amandy Parsons.

W filmie kinowym McG Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (Charlie’s Angels: Full Throttle, 2003) w scenie, gdy Madison Lee (Demi Moore) przebywa z biurze Townsend, na ścianie za nią wisi seria zdjęć, w tym Julie Rogers[45]. Po śmierci Roberts jej koleżanka z serialu Jaclyn Smith opublikowała na Instagramie wiadomość: „Tanya dołączyła do Aniołków w ostatnim sezonie, zamykając go tak, jak początkowo planowano z rudowłosą, brunetką i blondynką. Przyniosła radość tak wielu ludziom i miała karierę trwającą od dziesięcioleci”[46].

Władca zwierząt

[edytuj | edytuj kod]
Tanya Roberts i Stacy Keach w scenie z filmu Zabij mnie, zabij siebie (1983)

Po sukcesie telewizyjnym Tanya Roberts rozpoczęła karierę w kinie. Jej image, na który wpłynęła osobowość „ostatniego aniołka”, predestynował ją do ról dekoracyjnych[47]. Reżyser Don Coscarelli początkowo w roli niewolnicy Kiri, uratowanej przez tytułowego bohatera Dara (Marc Singer), w przygodowym filmie fantasy Władca zwierząt (1982) chciał obsadzić Demi Moore, ale producent wykonawczy zmienił jego wybór na Tanyę Roberts[48][49]. Jednym z elementów promocji filmu była okładka i zdjęcia z Tanyą Roberts w miesięczniku „Playboy” (z października 1982)[50].

Pokazała autentyczny talent do autoparodii w roli atrakcyjnej sekretarki Veldy w telewizyjnym filmie detektywistycznym CBS Zabij mnie, zabij siebie (Murder Me, Murder You, 1983)[51]. Gdy jednak przyszedł czas rozwinąć film do odcinków serialu, Roberts miała inne zobowiązania, i została zastąpiona przez aktorkę Lindsay Bloom[52]. We włoskim filmie fantastyczno-przygodowym Serca i zbroja (Paladini-storia d’armi e d’amori, 1983)[53] na podstawie powieści średniowiecznej Orland szalony z Ronnem Mossem wcieliła się w postać księżniczki Maurów.

Sheena

[edytuj | edytuj kod]

W 1984 John Guillermin, reżyser King Konga i Śmierci na Nilu, poszukiwał aktorki do tytułowej roli Tarzana w spódnicy w ekranizacji komiksu o dziewczynie, której biali rodzice zostali zamordowani na Safari, a ona wychowana została przez szamankę z jednego z afrykańskich plemion[54]. Producentem był Paul Aratow[55]. Wśród osób branych pod uwagę do roli tytułowej były: Jodie Foster, Raquel Welch, Bo Derek, Sandahl Bergman, Cheryl Ladd, Sybil Danning, Susan Mechsner, Christie Brinkley i Farrah Fawcett[56][57]. Gdy Tanya Roberts usłyszała o projekcie, przez wiele miesięcy podsłuchiwała panią od castingu w Columbia Pictures. W końcu spotkała reżysera, Johna Guillermina, ale nie zrobiła na nim większego wrażenia. Namówiła go jednak na przesłuchanie, na którym zgłosiło się ok. 15 kandydatek; w rezultacie Roberts otrzymała rolę[58].

Pierwszy scenarzystą był Leslie Stevens, który poprowadził historię w kierunku fantasy, wykorzystując koncepcję Wspomnienia z przyszłości: nierozwiązane zagadki przeszłości, ale nie spotkała się z entuzjazmem Columbia Pictures[58]. Następnie Columbia sfinansowała scenariusz Davida Newmana, który napisał Supermana (1978). Napisanie tego scenariusza zajęło rok. Był bardziej realistyczny, a Roberts odpowiadał pod względem rozwoju postaci. Jednak ostecznie scenariusz został przepisany przez Deana Riesnera, który, jak twierdziła Roberts, „całkowicie zmienił scenariusz Newmana. Stracił cały swój urok. To był błąd. W ogóle nie zadziałał”[58].

