S.S. Lazio
| |||
| Pełna nazwa |
Società Sportiva Lazio S.p.A. | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
Biancocelesti (Biało-Błękitni) | ||
| Barwy |
| ||
| Data założenia | |||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Region | |||
| Siedziba | |||
| Adres |
Via di Santa Cornelia 1000, 00060 Rzym | ||
| Stadion | |||
| Sponsor techniczny | |||
| Właściciel |
Claudio Lotito | ||
| Prezes |
Claudio Lotito | ||
| Trener | |||
| |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Società Sportiva Lazio – włoski wielosekcyjny klub sportowy ze stolicy Włoch. Lazio jest największym klubem sportowym w Europie, klub ma aż 41 sekcji sportowych, jednak najbardziej znany jest z działalności piłkarskiej[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Klub został założony 9 stycznia 1900. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa Latium oznaczającego szeroki, ale jest to również nazwa regionu w środkowych Włoszech z Rzymem. W latach 1902–1929 Lazio zdobyło czterokrotnie tytuł wicemistrzów Włoch. W Serie A klub grał od początku jej istnienia (sezon 1929/30). Największy sukces to drugie miejsce w 1937. Pierwszy poważny sukces miał miejsce w 1958, kiedy klub zdobył Puchar Włoch. W 1961 klub został zdegradowany, ale dwa lata później awansował ponownie. W 1967 Lazio ponownie spadł do Serie B, by awansować ponownie w 1969. W 1974 klub zdobył swoje pierwsze scudetto.
W 1980 klub został zdegradowany do Serie B wraz z Milanem po tym, jak udowodniono obydwu klubom udział w nielegalnym ustawianiu własnych meczów. Pozostał w Serie B trzy sezony. Powrócił w 1984, lecz już w następnym sezonie ponownie spadł do Serie B. W 1986 ukarano Lazio aż dziewięcioma ujemnymi punktami za kolejny skandal korupcyjny. Ostatecznie udało się wywalczyć awans do Serie A w 1988 r. Od tamtej pory Lazio występuje w najwyższej fazie rozgrywek.
Pojawienie się nowego właściciela, Sergio Cragnottiego w 1992 r. zmieniło historię klubu ze względu na jego długoterminowe inwestycje w nowych graczy. Celem było stworzenie drużyny na miarę zdobycia Scudetto. Pierwszym znaczącym transferem podczas jego kadencji było zakupienie angielskiego pomocnika Paula Gascoigne’a z Tottenhamu Hotspur za 5,5 miliona funtów. Przeniesienie Gascoigne do Lazio jest utożsamiane ze wzrostem zainteresowania Serie A w Wielkiej Brytanii w latach 90. XX w.
Lazio zajmowało w Serie A kolejno drugie miejsce w 1995 r., trzecie w 1996 r. i czwarte w 1997 r. W 1998 roku dotarli do finału Pucharu UEFA, w którym przegrali jednak z innym włoskim klubem, Interem, aż 0:3. Udało się jednak zdobyć Puchar Włoch po udanej rywalizacji finałowej z Milanem (w dwumeczu 3-2).
Cragnotti nie miał oporów z wydawaniem ogromnych sum za transfery światowych gwiazd futbolu, kupując m.in.: Juana Sebastiána Veróna z Parmy za 18 milionów funtów, Christiana Vieriego za 19 milionów funtów z Atletico oraz Hernána Crespo także z Parmy za 35 milionów funtów[2]. Dzięki tym wzmocnieniom Lazio ze Svenem-Göranem Erikssonem (1997-2001) na ławce trenerskiej dołączyło do głównych faworytów Serie A.
Blisko Scudetto byli w 1999 r., jednak do tytułu zabrakło im ostatecznie jednego punktu, dzięki doskonałej dyspozycji w końcówce sezonu prezentowanej przez A.C. Milan. Tym razem udało się jednak zdobyć ważne europejskie trofea – wygrana w finale PZP na Villa Park z Mallorcą 2-1[3] po golach Vieriego i Nedveda, a trzy miesięcy później Superpuchar Europy po starciu z Manchesterem United, dzięki bramce Salasa. Seria sukcesów trwała nadal – już następnego lata udało się wygrać upragnione, drugie w historii klubu, Scudetto, a także Coppa Italia po wygranym dwumeczu z Interem 2:1, oraz Supercoppa Italiana – również po meczu z Nerrazurri 4:3.
W 2000 roku Lazio stało się także pierwszym włoskim klubem piłkarskim, który został zacytowany na włoskim rynku akcji Piazza Affari. Jednak z powodu problemów finansowych rezultaty Lazio powoli się pogarszały. W 2002 r. finansowy skandal związany z Cragnottim i jego międzynarodowym koncernem spożywczym Cirio zmusił go do opuszczenia klubu, a Lazio było kontrolowane do 2004 r. przez opiekunów finansowych i bank. To zmusiło klub do wyprzedaży swoich najlepszych graczy, w tym także uwielbianego i oddanego kapitana Alessandro Nesty. Rzymianom udało się wywalczyć jeszcze Puchar Włoch w 2004 roku, a tego samego roku przedsiębiorca Claudio Lotito przejął większość klubu.
