Przejdź do zawartości

T20 Medium Tank

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
T20/T22/T23 Medium Tank
Ilustracja
Prototypowy egzemplarz czołgu T20
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Typ pojazdu

czołg średni

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

5

Historia
Prototypy

1943

Egzemplarze

2 (T20)
1 (T22)
250 (T23)

Dane techniczne
Silnik

silnik Ford GAN V8 o mocy 470 KM

Pancerz

do 64 mm

Długość

5,74 m (T20, bez lufy)
6,10 m (T22, bez lufy)
6,02 m (T23, bez lufy)
7,56 m (T23, z lufą)

Szerokość

3,00 m

Wysokość

2,44 m (T20, T22)
2,54 m (T23)

Masa

29,8 t (T20)
31,3 t (T22)
33,3 t (T23)

Moc jedn.

15,8 KM/t (T20)
15,0 KM/t (T22)
14,1 KM/t (T23)

Osiągi
Prędkość

40-56 km/h

Zasięg pojazdu

160 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

1,4 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1× armata kalibru 76 mm,
1× karabin maszynowy M2 kalibru 12,7 mm,
2× karabin maszynowy M1919 kalibru 7,62 mm
Użytkownicy
Stany Zjednoczone

T20 Medium Tankamerykański prototypowy czołg średni opracowany podczas II wojny światowej, będący pierwszym z serii pojazdów (T20, T22, T23), opracowanych w celu zastąpienia czołgów M4 Sherman.

Prace nad projektem rozpoczęte zostały w 1942 roku. Początkowo planowano budowę trzech prototypów wyposażonych w różne wieże i armaty (T20 – 76 mm, T20E1 – 75 mm, T20E2 – 76,2 mm) oraz wykorzystujących różne rodzaje zawieszenia. Ostatecznie ukończono dwa pojazdy (T20 i T20E3), oba wyposażone w armatę kalibru 76 mm.

Równolegle opracowywano czołgi T22 i T23, różniące się głównie zastosowanym rodzajem skrzyni biegów (w T20 – hydrodynamiczna, w T22 – mechaniczna, w T23 – elektryczna). T22, początkowo wyposażony w armatę kalibru 76 mm, przezbrojony został w wieżę i armatę nieukończonego czołgu T20E1, otrzymując oznaczenie T22E1. T23, nad którym prace zostały zakończone jako pierwsze w 1943 roku, również uzbrojony został w armatę kalibru 76 mm i trafił do produkcji seryjnej.

Łącznie zbudowano 250 czołgów T23, nigdy nie trafiły one jednak do służby. Kontynuacja prac nad nowym czołgiem średnim doprowadziła do powstania pojazdu T25 oraz ostatecznie T26, który trafił do służby jako M26 Pershing.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]