W rezultacie Sheena: królowa dżungli okazała się niezwykle kontrowersyjnym filmem[59]. Powstał z myślą o stworzeniu kinowej bohaterki, na której mogłyby się wzorować młode dziewczyny, a tymczasem pomysł marketingowy ze zdjęciami Tanyi Roberts w niezwykle odkrywczym stroju z dżungli sprawił, że Sheena nie była odpowiednim filmem dla młodego widza[59]. Ponadto film otrzymał najgorsze recenzje roku. W pierwszym tygodniu zarobił zaledwie 5,7 miliona dolarów[59] i zdobył reputację jednego z najgorszych filmów lat 80.[59]. Był nominowany do Złotej Maliny w pięciu kategoriach: „Najgorsza aktorka” (Tanya Roberts)[60], „Najgorsze zdjęcia”, „Najgorszy reżyser”, „Najgorszy scenariusz” i „Najgorsza muzyka filmowa”, ale odniósł kultowy sukces na domowych wideo i DVD[61]. Krytyczka Pauline Kael, w bardziej wyważonej recenzji dla „The New Yorker”, opisuje Roberts w roli Sheeny jako mającą „zapatrzoną, komiksową nieprzejrzystość [...] Jest chodzącą, mówiącą ikoną”[8]. Z kolei Lesley Coffin na łamach The Mary Sue napisała, że „Roberts rzeczywiście może pokazać autentyczne emocje. Zastanawiam się, czy sposób, w jaki została skreślona jako ładna buźka w latach 80., uniemożliwił jej rozwinięcie bardziej znaczących umiejętności aktorskich”[62]. Natomiast Filmink argumentował, że „intensywność gry Tanyi Roberts wymaga przyzwyczajenia, ale kiedy już się dostroisz, jest świetną zabawą i ma ciało atlety”[63].

Dziewczyna Bonda

[edytuj | edytuj kod]

W 1985 producent Albert R. Broccoli po tym, jak zobaczył Tanyę Roberts jako Kiri we Władcy zwierząt (1982), zdecydował się obsadzić ją w roli geolog stanowej Stacey Sutton, wnuczki potentata naftowego, którego firmę przejmuje Zorin (Christopher Walken)[64] w filmie z cyklu o Jamesie Bondzie Zabójczy widok u boku Rogera Moore’a[65][66]. Reżyser John Glen uważał, że była najpiękniejszą z dziewczyn Bonda, które były w jego filmach. Początkowo główną kandydatką do zagrania tej roli była Priscilla Presley, ale z powodu konfliktów w harmonogramie musiała odrzucić tę propozycję[67]. Była też rozważana kandydatura Bo Derek[68], Sharon Stone[69] i Doroty Kwiatkowskiej[70]. Roberts odrzuciła propozycję roli Brendy Wyatt w Nieśmiertelnym na rzecz udziału w filmie o Jamesie Bondzie z nadzieją na rozwój kariery[71]. – Czułam się tak, jakby każda dziewczyna, która kiedykolwiek była dziewczyną Bonda, gdy kariera prowadzi donikąd, więc byłem trochę ostrożna. Powiedziałam mojemu agentowi: „Nikt nigdy nie pracuje po tym, jak dostaje film o Bondzie”, a on odpowiedział mi: „Żartujesz? Glenn Close zrobiłaby to, gdyby mogła”[72].

Tanya Roberts wierzyła, że ta rola dziewczyny Bonda będzie jej kinowym przełomem: „Kim Basinger dostała rolę w Urodzonym sportowcu po nakręceniu filmu o Jamesie Bondzie. To samo mogło spotkać mnie…” – mówiła[73]. Jednak między duetem Tanya Roberts–Roger Moore zabrakło „ekranowej chemii”; według książki Aging Heroes: Growing Old in Popular Culture Roberts była o dwadzieścia siedem lat młodsza od Moore’a[74], a gdy Roger Moore dowiedział się, że jest starszy od matki Tanyi Roberts, chciał opuścić plany filmowy[75][76][77][78]. Film okazał się sukcesem komercyjnym, chociaż Roberts została skrytykowana za brak psychologicznej głębi jej postaci[79][80] i była nominowana do Złotej Maliny dla najgorszej aktorki[81] (laureatką Złotej Maliny została Linda Blair), a fani serii o Bondzie okrzyknęli ją najlepiej wrzeszczącą dziewczyną Bonda[82][83]. Jednak Roberts w niektórych scenach pokazała talent komediowy[73]. W 2006 „Entertainment Weekly” umieścił Sutton jako drugą najgorszą dziewczynę Bonda[84], według kanadyjskiego magazynu Dose była szóstą najlepszą dziewczynę Bonda, a na liście 55. dziewczyn Bonda sporządzonej przez Film School Rejects zajęła 36 miejsce[85].

Królowa dreszczowców erotycznych

[edytuj | edytuj kod]

Tanya Roberts grała później jedynie w niskobudżetowych produkcjach. Jej kolejne role filmowe opierały się w głównej mierze na jej fizycznych atrybutach[86]. Komedia Hala Needhama Trzaskające się ciała (Body Slam, 1987) z Dirkiem Benedictem i dramat sensacyjny Czyściec (Purgatory, 1988) o kobiecie niesłusznie uwięzionej w Afryce, w niewielkim stopniu poprawiły jej reputację jako aktorki, podczas gdy dreszczowiec sensacyjny Brutalna gra (Legal Tender, 1991) z Robertem Davim, ze scenariuszem jej męża Barry’ego Robertsa, nie był sukcesem kasowym[87].

