Przejdź do zawartości

Scott Higginbotham

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Scott Higginbotham
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 września 1986
Perth

Wzrost

195 cm

Masa ciała

108 kg

Rugby union
Pozycja

rwacz, wiązacz

Kariera juniorska
Lata Zespół
The Southport School
Gold Coast Breakers
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2007–2012 Wests (klub)
2007 Ballymore Tornadoes (ARC) 7 (15)
2008–2012 Reds (Super Rugby) 54 (85)
2013– Melbourne Rebels (Super Rugby) 29 (50)
2013– Harlequin Club (klub)
2014 Melbourne Rising (NRC) 0 (0)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2007–2008  Australia
2010–  Australia 31 (15)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 2015-02-01.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 2015-02-01.

Scott Higginbotham (ur. 5 września 1986 w Perth) – australijski rugbysta grający w trzeciej linii młyna w zespole Melbourne Rebels oraz w reprezentacji narodowej. Zwycięzca Super Rugby i Pucharu Trzech Narodów w sezonie 2011 oraz zdobywca brązowego medalu podczas Pucharu Świata w Rugby 2011.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do The Southport School[1][2][3], gdzie występował w pierwszej drużynie piłki nożnej oraz rezerwach zespołu rugby[4][5][6]. Treningi rugby podjął w klasie ósmej[7], za namową ojca – dawniej aktywnego zawodnika rozgrywek w Queensland – kontynuował je po zakończeniu szkoły w zespołach juniorskich Gold Coast Breakers[6][8][9]. Występował następnie w seniorskiej drużynie Wests i w 2007 roku został wybrany najlepszym graczem zespołu[10][11].

Został członkiem Akademii Reds w sezonach 2007[12][13] i 2008[14], w pierwszym z nich zostając uznany za jej najlepszego zawodnika[15][16]. W lecie 2007 roku zagrał natomiast w siedmiu spotkaniach zespołu Ballymore Tornadoes w jedynym rozegranym sezonie rozgrywek Australian Rugby Championship[16][17].

Po raz pierwszy w stanowych barwach zagrał w 2006 roku w nieoficjalnym spotkaniu z japońskim klubem NEC Green Rockets[18], zaś dzięki dobrej formie w kadrze rugby 7[19] w rozgrywkach Super 14 zadebiutował w sezonie 2008 przeciwko Bulls[20][21], pod jego koniec otrzymując zawodowy kontrakt na następne dwa lata[22]. W sezonach 2009–2011 zagrał we wszystkich meczach swojej drużyny i plasował się w czołówce zawodników walczących o Medal Pileckiego[23][24][25][26], zaś największym sukcesem zespołu był triumf w rozgrywkach Super Rugby w sezonie 2011[27][28]. W roku 2012 rozegrał swój pięćdziesiąty mecz w barwach Reds, zaś w całym sezonie opuścił tylko jedno spotkanie[29]. Uważany był za faworyta do nagrody dla najlepszego australijskiego gracza tych rozgrywek[30], jednym punktem wyprzedził go jednak Will Genia[31]

W maju 2012 roku podpisał z Melbourne Rebels dwuletni kontrakt[32][33], który był następnie przedłużany[34]. Już w pierwszym sezonie gry został wybrany przez samych zawodników najlepszym graczem drużyny[35], pełnił też rolę kapitana pod nieobecność Garetha Delve'a, którą objął na stałe w następnym roku[36]. Jego przyłożenie w trzeciej rundzie sezonu 2014 zostało wybrane najlepszym tych rozgrywek Super Rugby[37]. W okresie gry dla Rebels związany był z Harlequin Club[38].

W inauguracyjnej edycji National Rugby Championship został przydzielony do zespołu Melbourne Rising[39][40], nie zagrał jednak w żadnym spotkaniu z uwagi na obowiązki w kadrze.

Na początku stycznia 2015 roku ogłosił, iż po Pucharze Świata przejdzie do japońskiego klubu[41].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 2005 roku reprezentował stan w kadrze U-19[9][42].

