Steven Lindsey

Steven Lindsey
Steven Wayne Lindsey
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1960 ; Arcadia, Kalifornia
Narodowość	amerykańska
Funkcja	pilot wahadłowca, dowódca misji
Łączny czas misji kosmicznych	62 dni 22 godziny 33 minuty
Misje	STS-87, STS-95, STS-104, STS-121, STS-133
Stopień wojskowy	pułkownik United States Air Force
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Misja STS-95 – Pedro Duque i Steven Lindsey w module Spacehab

Steven Wayne Lindsey (ur. 24 sierpnia 1960 w Arcadii w stanie Kalifornia) – amerykański astronauta, pilot wojskowy, inżynier, pułkownik United States Air Force.

Wykształcenie i służba wojskowa

1978 – ukończył szkołę średnią (Temple City High School) w Temple City w Kalifornii.
1982 – ukończył Akademię Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, uzyskując licencjat w dziedzinie nauk inżynieryjnych oraz nominację na stopień podporucznika.
1983–1987 – po przeszkoleniu w bazie lotniczej Reese w Teksasie, uzyskaniu kwalifikacji pilota i zaliczeniu lotów ćwiczebnych na samolocie RF-4C Phantom II został skierowany do 12. eskadry rozpoznania taktycznego (12th Tactical Reconnaissance Squadron) w innej teksańskiej bazie lotniczej – Bergstrom. Od 1984 do 1987 służył tam jako pilot bojowy oraz pełnił funkcję pilota-instruktora i wykładowcy. W 1987 otrzymał skierowanie do zlokalizowanego w bazie Wright-Patterson w Ohio Air Force Institute of Technology, po ukończeniu którego uzyskał magisterium w dziedzinie inżynierii lotniczej.
1989 – odbył szkolenie w Szkole Pilotów Doświadczalnych Sił Powietrznych (USAF Test Pilot School) w kalifornijskiej bazie Edwards. Kurs zaliczył z nagrodą (Liethen-Tittle Award) dla wyróżniającego pilota grupy rocznikowej 89A.
1990–1993 – służył w 3247. eskadrze doświadczalnej (3247th Test Squadron), stacjonującej w bazie Eglin na Florydzie. Kierował testami uzbrojenia i podsystemów myśliwców F-16 i F-4. Pełnił także funkcje zastępcy dyrektora systemu zaawansowanego zwiadu taktycznego oraz dowódcy eskadry F-16.
1993–1994 – odbył roczne studia w Kolegium Dowodzenia i Sztabu Sił Powietrznych (Air Command and Staff College), znajdującego się w bazie Maxwell w Alabamie. Po ich ukończeniu powrócił do bazy Eglin, obejmując stanowisko szefa zespołu w Biurze SEEK EAGLE (United States Air Force SEEK EAGLE Office). Był odpowiedzialny za wojskową certyfikację uzbrojenia przeznaczonego dla samolotów F-16, F-111, A-10 i F-117.
Marzec 1995 – otrzymał skierowanie do NASA w charakterze kandydata na astronautę.
Wrzesień 2006 – zakończył czynną służbę w United States Air Force.

Jako pilot wylatał ponad 7000 godzin za sterami ponad 50 typów samolotów.