Po tym, jak przestała otrzymywać oferty zdjęć z listy filmów klasy A, Roberts odrzuciła propozycję zagrania we Władcy zwierząt 2 (Beastmaster 2: Through the Portal of Time, 1991) i zgodziła się przyjąć rolę Nikki Walker w dreszczowcu erotycznym Nocne oczy (1990)[88] z Andrew Stevensem. Wkrótce zyskała przydomek królowej dreszczowców erotycznych i została obsadzana w podobnych filmach, wydanych od razu na VHS, w tym Wewnętrzne sanktuarium (1991)[89], Grzechy pożądania (Sins of Desire, 1993) w reż. Jima Wynorskiego jako detektyw pracująca pod przykrywką w klinice seksualnej[90], Dolna głębia (Deep Down, 1994) oraz jako prowadząca w radiu audycję w 12-odcinkowym serialu Gorąca linia (Hot Line, 1994–1996)[91].

W 1995 była przesłuchiwana do roli Kate Roberts w operze mydlanej NBC Dni naszego życia, lecz ostatecznie postać tę dostała Lauren Koslow. Według reżysera Donalda Farmera Roberts odrzucił rolę Lisy w dreszczowcu psychologicznym Vicious Kiss (1995), którą grała Margaux Hemingway. Pojawiła się jako Regan Madsen, uwodzicielska córka Thomasa Malloya (John Agar), ukochaną detektywa Texa Murphy’ego w grze komputerowej MS-DOS The Pandora Directive (1996)[92]. W sitcomie Showtime Barbershop (2005) wystąpiła w roli Ellie Palmer, macochy Calvina[93].

Różowe lata siedemdziesiąte

[edytuj | edytuj kod]

23 sierpnia 1998 przyjęła rolę Midge Pinciotti, matki Donny (Laura Prepon) w sitcomie CBS Różowe lata siedemdziesiąte[94]. W swoim nekrologu w „The Guardian”, Ryan Gilbey chwalił jej występ w Różowych latach siedemdziesiąte w roli „coraz bardziej niezadowolonej z życia gospodyni domowej”[8]. Opuściła serial po trzecim sezonie 22 maja 2001 z powodu śmiertelnej choroby męża[95]. Powróciła do kilku specjalnych występów gościnnych w 6. i 7. sezonie w 2004[96][97].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Porzuciła szkołę w wieku 15 lat. Była „buntowniczym dzieckiem”, miała nastoletni romans z mężczyzną, z którym podróżowała autostopem po Stanach Zjednoczonych i zawarła z nim związek małżeński. Małżeństwo to zostało wkrótce anulowane przez jej teściową[98]. Na swojej drodze poznała Barry’ego Robertsa (ur. 3 kwietnia 1946 roku w Nowym Jorku), ówczesnego studenta psychologii, za którego w 1974 wyszła za mąż[99]. W 1977 przeprowadziła się wraz z mężem do Hollywood[100]. Barry Roberts zmarł po czterech i pół roku walki z zapaleniem mózgu[101], 15 czerwca 2006 w Los Angeles, w wieku 60 lat[102][103].

Jej siostra Barbara Chase, z zawodu psycholog, w latach 1978–1992 była żoną Timothy’ego Leary’ego.

Roberts napisała przedmowę do książki The Q Guide to Charlie’s Angels (2008)[104]. Została opisana przez swojego publicystę jako obrończyni praw zwierząt[105]. Podczas pandemii COVID-19 utrzymywała aktywną obecność w mediach społecznościowych, prowadząc czaty wideo na Facebooku i Zoomie[106].

Roberts zawsze podkreślała, że w głębi serca jest związana z Nowym Jorkiem i to nie tylko dlatego, że nienawidzi jazdy. „Los Angeles doprowadza cię do szału”, powiedziała w wywiadzie dla magazynu „People” z 1981[107]. „Przywykłam do pogody, spacerów i ludzi, którzy mówią, co mają na myśli”[107].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

