Przejdź do zawartości

Sprzężniaki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sprzężniaki
Ilustracja
Basidiobolus microsporus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

sprzężniaki

Nazwa systematyczna
Zygomycota Moreau
Les Champignons 2: 2035 (1954)
Basidiobolus ranarum

Sprzężniaki, sprzężniowe, sprzężniowce (Zygomycota Moreau) – typ grzybów należący do królestwa grzybów (Fungi)[1].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Sprzężniaki (Zygomycota) to głównie grzyby saprotroficzne. W 2010 r. podawano, że na świecie jest 1065 gatunków, ale liczba ta ciągle się zmienia wskutek dynamicznych zmian w taksonomii grzybów. Sprzężniaki uważane są za takson tymczasowy[2]. W najnowszej taksonomii według Index Fungorum liczba sprzężniaków jest dużo mniejsza, większość ich gatunków przeniesiono bowiem do innych typów (głównie do Mucoromycota)[1].

Sprzężniaki posiadają grzybnię zbudowaną ze strzępek wielojądrowych (tzw. komórczaki), zwykle bez przegród. W ścianie komórkowej znajduje się chityna.

Występuje zarówno rozmnażanie płciowe, jak i bezpłciowe. Rozmnażanie płciowe zachodzi na drodze zygogamii (jest to rodzaj gametangiogamii). Sprzężniaki są heterotaliczne, to znaczy, że wytwarzają dwa rodzaje strzępek, które morfologicznie zupełnie nie różnią się od siebie, są jednak zróżnicowane płciowo, co oznacza się jako (+) i (-).

Cykl rozwojowy

[edytuj | edytuj kod]

Gdy zetkną się dwie odmienne płciowo strzępki (+) i (-), ich ściany rozpuszczają się, zawartość cytoplazmy zlewa się, co nazywa się plazmogamią. W jądrach komórkowych pochodzących od obydwu gametangiów następują podziały mitotyczne, a po nich następuje zlewanie się jąder pochodzących od różnych gametangiów, czyli wielokrotna kariogamia. Powstaje wielojądrowa zygospora o diploidalnej liczbie chromosomów. Otacza się ona grubą ścianą o ciemnej barwie i przechodzi w okres spoczynku. W tym okresie pełni więc funkcję przetrwalnika. Gdy zaczyna kiełkować, zaraz w jej jądrach zachodzi mejoza i powstają jądra haploidalne[3].

Z kiełkujących zygospor rozwijają się strzępki powietrzne oraz sporangiofory z zarodniami. W zarodniach na drodze bezpłciowej wytwarzane są zarodniki. Roznosi je wiatr, ale prawdopodobnie także woda, owady i niektóre inne drobne zwierzęta[4].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Badania molekularne wykazały, że Zygomycota nie są monofiletyczne. Schussler i in. w 2001 r. usunęli z Zygomycota arbuskularne grzyby mikoryzowe i zdefiniowali je jako oddzielną gromadę Glomeromycota. Lutzoni i in. w 2004 r. w badaniu r-RNA SSU i LSU wykazali, że rzędy Zygomycota zajmowały co najmniej 4 różne linie monofiletyczne. W klasyfikacji według CABI databases większość gatunków dawniej zaliczanych do Zygomycota znalazła się w typie Mucoromycota[5].

Według aktualizowanej klasyfikacji Index Fungorum bazującej na CABI databases do sprzężniaków należą:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2021-11-23].
  2. Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Tom 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: PWRiL, 2010, ISBN 978-83-09-01-063-0.
  3. Edmund Malinowski, Anatomia roślin, Warszawa: PWN, 1966.
  4. Zygomycota [online] [dostęp 2016-10-20].
  5. Description of the phylum Mucoromycota (em. Benny 2007) [online] [dostęp 2019-02-03].
  6. CABI databases [online] [dostęp 2022-12-14].