Sylva Koscina
 Sylva Koscina (pierwsza z lewej) | |
| Imię i nazwisko |
Silvija Košćina |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 sierpnia 1933 |
| Data i miejsce śmierci |
26 grudnia 1994 |
| Zawód |
aktorka, modelka |
| Współmałżonek |
Raimondo Castelli |
| Lata aktywności |
1955-1994 |
Sylva Koscina (ur. 22 sierpnia 1933 w Zagrzebiu, zm. 26 grudnia 1994 w Rzymie) – włoska aktorka i modelka narodowości chorwackiej[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w Zagrzebiu[2] jako córka Valerii i Ivana „Ivo” Košćiny[3][1]. Jej rodzice pochodzili ze Splitu[1], gdzie jej ojciec prowadził miał hotel w części Zachodniego Wybrzeża. Uważano, że jej ojciec miał pochodzenie greckie, a matka miała polskie, jednak te informacje nie są potwierdzone[1].
Podczas II wojny światowej, w wieku 12 lat[4], Košćina została przywieziona do Włoch, aby zamieszkać ze swoją starszą siostrą, która wyszła za mąż za obywatela Włoch[5].
Po wygraniu konkursów piękności jako nastolatka, zaproponowano jej pracę modelki. W 1954, kiedy studiowała fizykę na Uniwersytecie w Neapolu i mieszkała w internacie dla zakonnic, została poproszona o zostanie Miss di Tappa („Miss Etapu”), która wręczyła kwiaty zwycięzcy etapu Giro d’Italia z 1954[6]. Potem zdjęcie jej całowania zwycięzcy zostało opublikowane w gazetach w całej Europie.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]W 1955 zadebiutowała niewielką rolą dziewczyny szukającej sławy w komedii Czy jesteśmy mężczyznami czy kapralami? (Siamo uomini o caporali) z Totò. W ekranizacji powieści Juliusza Verne’a Kurier carski (Michał Strogoff, 1956) w reżyserii Carmine’a Gallone’a pojawiła się jako cyganka Sangare, ukochana Iwana Ogareffa, podstępnego przeciwnika Michała Strogowa (Curd Jürgens). Jej talent aktorski ujawnił się w dramacie Pietro Germiego Czerwony sygnał (Il ferroviere, 1956)[6] w roli Giulii Marcocci, córki maszynisty, a także w komedii Alberta Lattuady Guendolina (1957)[6], gdzie zagrała Francescę Redaelli, młodą matkę Guendaliny. Po występie w dwóch komediach Dina Risiego z udziałem Renata Salvatoriego – Babcia Sabella (La nonna Sabella, 1957) jako Lucia i Biedni bogacze (Poveri millionari, 1959) jako Alice, została obsadzona w roli Jole, córki Peliasa (Ivo Garrani) w epickim filmie miecza i sandałów Herkules (1958) u boku Steve’a Reevesa; film był międzynarodowym hitem[7].
Szczególną popularnością cieszyła się w pierwszej połowie lat 60., kiedy była częstym gościem programów telewizyjnych. Wystąpiła jako Vlasta Simoneva w komedii szpiegowskiej Wyjątkowo upalny czerwiec (Hot Enough for June, 1964) z Dirkiem Bogarde. Była gwiazdą w komedii Alessandra Blasettiego Ja, ja, ja i ci wszyscy inni (Io, io, io.... e gli altri, 1966) z Giną Lollobrigidą i Marcello Mastroiannim. W kryminalnym filmie przygodowym Deadlier Than the Male (1967) z Elke Sommer zagrała postać zabójczyni Penelope. W 1967 była nominowana do Nagrody Złotego Lauru jako „Nowa twarz kobieca”[8]. Jej gwiazda wyraźnie przygasła pod koniec lat 60. mimo znaczącej roli Reny Westabrook, która ma stanąć przed sądem za morderstwo jej bogatego męża w dramacie kryminalnym Przyjemny sposób na umieranie (A Lovely Way to Die, 1968) u boku Kirka Douglasa i jako hrabina Francesca Di Montefiore w komedii wojennej Jacka Smighta Tajna wojna Harry’ego Frigga (The Secret War of Harry Frigg, 1968) z Paulem Newmanem. W dwuczęściowym dramacie przygodowym Walka o Rzym (Kampf um Rom, 1968–1969) wcieliła się w postać cesarzowej Teodory. W 1969 została wyróżniona nagrodą Złotej Pomarańczy na Festiwalu Filmowym Taormina.