24 grudnia 2020 w Wigilię Bożego Narodzenia Roberts nagle zasłabła i zemdlała po powrocie do domu ze spaceru ze swoimi psami, po czym została zabrana do szpitala, a później podłączona do respiratora; nie była chora na COVID-19, wcześniej też nie miała żadnych problemów ze zdrowiem[108][109]. Początkowo Mike Pingel, rzecznik aktorki, przedwcześnie poinformował o tym, że Roberts zmarła 3 stycznia 2021. Zacytowało go wiele amerykańskich mediów, a także niektóre agencje prasowe, w tym amerykańska AP, niemiecka dpa i francuska AFP. Mylne informacje o śmierci aktorki podał agentowi Lance O’Brien, partner Tanyi Roberts, z którą był w związku przez 18 lat. W rozmowie z magazynem TMZ wyjaśnił, że podczas odwiedzin w szpitalu widział, jak jego partnerka otwiera a później zamyka oczy[110]. Stąd wywnioskował, że aktorka zmarła i postanowił bez słowa opuścić szpital. O’Brien tłumaczył, że nie chciał sugerować, że zmarła, ale była poważnie chora na infekcję dróg moczowych, która dostała się do jej narządów i krwiobiegu, prowadząc do infekcji krwi zaostrzonej z powodu wirusowego zapalenia wątroby typu C. 4 stycznia rano otrzymał jednak telefon od lekarzy, którzy powiedzieli mu, że Tanya nadal żyje. Następnie, po telefonie od jednego z lekarzy opiekujących się Roberts, O’Brien potwierdził w rozmowie z portalem TMZ, że Tanya Roberts zmarła wieczorem z 4 stycznia na 5 stycznia w wieku 71 lat[111].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Reżyser
1975: Ostatnia ofiara (Forced Entry) Nancy Ulman Jim Sotos
1976 Dziewczęcy Yum-Yum (The Yum-Yum Girls) April Barry Rosen
1977 Prywatne akta Hoovera (The Private Files of J. Edgar Hoover) stewardesa Larry Cohen
1978 Palce (Fingers) Julie James Toback
1979 Pułapka na turystów (Tourist Trap) Becky David Schmoeller
Rakieta tenisowa (Racquet) Bambi David Winters
Rozmarzona Kalifornia (California Dreaming) Stephanie John D. Hancock
1982 Władca zwierząt (The Beastmaster) Kiri Don Coscarelli
1983 Serca i zbroja (Paladini – storia d'armi e d'amori/Hearts and Armour) Angelica (Isabella) Giacomo Battiato
1984 Sheena – królowa dżungli (Sheena) Sheena John Guillermin
1985 Zabójczy widok (A View to a Kill) Stacey Sutton John Glen
1987 Trzaskające się ciała (Body Slam) Candace Vandervagen Hal Needham
1988 Czyściec (Purgatory) Carly Arnold Ami Artzi
1990 Przekręcona sprawiedliwość (Twisted Justice) sekretarka David Heavener
1990 Nocne oczy (Night Eyes) Nikki Walker Jag Mundhra
1991 Wewnętrzne sanktuarium (Inner Sanctum) Lynn Foster Fred Olen Ray
Brutalna gra (Legal Tender) Rikki Rennick Jag Mundhra
1992 Prawie w ciąży (Almost Pregnant) Linda Alderson Michael DeLuise
1993 Grzechy pożądania (Sins of Desire) Kay Egan Jim Wynorski
1994 Dolna głębia (Deep Down) Charlotte John Travers

Filmy TV

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Reżyser
1978 Plaża Zuma (Zuma Beach) Denise Lee H. Katzin
1979 Rozkosze zatoczki (Pleasure Cove) Sally Bruce Bilson
1980 Waikiki Carol Ron Satlof
1983 Zabij mnie, zabij siebie (Murder Me, Murder You) Velda Gary Nelson
1995 Ulubione grzechy śmiertelne (Favorite Deadly Sins) cameo David Jablin, Denis Leary

Seriale

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Uwagi
1979 Najwięksi bohaterowie Biblii (Greatest Heroes of the Bible) Basemata odc. Wyzwanie Jakuba (Jacob’s Challenge)
1980 Vega$ (Vega$: The Golden Gate Cop-Killer) oficer Britt Blackwell 2 odcinki
1980–1981 Aniołki Charliego (Charlie’s Angels) Julie Rogers 16 odcinków
1982 Wymyślona wyspa (Fantasy Island) Panna Amanda Parsons odc. „The Ghost’s Story”
1982 Statek miłości (Love Boat) Diane Dayton odc. „Green, But Not Jolly/Past Perfect Love/Instant Family”
1994 Prawo Burke’a (Burke’s Law) Julie Readron odc. Kto zabił Nicka Hazarda? (Who Killed Nick Hazard?)
1994–1996 Gorąca linia (Hot Line) Rebecca 12 odcinków
1995 Jedwabne pończoszki (Silk Stalkings) Callie Callahan odc. „Till Death Do Us Part”
1997 Animowany serial Braci Bluesa (The Blues Brothers Animated Series) Toni G. (głos) 8 odcinków
1998 Bobry w akcji (The Angry Beavers) Marsha（głos） odc. „Same Time Last Week/Beaver Fever”
1998–2004 Różowe lata siedemdziesiąte (That ’70s Show) Midge Pinciotti 81 odcinków
2002 Luz we dwóch (Off Centre) Gretchen odc. „Mike & Liz & Chau & Jordan”
2003 Fillmore na tropie (Fillmore!) głos autorki odc. „The Unseen Reflection”
2005 Eve Rebecca odc. Kung Fu Divas
2005 Barbershop Ellie Palmer 3 odcinki
2006 Różowe lata siedemdziesiąte (That ’70s Show) Midge Pinciotti