W 2007 roku znalazł się na zgrupowaniu kadry rugby siedmioosobowego[43][44], a następnie w składzie na sześć turniejów IRB Sevens World Series sezonu 2007/2008[45][46]: w Dubaju i George[47], Wellington i San Diego[48] oraz Londynie[49] i Edynburgu[50].

Przełomowy dla jego kariery reprezentacyjnej okazał się rok 2010. Robbie Deans wykazał zainteresowanie zawodnikiem i choć z uwagi na kontuzję nie był brany pod uwagę przy czerwcowych spotkaniach, znalazł się w składzie na Puchar Trzech Narodów 2010[51][52]. Nie zagrał jednak w żadnym meczu, bowiem jego zaplanowany na Loftus Versfeld Stadium debiut nie odbył się z powodu urazu doznanego na rozgrzewce[53]. Wyjechał następnie z kadrą do Europy[54], gdzie po występach w towarzystkich spotkaniach z Leicester Tigers i Munster zadebiutował w kończącym wyprawę testmeczu z Francją[55][56].

Wyróżnił się w otwierającym sezon 2011 niespodziewanie przegranym meczu z Samoa[57], a podczas pierwszego od dziesięciu lat triumfu w Pucharze Trzech Narodów[58] zaliczył swój pierwszy występ w podstawowej piętnastce[59]. Znalazł się następnie w trzydziestoosobowym składzie na Puchar Świata w Rugby 2011[60], gdzie zagrał w czterech meczach[61], w tym w wygranym z Walią pojedynku o brązowy medal[62]. Przeciwko Walijczykom wystąpił jeszcze podczas jesiennego zwycięskiego minitournée, które obejmowało także mecz z Barbarians[63]. W kolejnym roku zagrał w dwunastu z piętnastu meczów Wallabies[64], z rewanżowego spotkania ze Springboks w ramach The Rugby Championship 2012 podobnie jak dwa lata wcześniej wyeliminowała go kontuzja[65], a następnie został zawieszony za uderzenie Richiego McCaw w zremisowanym pojedynku z All Blacks[66][67], po zakończeniu dwumeczowej kary dołączył jednak do zespołu na dwa ostatnie spotkania Wallabies w Europie[68].

Z powodu serii kontuzji ominął go cały reprezentacyjny sezon 2013[69][70], powrócił jednak do kadry w czerwcu 2014 roku. Zagrał w jednym z serii testmeczów z Francją i pozostał w składzie na The Rugby Championship 2014[71], choć spotkania z reguły oglądał z ławki rezerwowych, uważany był bowiem przez Ewena McKenzie za zawodnika mającego dać dodatkowy impuls pod koniec meczu[72][73][74]. W wyjściowym składzie po raz pierwszy od 2012 roku znalazł się w spotkaniu z Argentyną, co uczcił trzecim w reprezentacyjnej karierze przyłożeniem[75]. Nowy selekcjoner, Michael Cheika, wymienił go w grupie zawodników na listopadowe tournée[76], Higginbotham zagrał jedynie w towarzyskim spotkaniu z Barbarians[77], po którym powrócił do Australii z powodu kontuzji[78].

Po ogłoszonym przez ówczesnego kapitana reprezentacji Bena Mowena wyjeździe do Europy rozgorzała walka o zwolnione przez niego miejsce, a najgroźniejszymi konkurentami Higginbothama do niej byli Wycliff Palu, Ben McCalman i Jake Schatz[79].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Varia

