Przejdź do zawartości

Strepera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strepera[1]
Lesson, 1831[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kurawonga tasmańska (S. fuliginosa)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

ostroloty

Podrodzina

srokacze

Rodzaj

Strepera

Typ nomenklatoryczny

Coracias strepera Latham, 1790 (= Corvus graculinus Shaw, 1790)

Synonimy
Gatunki

3 gatunki – zobacz opis w tekście

Streperarodzaj ptaków z rodziny wireonków (Vireoninae) w obrębie rodziny wireonkowatych (Vireonidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii i na Tasmanii[7].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 44–57 cm; masa ciała 243–500 g (samce są większe i cięższe od samic)[8].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Barita (Barrita): gr. βαριτης baritēs „nieznany mały ptak” wspomniany przez Dionizego[9]. Typ nomenklatoryczny: Corvus graculinus Shaw, 1790.
  • Strepera: epitet gatunkowy Coracias strepera Latham 1790; późnołac. streperus „głośny”, od łac. strepere „zrobić głośny hałas”[10].
  • Coronica: nowołac. coronica „wronka”, zdrobnienie od gr. κορωνη korōnē „wrona”[11]. Typ nomenklatoryczny: Coronica fuliginosa Gould, 1837.
  • Neostrepera: gr. νεος neos „nowy”; rodzaj Strepera Lesson, 1831 (kurawonga)[12]. Typ nomenklatoryczny: Strepera arguta[b] Gould, 1846.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[7][13]:

  1. Wariant pisowni Barita Cuvier, 1816.
  2. Podgatunek S. versicolor.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Strepera, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. R.-P. Lesson: Traité d’ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d’oiseaux: ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. T. 1. Bruxelles: Chez F.G. Levrault, 1831, s. 329. (fr.).
  3. G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation, pour servir de base a l’histoire naturelle des animaux et d’introduction a l’anatomie comparée. T. 1. Paris: Chez Déterville, s. 340. (fr.).
  4. W. Swainson: On the natural history and classification of birds. Cz. 1. London: John Taylor, 1836, s. 256, seria: Cabinet cyclopaedia. Natural history. (ang.).
  5. J. Gould: A synopsis of the birds of Australia, and the adjacent Islands. London: John Gould, 1837–1838, s. ryc. i tekst. (ang.).
  6. G.M. Mathews. New genera. „Austral Avian Record”. 1 (8), s. 196, 1912–1913. (ang.). 
  7. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy), Bristlehead, butcherbirds, woodswallows, Mottled Berryhunter, ioras, cuckooshrikes [online], IOC World Bird List (v13.1) [dostęp 2023-06-15] (ang.).
  8. D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Woodswallows, Bellmagpies, and Allies (Artamidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, [1], DOI10.2173/bow.artami1.01 [dostęp 2023-06-15] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  9. The Key to Scientific Names, Barita [dostęp 2023-06-15].
  10. The Key to Scientific Names, Strepera [dostęp 2023-06-15].
  11. The Key to Scientific Names, Coronica [dostęp 2023-06-15].
  12. The Key to Scientific Names, Neostrepera [dostęp 2023-06-15].
  13. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Podrodzina: Cracticinae Chenu & des Murs, 1853 (1836) – srokacze (wersja: 2022-08-01), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2023-06-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).