Gry komputerowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 1996: The Pandora Directive jako Regan Madsen

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Film
1985 Nagroda „Bravo”: Brązowa statuetka Bravo Otto Najlepsza aktorka[112] Zabójczy widok (1985)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Tanya Roberts Dead at 65 After Premature Death Announcement. TMZ. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
  2. ↑ Who is Tanya Roberts (actress)?. Omnilexica. [dostęp 2015-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (ang.).
  3. ↑ Tanya Roberts. AlloCiné. [dostęp 2023-08-16]. (fr.).
  4. ↑ Tanya Roberts. Aveleyman.com. [dostęp 2015-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (ang.).
  5. ↑ What Happened on October 15, 1949. On This Day. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (ang.).
  6. ↑ Tanya Roberts, Bond girl and Charlie’s Angel, dies at 65. BBC. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (ang.).
  7. ↑ Tanya Roberts obituary: A Charlie’s Angel and a Bond girl. „The Irish Times”, 9 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-22]. (ang.).
  8. ↑ a b c Ryan Gilbey: Tanya Roberts obituary. „The Guardian”, 2021-01-06. [dostęp 2021-01-07]. (ang.).
  9. ↑ Tanya Roberts What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2015-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-14)]. (ang.).
  10. ↑ Elizabeth Appelebaum: Charlie’s Jewish Angel. The Detroit Jewish News. [dostęp 2021-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-07)]. (ang.).
  11. ↑ a b Tanya Roberts Talmudic Index SCORE2.3.2. The Watchmen. [dostęp 2015-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (ang.).
  12. ↑ Benjamin McVay: Charlie’s Angels: A Scholars’ Spotlight. Cinema Scholars, 2021-07-16. [dostęp 2021-12-24]. (ang.).
  13. ↑ Carolina Monclou: Was Tanya Roberts Loved Or Loathed By The Cast Of That ’70s Show?. TheThings, 2022-07-03. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-04)]. (ang.).
  14. ↑ Tanya Roberts. ČSFD.cz. [dostęp 2015-11-24]. (cz.).
  15. ↑ Tanya Roberts (15 de Outubro de 1955). Filmow. [dostęp 2015-06-04]. (port.).
  16. ↑ Marc Berman: Tanya Roberts, Bond Girl And ‘Charlie’s Angels’ And ‘That’70s Show’ Star, Dies At 65. „Forbes”, 2021-01-03. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (ang.).
  17. ↑ Sheena (1984) – Page 3: The Star. Terrororstralis.com. [dostęp 2015-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (ang.).
  18. ↑ Stephanie Toone: ‘That ’70s Show’ star, Bond Girl Tanya Roberts dies after premature death announcement. The Atlanta Journal-Constitution, 2021-01-03. [dostęp 2021-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-07)]. (ang.).
  19. ↑ Tanya Roberts Biography (1955-). Film Reference. [dostęp 2024-06-17]. (ang.).
  20. ↑ “Charlie’s Angels”: 10 Things You May Not Know (or Do You?). get.tv. [dostęp 2023-07-11]. (ang.).
  21. ↑ Fingers (1978). Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (ang.).
  22. ↑ Mélodie pour un tueur. Critikat.com. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (fr.).
  23. ↑ Misspent Youth: Tanya Roberts. Words Seem Out Of Place, 15 października 2018. [dostęp 2021-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-05)]. (ang.).
  24. ↑ Fingers (1978) Harvey Keitel Plays A Music Obsessed Pianist Debt Collector. Wolfman's Cult Film Club. [dostęp 2015-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (ang.).
  25. ↑ Fingers (James Toback, 1978). House of Self-Indulgence. [dostęp 2015-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (ang.).
  26. ↑ James M. Tate: Endless Suzanne Somers at John Carpenter. Cult Film Freak, 2016-10-08. [dostęp 2022-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-18)]. (ang.).
  27. ↑ Tom Fordy: The woman who tamed Bond and The Beastmaster: why Tanya Roberts deserved better than her tragic end. The Telegraph, 2021-01-06. [dostęp 2022-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-02)]. (ang.).
  28. ↑ Bob DiMucci: Tanya Roberts – „California Dreaming”. Film Score Monthly, 8 stycznia 2021. [dostęp 2024-07-06]. (ang.).
  29. ↑ Greatest Heroes of the Bible (1978). FY! Charlie’s Angels. [dostęp 2021-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-07)]. (ang.).