[edytuj | edytuj kod]
  • Z uwagi na pracę ojca, Petera, we wczesnym dzieciństwie często się przeprowadzał – rodzina mieszkała w Londynie, Hongkongu, Singapurze i Brisbane[6].
  • Jego matka, Jocelyn, urodziła się na Fidżi i z tego powodu mógł zostać powołany do fidżyjskiej reprezentacji[80][81].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ TSS Rugby. tss.qld.edu.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  2. ↑ TSS RUGBY. tss.qld.edu.au @ web.archive.org. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  3. ↑ The Old Southportonians’ Review No. 136 Summer 2010. tss.qld.edu.au. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-28)]. (ang.).
  4. ↑ The Old Southportonians’ Review No. 141 WINTER 2013. tss.qld.edu.au. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-28)]. (ang.).
  5. ↑ Senior Newsletter No 22 Thursday 28 July 2011. tss.qld.edu.au. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-28)]. (ang.).
  6. ↑ a b c Scott Higginbotham having a ball as Rebels leader. smh.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  7. ↑ The Old Southportonians’ Review No. 138 SUMMER 2011. tss.qld.edu.au. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  8. ↑ Reds happy with Higginbotham aggression. wwos.ninemsn.com.au. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-01)]. (ang.).
  9. ↑ a b QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2005. redsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  10. ↑ Capped Wallabies. westsbulldogsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  11. ↑ Senior Player of the Year. westsbulldogsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  12. ↑ Reds expand Academy. sportsaustralia.com. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  13. ↑ 2007 Reds Academy Squad. redsrugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  14. ↑ 2008 Reds Academy Squad. redsrugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  15. ↑ Croft honoured with medal. foxsports.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  16. ↑ a b QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2007. redsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  17. ↑ Ballymore Tornadoes name squad for the Mazda Australian Rugby Championship. aru.rugby.com.au @ archive.today. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  18. ↑ QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2006. redsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  19. ↑ Australia names Sevens squad. foxsports.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  20. ↑ Scott Higginbotham earns starting debut for Reds. couriermail.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  21. ↑ QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2008. redsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  22. ↑ QR Reds re-sign forward trio. redsrugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  23. ↑ Scott Higginbotham – Player Profile. redsrugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  24. ↑ QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2009. redsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  25. ↑ QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2010. redsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  26. ↑ QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2011. redsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  27. ↑ Reds v Crusaders. smh.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  28. ↑ Reds Player Ratings. sportal.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  29. ↑ QUEENSLAND RUGBY ANNUAL REPORT 2012. redsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  30. ↑ Will Genia, Scott Higginbotham leading contenders for Australian Super Rugby Player of the Year Award. foxsports.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  31. ↑ Queensland Reds halfback Will Genia named Australian Super Rugby Player of the Year. foxsports.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  32. ↑ Higginbotham to farewell Reds and join Rebels from 2013. redsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  33. ↑ Higginbotham signs two-year deal with the RaboDirect Rebels. melbournerebels.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  34. ↑ Union Lane, Melbourne: Higginbotham's home until 2015. melbournerebels.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  35. ↑ Higginbotham takes top prize for Rebels season. melbournerebels.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  36. ↑ RaboDirect Rebels Announce 2014 Captain. melbournerebels.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  37. ↑ Hooper and Folau named Super Rugby joint-players of the year. rugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  38. ↑ 5 Quins invited to Rebels training. quins.com.au. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-01)]. (ang.).
  39. ↑ Melbourne Rising announce playing squad. melbournerebels.com.au. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-13)]. (ang.).
  40. ↑ Qantas Wallabies player alignments unveiled for 2014 Buildcorp National Rugby Championship. rugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)]. (ang.).