Można było ją zobaczyć w dramacie Jesúsa Franco Marquis de Sade: Justine (1969) z Klausem Kinski opartym na powieści Justyna czyli nieszczęścia cnoty i horrorze Maria Bavy Dom egzorcyzmów (Lisa e il diavolo, 1973) z Telly Savalasem. W czerwcu 1975 wzięła udział w sesji dla włoskiej edycji magazynu „Playboy”[9]. W latach 80. często występowała we włoskich programach rozrywkowych i jako pretensjonalna Evelina w miniserialu komediowym Rai 1 A życie toczy się dalej... (...e la vita continua, 1984) w reż. Dino Risiego z Virną Lisi, Moaną Pozzi i Vittorio Mezzogiorno.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W życiu prywatnym była żoną producenta filmowego Raimondo Castelliego, z którym wzięła ślub w 1967, w Meksyku. Rozwiodła się z nim w 1971[10].
Śmierć
[edytuj | edytuj kod]Zmarła 26 grudnia 1994 w Rzymie w wieku 61 lat w wyniku choroby nowotworowej piersi[5], pochowana na Cmentarzu Flamińskim[11].
Wybrana filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 1956: Kurier carski jako Sangare
- 1958: Herkules jako Jole
- 1958: Jerozolima wyzwolona jako Clorinda
- 1959: Herkules i królowa Lidia jako Jole
- 1962: Człowiek w żelaznej masce jako Marion
- 1964: Porozmawiajmy o kobietach jako Ragazza
- 1965: Giulietta i duchy jako Sylva
- 1968: Walka o Rzym jako cesarzowa Teodora
- 1969: Bitwa nad Neretwą jako Danica
- 1970: Gniazdo szerszeni jako dr Bianca Freedling
- 1973: Dom egzorcyzmów jako Sophia Lehar
- 1980: Sunday Lovers jako Zaira
- 1981: As (Asso) jako Enrichetta Morgan
- 1984: Cerenentola 80' jako księżna
- 1992: Ricky e Barabba jako Cristina Bonetti
- 1994: C’è Kim Novak al telefono jako matka Richardo
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Sylva Koscina What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-02-12]. (ang.).
- ↑ Sylva Koscina Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-02-12]. (ang.).
- ↑ Genealogy: Sylva Koscina (1933-1994). Geni. [dostęp 2022-02-12]. (ang.).
- ↑ Hal Erickson: Sylva Koscina Biography. AllMovie. [dostęp 2022-02-12]. (ang.).
- ↑ a b Wolfgang Achtner: Obituaries: Sylva Koscina. „The Independent”, 1994-12-31. [dostęp 2022-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. (ang.).
- ↑ a b c Fabio Secchi Frau: Sylva Koscina biografia. MyMovies.it. [dostęp 2022-02-12]. (wł.).
- ↑ Sylva Koscina. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-02-12]. (ang.).
- ↑ Sylva Koscina Awards. FamousFix. [dostęp 2022-02-12]. (ang.).
- ↑ Sylva Koscina Magazines. FamousFix. [dostęp 2022-02-12]. (ang.).
- ↑ Sylva Koscina Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-02-12]. (ang.).
- ↑ Cimitero Flaminio – Prima Porta. cimitericapitolini.it. [dostęp 2023-08-14]. (wł.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Sylva Koscina w bazie IMDb (ang.)
- Sylva Koscina w bazie Filmweb
- Sylva Koscina w bazie Notable Names Database (ang.)