Sokoły
Falconinae[1] | |||
Leach, 1820 | |||
Przedstawiciel podrodziny – sokół rdzawobrewy (Falco femoralis) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina |
sokoły | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Falco Linnaeus, 1758 | |||
Plemiona | |||
|
Sokoły[2] (Falconinae) – podrodzina ptaków z rodziny sokołowatych (Falconidae).
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Podrodzina obejmuje gatunki drapieżne, zamieszkujące wszystkie kontynenty poza Antarktydą[3].
Cechy charakterystyczne
[edytuj | edytuj kod]Charakteryzują się silną budową ciała. Mają mocny, krótki, zakończony hakiem dziób. Na bocznych krawędziach górnej części dzioba umieszczony jest wyrostek – tzw. „sokoli ząb”, a na dolnej części – odpowiadające mu wgłębienie. „Sokoli ząb” pozwala im uśmiercać ofiary poprzez chwyt za kark i zgniatanie kręgów szyjnych[4]. Wąskie i długie skrzydła umożliwiają im zręczny i szybki lot. Sokoły wędrowne (Falco peregrinus) potrafią w locie nurkowym osiągnąć prędkość do ok. 320 kilometrów na godzinę. Odżywiają się głównie kręgowcami lądowymi i owadami, zazwyczaj chwytanymi w locie. Z reguły nie budują gniazd – jaja składają na półkach skalnych, w dziuplach lub w opuszczonych gniazdach innych ptaków. Wyprowadzają jeden lęg w roku, składając od 2 do 6 jaj. Doskonale rozwinięte oczy umożliwiają identyfikację ofiary z wysokości.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Do podrodziny należą następujące plemiona[2]:
- Ibicterini Bonaparte, 1854
- Falconini W.E Leach, 1820
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Falconinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Falconinae Leach, 1820 – sokoły (wersja: 2024-06-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-08-25].
- ↑ D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Falcons and Caracaras (Falconidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, DOI: 10.2173/bow.falcon1.01 [dostęp 2024-08-25] (ang.).
- ↑ Theodor Mebs: Ptaki drapieżne Europy. Przewodnik. dr Andrzej G. Kruszewicz (tłumaczenie i adaptacja). Warszawa: Multico, 1998, s. 10. ISBN 83-7073-176-7.