  41. ↑ Higginbotham to depart at end of 2015. melbournerebels.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  42. ↑ Rugby young guns need earn their stripes - and embrace a team's culture. smh.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  43. ↑ Australia 7s trial squad named. espnscrum.com. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  44. ↑ Super 14 injection for Australia Sevens. irb.com @ web.archive.org. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  45. ↑ Australia 7s squad announced. espnscrum.com. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  46. ↑ Australian Rugby Union Annual Report 2008. myrugby.rugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  47. ↑ Australia name 7s squad for opening events. espnscrum.com. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  48. ↑ Aussie names squad for Wellington. stuff.co.nz. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  49. ↑ iRB SEVENS WORLD SERIES IX - LONDON 2007-08 - SQUAD LISTS WITH CAREER TOTALS. irb.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-22)]. (ang.).
  50. ↑ iRB SEVENS WORLD SERIES IX - EDINBURGH 2007-08 - SQUAD LISTS WITH CAREER TOTALS. irb.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-22)]. (ang.).
  51. ↑ Will Genia and Scott Higginbotham to miss June Tests with injury. foxsports.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  52. ↑ Qantas Wallabies named for 2010 Bundaberg Red Tri Nations Rugby Series. aru.rugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  53. ↑ Deans curses his luck as Higginbotham's Test debut was all over before it started. smh.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  54. ↑ QANTAS WALLABIES SQUAD FOR THE 2010 SPRING TOUR NAMED. rugby.com.au @ web.archive.org. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  55. ↑ Australian Rugby Union Annual Report 2010. rugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  56. ↑ Reds flanker Higginbotham makes long awaited Test debut. redsrugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  57. ↑ Beginning of the end for Giteau as selectors stick with McCabe. smh.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  58. ↑ Wallabies end Tri Nations drought. abc.net.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  59. ↑ Wallabies give Higginbotham first test start. reuters.com. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  60. ↑ Wallabies 30 Man Squad Announced. rugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-03)]. (ang.).
  61. ↑ Scott Higginbotham @ rwc2011.irb.com. rwc2011.irb.com @ web.archive.org. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  62. ↑ Wales 18 - 21 Australia: Last-gasp try too late to save Wales. walesonline.co.uk. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  63. ↑ Australian Rugby Union 2011 Annual Report. activemagazine.smedia.com.au. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-05)]. (ang.).
  64. ↑ Australian Rugby Union 2012 Annual Report. activemagazine.smedia.com.au. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-05)]. (ang.).
  65. ↑ Higginbotham out of South Africa Test. news.smh.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  66. ↑ Higginbotham misses out on Wallabies tour. nzherald.co.nz. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  67. ↑ Higginbotham doesn't regret McCaw incident. stuff.co.nz. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  68. ↑ Wallabies standby forward Scott Higginbotham will join squad for final two games of European tour. foxsports.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  69. ↑ Wallabies forward Scott Higginbotham to miss Lions series after ruled out for the year with shoulder injury. abc.net.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  70. ↑ Rebels can cover the loss of Kurtley Beale and James O’Connor: Scott Higginbotham. smh.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  71. ↑ Rebels Luke Burgess and Scott Higginbotham out to end Test hiatus after making Wallaby squad. heraldsun.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  72. ↑ Scott Higginbotham admits he has things to work on but says game is tough enough to start. couriermail.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  73. ↑ Wallabies enforcer Higginbotham brooding on the pine. dailymail.co.uk. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  74. ↑ Ben McCalman needed for ferocious start while Scott Higginbotham can play his Wallabies supersub role. couriermail.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  75. ↑ Pumas win first Rugby Championship match. espnscrum.com. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  76. ↑ MICHAEL CHEIKA NEW QANTAS WALLABIES HEAD COACH AS SPRING TOUR SQUAD IS ANNOUNCED. rugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  77. ↑ QANTAS WALLABIES ANNOUNCE TEAM TO PLAY BARBARIANS. rugby.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  78. ↑ Australia call up Beale and Schatz. planetrugby.com. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-01)]. (ang.).
  79. ↑ Who will be the Wallabies No. 8? Ben McCalman challenging Scott Higginbotham, Wycliff Palu for Test spot. couriermail.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  80. ↑ Higginbotham had plan B: play for Fiji. theaustralian.com.au. [dostęp 2015-02-01]. (ang.).
  81. ↑ Reds Fiji connection. fijitimes.com. [dostęp 2015-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-28)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Skład reprezentacji Australii na Pucharze Świata 2011
Młyn
Atak
Trener

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Scott_Higginbotham&oldid=70344900”