  30. ↑ Forced Entry (1980). Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-06-17]. (ang.).
  31. ↑ Forced Entry (1973). Fangoria. [dostęp 2023-07-12]. (ang.).
  32. ↑ Ian Jane: The Last Victim (1975). Rock! Shock! Pop!, 2019-03-25. [dostęp 2023-07-12]. (ang.).
  33. ↑ a b c Tanya Roberts' first film „The Last Victim”. Hill Place, 2012-05-05. [dostęp 2015-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (ang.).
  34. ↑ Cavett Binion: Forced Entry (1980). AllMovie. [dostęp 2023-07-12]. (ang.).
  35. ↑ 'Charlie’s Angels,' 'That ’70s Show' Star Tanya Roberts' Death Misreported. ExtraTV, 3 stycznia 2021. [dostęp 2024-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  36. ↑ Tourist Trap (1979). DVDBeaver. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
  37. ↑ Jayson Kennedy: It’s Getting Warm in Here: Tanya Roberts in „Tourist Trap” (1979). Ghoulish Basement, 2011-05-22. [dostęp 2021-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-05)]. (ang.).
  38. ↑ Stu: Tourist Trap (1979). Cult Celebrities, 16 marca 2019. [dostęp 2021-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-05)]. (ang.).
  39. ↑ Stunt Rock: Waikiki (1980). The Betamax Rundown, 2014-02-24. [dostęp 2022-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-18)]. (ang.).
  40. ↑ Kinorama: Kolejny „aniołek”. „Film”. nr 27 (1648), s. 24, 1980-08-17. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  41. ↑ Mike Pingel: 10 Things You Might Not Have Known About ‘Charlie’s Angels’. „Remind”, 7 sierpnia 2024. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  42. ↑ Steve Gidlow: Tanya Roberts: The Passing of an Angel. Media Village, 6 stycznia 2021. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  43. ↑ Tanya Roberts. Cult Sirens. [dostęp 2015-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (ang.).
  44. ↑ Anthony Hayward: Tanya Roberts: Actor who starred in Charlie’s Angels and That ’70s Show. „The Independent”, 21 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-22]. (ang.).
  45. ↑ Jake Dee: 10 Things You Didn't Know About Charlie’s Angels: Full Throttle. Screen Rant, 17 listopada 2019. [dostęp 2021-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-07)]. (ang.).
  46. ↑ Dory Jackson, Andy Swift: Tanya Roberts Dies: Charlie’s Angels Co-Star Jaclyn Smith Remembers How 'She Brought Joy to So Many People'. TV Line, 2021-01-05. [dostęp 2021-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-07)]. (ang.).
  47. ↑ Hal Erickson: Tanya Roberts Biography. AllMovie. [dostęp 2020-06-27]. (ang.).
  48. ↑ The BeastMaster (broszura), Anchor Bay, 2001, DV12015
  49. ↑ Kinorama: Pogromcy baśniowych bestii. „Film”. nr 14 (1761), s. 13, 1983-04-03. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  50. ↑ Tanya Roberts Magazines. FamousFix. [dostęp 2020-06-27]. (ang.).
  51. ↑ Tanya Roberts. MYmovies. [dostęp 2015-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (wł.).
  52. ↑ Tanya Roberts Biography. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-08-07]. (ang.).
  53. ↑ Tanya Roberts (Victoria Leigh Blum). filmfilm.it. [dostęp 2015-06-04]. (wł.).
  54. ↑ Rob Kelly: Reel Retro Cinema: The Lurid Misfire That Was 1984’s „Sheena, Queen of the Jungle”. 13thdimension.com, 2018-05-06. [dostęp 2020-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-09)]. (ang.).
  55. ↑ Mike Barnes: Paul Aratow Dead: 'Sheena' Producer Was 78. „The Hollywood Reporter”, 2016-01-19. [dostęp 2023-08-15]. (ang.).
  56. ↑ Kinorama: Jaclyn Smith. „Film”. nr 38/1983 (1785), s. 12, 1983-09-18. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  57. ↑ Rob Kelly: Reel Retro Cinema: The Lurid Misfire That Was 1984’s „Sheena, Queen of the Jungle”. 13thDimension.com, 2018-05-06. [dostęp 2020-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-09)]. (ang.).
  58. ↑ a b c Steve Swires, Tanya Roberts Dream Role, „Starlog”, wrzesień 1984
  59. ↑ a b c d Mike McGranaghan (2018-06-22), 25 Lowest-Grossing Superhero Movies Ever Made [online], Screen Rant [dostęp 2018-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-27] (ang.).