Kariera astronauty

8 grudnia 1994 – został zakwalifikowany do 15. grupy astronautów NASA.
1996 – ukończył szkolenie podstawowe przewidziane dla pilotów wahadłowców i został skierowany do Biura Astronautów NASA. Początkowo zajmował się weryfikacją oprogramowania lotów w Laboratorium Integracji Awioniki Wahadłowca (Shuttle Avionics Integration Laboratory – SAIL), a następnie uczestniczył w pracach nad modernizacją wielofunkcyjnego kokpitu promu kosmicznego. Później został naczelnikiem działu ds. eksploatacji Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS).
19 listopada – 5 grudnia 1997 – był pilotem promu Columbia podczas misji STS-87.
- Po powrocie na Ziemię nadzorował trening załóg, m.in. w zakresie techniki lądowania wahadłowca.
29 października – 7 listopada 1998 – uczestniczył w wyprawie STS-95 jako pilot promu Discovery.
- Po zakończeniu misji kosmicznej został zastępcą dyrektora ds. eksploatacji wahadłowców. Objął także stanowisko współprzewodniczącego w Space Shuttle Cockpit Council, radzie zajmującej się modernizacją kokpitu promów kosmicznych. Odpowiadał za prace projektowe, testy i wdrożenie nowych rozwiązań w zakresie awioniki wahadłowca. Ogólny koszt przedsięwzięcia osiągnął sumę 400 milionów dolarów.
- Pełnił także funkcję szefa ds. Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Koordynował i nadzorował działania – realizowane przez NASA oraz placówki zewnętrzne – mające na celu kompleksowe zaopatrzenie oraz rozbudowę i modernizację ISS.
28 września 2000 – otrzymał nominację na dowódcę misji STS-104.
12–25 lipca 2001 – dowodził wyprawą STS-104, lecącą wahadłowcem Atlantis.
Grudzień 2002 – został mianowany dowódcą misji STS-119, której start był planowany na styczeń 2004. Jednakże po katastrofie promu Columbia plan lotów wahadłowców został gruntownie zmieniony. Nastąpiły także przeszeregowania w obsadach załóg. W rezultacie realizację misji STS-119 (z nową załogą) przeniesiono na marzec 2009.
Listopad 2003 – został mianowany dowódcą wyprawy STS-121.
4–17 lipca 2006 – dowodził misją STS-121 realizowaną przez załogę promu Discovery.
- Po zakończeniu wyprawy został szefem Biura Astronautów NASA. Otrzymawszy powołanie do załogi misji STS-133, ustąpił ze stanowiska, które przejęła jego koleżanka-astronautka Peggy Whitson.
2011 – od 24 lutego do 9 marca dowodził wyprawą STS-133, odbywając swój trzeci lot wahadłowcem Discovery. 15 lipca zakończył pracę w NASA.

Loty kosmiczne

STS-87 (Columbia F-24)

Od 19 listopada do 5 grudnia 1997 uczestniczył w locie STS-87 jako pilot wahadłowca. Razem z nim w kosmos polecieli: Kevin R. Kregel (dowódca misji), Kalpana Chawla (specjalista misji – MS-1), Winston E. Scott (MS-2), Takao Doi (MS-3) i Łeonid Kadeniuk z Ukrainy (specjalista ładunku – PS-1). Był to czwarty lot, w trakcie którego na pokładzie promu znajdował się zestaw aparatury USMP-4 (US Microgravity Payload), składający się z urządzeń do obserwacji różnych zjawisk fizycznych w stanie nieważkości oraz obserwacji Słońca. Podczas misji astronauci dwukrotnie opuszczali pokład wahadłowca, testując narzędzia niezbędne do montażu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Ponadto przechwycili na orbicie satelitę Spartan-201, który uprzednio został umieszczony w kosmosie przez załogę promu. Podczas EVA Lindsey sterował pierwszym swobodnym lotem AERCam Sprint (Autonomus Extravehicular Activity Robotic Camera) – sferycznego minirobota wyposażonego w kamerę. Po wykonaniu 252 okrążeń Ziemi wahadłowiec Columbia wylądował w Centrum Kosmicznym im. Johna F. Kennedy'ego (KSC) na Przylądku Canaveral na Florydzie.

STS-95 (Discovery F-25)

29 października 1998 Steven Lindley rozpoczął swój drugi lot w kosmos. Tym razem był pilotem promu Discovery w ramach misji STS-95. Pozostałymi członkami wyprawy byli: Curtis L. Brown, Jr. (dowódca misji), Scott E. Parazynski (MS-1), Stephen K. Robinson (MS-2), Hiszpan Pedro F. D. Duque (MS-3) oraz Japonka Chiaki Mukai (PS-1). W skład załogi wchodził także 77-letni senator John Glenn (MS-2), który w 1962 jako pierwszy astronauta amerykański wykonał lot orbitalny, a biorąc udział w locie STS-95, został najstarszym dotychczas uczestnikiem misji kosmicznej.

