Przejdź do zawartości

Stanisław Leinweber

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Leinweber
Ilustracja
podporucznik rezerwy artylerii podporucznik rezerwy artylerii
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1912
Kalisz

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1933–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

30 Pułk Artylerii Lekkiej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

sportowiec

Stanisław Leinweber, także Lejnweber (ur. 24 kwietnia 1912 w Kaliszu, zm. wiosna 1940 w Katyniu) – siatkarz, podporucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Kazimierza i Julii z domu Czechowskiej. Był studentem Wydziału Rolnego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w Warszawie.

Uprawiał piłkę siatkową, występował w klubie AZS Warszawa. Był uważany ze jednego z czołowych siatkarzy w Polsce lat 30.

Absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii z 1934. Został mianowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1936. Otrzymał przydział do 30 pułku artylerii lekkiej.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę w dniu 17 września 1939, został aresztowany przez Sowietów, po czym był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Prawdopodobnie 21 lub 22 kwietnia został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 2563[1] (przy zwłokach zostały odnalezione dowód osobisty, prawo jazdy, legitymacja szkolna, blok notesowy, kalendarzyk kieszonkowy)[2].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W 2007 pośmiertnie został awansowany do stopnia porucznika[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Katyń według źródeł niemieckich - 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-02-21].
  2. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 97. ISBN 83-7001-294-9.
  3. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2013-04-13].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]