  60. ↑ Tanya Roberts, Bond Girl And Charlie’s Angels Star, Dead At 65. Today, 4 stycznia 2021. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  61. ↑ Jarosław Kowal (2018-02-18): Sheena: królowa dżungli. Czarna Pantera i Wonder Woman w jednym. film.org.pl. [dostęp 2018-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (pol.).
  62. ↑ Lesley Coffin (2015-03-26): Re-View: Sheena: Queen of the Jungle, The Marvel Movie Nobody Remembers. The Mary Sue. [dostęp 2021-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-07)]. (ang.).
  63. ↑ Stephen Vagg: John Guillermin: Action Man. Filmink, 2020-11-17. [dostęp 2023-08-15]. (ang.).
  64. ↑ Andrew Pulver (2021-01-04): 'Bond girl' and Charlie’s Angels star Tanya Roberts dies aged 65. „The Guardian”. [dostęp 2021-01-04]. (ang.).
  65. ↑ Jason Chester (2019-10-04): Roger Moore EXC: Late actor's son Geoffrey believes his father was right to walk away from Bond. „Daily Mail”. [dostęp 2019-11-07]. (ang.).
  66. ↑ Ryan Parry (2015-11-04): Curse of the Bond girl?. „Daily Mail”. [dostęp 2020-07-09]. (ang.).
  67. ↑ Matthew Field, Ajay Chowdhury: Some Kind of Hero: The Remarkable Story of the James Bond Films. The History Press, 2015. ISBN 978-0-7509-6421-0.
  68. ↑ Connie Rusk (2017-12-23): Tanya Roberts, 62, proves she’s still every inch the Bond Girl as she shows off her incredibly smooth complexion for luxury spa day... more than three decades on from A View to a Kill role. „Daily Mail”. [dostęp 2018-01-13]. (ang.).
  69. ↑ Savanna Young: Tanya Roberts, That ’70s Show and James Bond star, dies at 65. Nine Entertainment, 2021-01-04. [dostęp 2023-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-14)]. (ang.).
  70. ↑ Agnieszka Święcicka: Kusiła „najpiękniejszym biustem w polskim kinie”. Mogła zagrać dziewczynę Jamesa Bonda. Plejada.pl, 2022-12-19. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-04)]. (pol.).
  71. ↑ Jacob Shelton: Tanya Roberts: Bond Girl, Sheena And Beastmaster, Then And Now. Groovy History. [dostęp 2020-01-11]. (ang.).
  72. ↑ Ben Arnold: Bond Girl Role Cursed My Career, Says A View To A Kill’s Tanya Roberts. Yahoo!, 2015-11-05. [dostęp 2020-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-09)]. (ang.).
  73. ↑ a b Talking Tanya Roberts, on this Girl on Film (and TV). Reviews. [dostęp 2023-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-08)]. (ang.).
  74. ↑ Matthew Trzciński: James Bond: Why Roger Moore Quit the Role of 007. Showbiz Cheat Sheet, 2020-03-23. [dostęp 2020-06-27]. (ang.).
  75. ↑ Martin Kielty: 35 Years Ago: James Bond Hits Midlife Crisis in ’A View to a Kill’. Ultimate Classic Rock, 2020-05-22. [dostęp 2020-05-30]. (ang.).
  76. ↑ Shaurya Thapa: 10 Interesting Facts About A View To Kill That You Need To Know. Screen Rant, 2020-05-30. [dostęp 2020-05-30]. (ang.).
  77. ↑ Samuel R. Murrian: How to Watch All the James Bond Movies in Order and Where to Stream the Iconic Franchise. Parade, 2020-05-07. [dostęp 2020-05-30]. (ang.).
  78. ↑ Remember Roger Moore from his baby photos? You won’t believe how he looks now!. Everything Amiga. [dostęp 2020-07-09]. (ang.).
  79. ↑ Overview for Tanya Roberts. Turner Classic Movies. [dostęp 2020-06-27]. (ang.).
  80. ↑ Phil Gibbons: 7 Former Bond Girls Who Aged Well (And 8 Who Didn’t). TheRichest, 2017-01-30. [dostęp 2020-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-09)]. (ang.).
  81. ↑ Tanya Roberts, seksbomba z młodzieńczych lat. Onet.pl. [dostęp 2017-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (pol.).
  82. ↑ Paweł Szaniawski: O czym mówią dziewczyny Bonda?. „Newsweek”, 2015-11-04. [dostęp 2015-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (pol.).
  83. ↑ Wesley Morris: 1985: When ‘Rambo’ Tightened His Grip on the American Psyche. „The New York Times”, 2020-05-28. [dostęp 2020-05-30]. (ang.).
  84. ↑ Joshua Rich: Worst Stacey Sutton Tanya Roberts View Kill 1985. „Entertainment Weekly”, 2014-01-31. [dostęp 2015-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (ang.).
  85. ↑ Anna Swanson: All 55 Bond Girls Ranked. Film School Rejects, 2020-07-07. [dostęp 2020-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-09)]. (ang.).
  86. ↑ Bond Girls. Cult Sirens. [dostęp 2020-08-13]. (ang.).