Dziewięciodniowa wyprawa STS-95 miała charakter naukowy. W ładowni wahadłowca znajdował się hermetyczny moduł Spacehab-SM, połączony z kabiną promu specjalnym tunelem. Wykonywane w nim podczas lotu eksperymenty naukowe opracowały: NASA, NASDA i ESA. Doświadczenia obejmowały takie dziedziny jak medycyna, biologia i mikrograwitacja. Osobnym badaniom – przygotowanym przy współpracy z instytutem gerontologicznym (National Institute on Aging) – został poddany John Glenn. Dotyczyły one procesu starzenia się i wpływu pobytu w stanie nieważkości na organizm ludzki. Ponadto po raz piąty w ramach wypraw wahadłowców umieszczono na orbicie satelitę badawczego Spartan-201, którego zadaniem było przeprowadzenie obserwacji astronomicznych. Podczas tej misji satelita przez dwa dni dokonywał badań Słońca i wiatru słonecznego. Następnie załoga przechwyciła go i umieściła w ładowni promu. Po wykonaniu zaplanowanego programu, 7 listopada 1998 wahadłowiec Discovery wylądował w KSC.

STS-104 (Atlantis F-24)

12 lipca 2001 po raz trzeci poleciał w kosmos, tym razem jako dowódca misji STS-104, realizowanej przez załogę promu Atlantis. W wyprawie uczestniczyli także: Charles Hobaugh (pilot wahadłowca), Michael Gernhardt (MS-1), Janet Kavandi (MS-2) oraz James F. Reilly II (MS-3). Był to dziesiąty lot wahadłowca na Międzynarodową Stację Kosmiczną z tzw. misją montażową (ISS 7A). Podczas wyprawy załoga promu pracowała wspólnie z członkami stałej obsady ISS. Astronauci Gernhardt i Reilly trzykrotnie wychodzili na zewnątrz stacji kosmicznej, dokonując prac montażowych: 15 lipca przez blisko sześć godzin instalowali na bocznym węźle cumowniczym modułu Unity ważącą 6,5 tony śluzę powietrzną Quest, 18 lipca wyposażyli moduł w trzy zbiorniki z powietrzem oraz sprawdzili ich szczelność, zaś 21 lipca podłączyli czwarty zbiornik z powietrzem i dokonali przeglądu mechanizmu rozkładania baterii słonecznych – wtedy też po raz pierwszy do wyjścia w otwartą przestrzeń kosmiczną została użyta śluza Quest. Spacery kosmiczne Gernhardta i Reilly’ego trwały łącznie 16,5 godziny. Podczas realizacji planu zadań doszło do kilku awarii (m.in. twardego dysku komputera, wykryto także nieszczelność połączenia stacji z komponentem Quest), wskutek których kierownictwo lotu podjęło decyzję o jego przedłużeniu o jeden dzień, pragnąc w pełni zrealizować program misji. Następnie doszło do ponownego wydłużenia wyprawy, tym razem z powodu złych warunków atmosferycznych panujących na półwyspie florydzkim. Ostatecznie prom wylądował w KSC 25 lipca 2001.

Odznaczenia i nagrody

Medal Sił Powietrznych za Wybitną Służbę
Legia Zasługi
Zaszczytny Krzyż Lotniczy
Medal Departamentu Obrony za Wzorową Służbę
Medal Departamentu Obrony za Chwalebną Służbę
Medal za Chwalebną Służbę
Medal za Osiągnięcie Lotnicze
Medal Pochwalny
Medal za Osiągnięcie
National Defense Service Medal
NASA Distinguished Service Medal
NASA Outstanding Leadership Medal
NASA Exceptional Service Medal
NASA Space Flight Medal – czterokrotnie
Liethen-Tittle Award
Distinguished Eagle Scout Award

Wykaz lotów

Loty kosmiczne, w których uczestniczył Steven W. Lindsey
Nr	Data startu	Data lądowania	Statek kosmiczny	Funkcja	Czas trwania
1	19 listopada 1997	5 grudnia 1997	STS-87 Columbia F-24	Pilot wahadłowca	15 dni 16 godzin 34 minuty
2	29 października 1998	6 listopada 1998	STS-95 Discovery F-25	Pilot wahadłowca	8 dni 21 godzin 43 minuty
3	12 lipca 2001	25 lipca 2001	STS-104 Atlantis F-24	Dowódca misji	12 dni 18 godzin 34 minuty
4	4 lipca 2006	17 lipca 2006	STS-121 Discovery F-32	Dowódca misji	12 dni 18 godzin 36 minut
5	24 lutego 2011	9 marca 2011	STS-133 Discovery F-39	Dowódca misji	12 dni 19 godzin 4 minuty
Łączny czas spędzony w kosmosie — 62 dni 22 godzin 33 minuty

Zobacz też

Bibliografia

Biografia na stronie NASA (ang.)
Biogram na stronie Spacefacts (ang.)