  87. ↑ Ciaran Meets the Stars: Tanya Roberts. ciaranbrown.com. (ang.).
  88. ↑ Tanya Roberts: Bond actress and Charlie’s Angel dies at 65. Yahoo!. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-08)]. (ang.).
  89. ↑ François Coulaud: Drôles de Dames: qu'est devenue Tanya Roberts?. „Télé Star”, 2019-10-15. (fr.).
  90. ↑ Marta Górna: „Grzechy pożądania”. Tanya Roberts na tropie podejrzanych seksuologów. GornaOglada.pl, 6 stycznia 2021. [dostęp 2024-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  91. ↑ Tanya Roberts. FilmAffinity. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (hiszp.).
  92. ↑ Why Render One, When you Can Render Two at Twice the Price?. Big Finish Games, 2022-02-10. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-09-25)]. (ang.).
  93. ↑ Dory Jackson (2020-06-18): ‘That ’70s Show’ Cast: Where Are They Now? From Ashton Kutcher to Topher Grace. „Us Weekly”. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-04)]. (ang.).
  94. ↑ Hello Angels! Find Out Where the First Charlie’s Angels Cast Is Today. Snakkle.com. [dostęp 2020-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-27)]. (ang.).
  95. ↑ Glory Miller (2020-05-14): Classic 1980s Personality Pin-up Posters!. „Us Weekly”. [dostęp 2020-06-27]. (ang.).
  96. ↑ Justyna Bryczkowska: Po śmierci Tanyi Roberts wszyscy przypominają „klątwę aniołków Charliego”. Ona mówiła o klątwie „dziewczyny Bonda”. Gazeta.pl, 8 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-10)]. (pol.).
  97. ↑ Laura Dorwart: ‘That ’70s Show’: Fans Are Sharing Their Favorite Midge Pinciotti Moments in Memory of Tanya Roberts. Showbiz Cheat Sheet, 5 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-10)]. (ang.).
  98. ↑ Tanya Roberts – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2015-06-04]. (ang.).
  99. ↑ Ciaran Brown meets actress Tanya Roberts. ciaranbrown.com. [dostęp 2015-06-04]. (ang.).
  100. ↑ Critics Call Her Sheena, Shame of the Jungle, but Tanya Roberts Won't Take It Lying Down. „People”. [dostęp 2015-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  101. ↑ Sue Reilly: Is the Jiggle Up? – Charlie’s Angels, Tanya Roberts. „People”, 9 lutego 1981. [dostęp 2021-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-07)]. (ang.).
  102. ↑ Tanya Roberts Gets Back to Nature in Her Beautiful Hollywood Hills Home. „Closer Weekly”. [dostęp 2015-06-04]. (ang.).
  103. ↑ Tanya Roberts and Barry Roberts. famousfix.com. [dostęp 2021-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-04)]. (ang.).
  104. ↑ Greg Hernandez: New „Charlie’s Angels” book offer a fun „gay” look at the 70s detective series…. Los Angeles Daily News. [dostęp 2021-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-07)]. (ang.).
  105. ↑ Taryn Ryder: Yahoo Celebrity: Tanya Roberts's cause of death revealed as her partner speaks out. Yahoo!, 6 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-07)]. (ang.).
  106. ↑ Jon Blistein: Tanya Roberts, Star of Bond Film 'A View to Kill' and 'That ’70s Show,' Dead at 65. „Rolling Stone”, 4 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-07)]. (ang.).
  107. ↑ a b Anita Gates: Tanya Roberts, a Charlie’s Angel and a Bond Girl, Is Dead at 65. „The New York Times”, 5 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-22]. (ang.).
  108. ↑ James Brinsford: Tanya Roberts' last Instagram posts days before death 'full of positivity for 2021'. „Daily Mirror”. [dostęp 2021-01-04]. (ang.).
  109. ↑ Roisin O’Connor: Tanya Roberts’ representative says Bond girl and ‘That ’70s Show’ star is alive in hospital. „The Independent”. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
  110. ↑ Tanya Roberts’ Domestic Partner Lance O’Brien Finds Out She’s Still Alive Mid-Interview. „People”. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
  111. ↑ Megan Sheets, Andrew Court, Ross Ibbetson: Tanya Roberts's partner told she's ALIVE after claim. „Daily Mail”. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
  112. ↑ Bravo Otto 1985. Bravo Archiv. [dostęp 2023-08-16]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Dziewczyny Bonda

Walther PPK

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tanya_Roberts&oldid=75178003”