W 2006 roku Lazio wraz z trzema innymi klubami było zamieszane w tzw. Aferę Calciopoli, związaną z ustawianiem meczów. 14 lipca 2006 wyrokiem trybunału klub został zdegradowany do Serie B oraz ukarany odjęciem 7 punktów na początku rozgrywek. Poza tym Lazio zostało pozbawione możliwości gry w kolejnej edycji Pucharu UEFA. Jednak w związku z odwołaniem, jakie wytoczyły władze klubu, sąd apelacyjny włoskiej federacji piłkarskiej anulował degradację i ukarał klub 11 ujemnymi punktami na starcie kolejnego sezonu Serie A. Podtrzymana została decyzja o pozbawieniu możliwości udziału w kolejnej edycji Pucharu UEFA. 27 października 2006 Sąd Arbitrażowy zdecydował o zmniejszeniu kary do 3 ujemnych punktów.
.jpg)
W 2009 roku Lazio zdobyło piąty w historii klubu Puchar Włoch po zaciętej walce z Sampdorią Genuą – wygrana w rzutach karnych 6-5 (remis 1:1 po 120 minutach gry, gol Mauro Zarate).
W 2013 roku kolejny tryumf w tych rozgrywkach po starciu z odwiecznymi rywalami, Romą 1:0 po bramce Senada Lulica.
Mimo to ostatnie lata nie przyniosły Lazio większych sukcesów i klub przeplatał lepsze sezony z gorszymi, notując w latach 2009–2018 kolejno 10, 12, 5, 4, 7, 9, 5, 8 i dwukrotnie 5 miejsce w Serie A. Drużynę prowadzili w tym czasie m.in. Dellio Rossi, Davide Ballardini, Vladimir Petković i Stefano Pioli.
W 2015 i 2017 roku Lazio dwukrotnie grało w finale Pucharu Włoch, jednak oba mecze zakończyły się porażkami z Juventusem. Jednak hegemonię Juve udało się przerwać w meczu o Superpuchar Włoch, dzięki dramatycznej wygranej 3-2. Pod wodzą trenerską byłego piłkarza klubu, Simone Inzaghiego, drużyna zaczęła prezentować jednak bardzo ofensywny styl gry, o czym świadczy największa liczba strzelonych goli w lidze w sezonie 2017-18. Królem strzelców w tamtym sezonie został piłkarz Lazio, Ciro Immobile (29 trafień)[4].
W sezonie 2018/2019 Lazio wygrało Puchar Włoch pokonując w finale Atalantę Bergamo 2:0 po golach Sergeja Milinkovicia-Savicia oraz Joaquína Correi.
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]- Mistrzostwo Włoch: 2
- 1974, 2000
- Puchar Włoch: 7
- 1958, 1998, 2000, 2004, 2009, 2013, 2019
- Superpuchar Włoch: 5
- 1998, 2000, 2009, 2017, 2019
- Puchar Zdobywców Pucharów: 1
- 1999
- Superpuchar Europy: 1
- 1999
Poszczególne sezony
[edytuj | edytuj kod]
| Wyniki ze wszystkich sezonów S.S. Lazio | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
Zawodnicy
[edytuj | edytuj kod]
Obecny skład
[edytuj | edytuj kod]- Stan na 15 lutego 2024[5]
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 3 | OB |  Luca Pellegrini (wypożyczony z Juventusu)
|
| 4 | OB |  Patric
|
| 5 | PO |  Matías Vecino
|
| 6 | PO |  Daichi Kamada
|
| 7 | NA |  Felipe Anderson
|
| 8 | PO |  Mattéo Guendouzi (wypożyczony z Marseille)
|
| 9 | NA | Pedro
|
| 10 | NA | Luis Alberto
|
| 13 | OB | Alessio Romagnoli
|
| 15 | OB | Nicolò Casale
|
| 17 | NA | Ciro Immobile
|
| 18 | NA |  Gustav Isaksen
|
| 19 | NA |  Valentin Castellanos
|
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 20 | PO | Mattia Zaccagni
|
| 22 | NA |  Diego González
|
| 23 | OB |  Elseid Hysaj
|
| 28 | PO | André Anderson
|
| 29 | PO | Manuel Lazzari
|
| 32 | PO | Danilo Cataldi
|
| 33 | BR | Luigi Sepe (wypożyczony z Salernitany)
|
| 34 | OB | Mario Gila
|
| 35 | BR |  Christos Mandas
|
| 65 | PO | Nicolò Rovella (wypożyczony z Juventusu)
|
| 77 | OB |  Adam Marušić
|
| 87 | NA | Cristiano Lombardi
|
| 94 | BR | Ivan Provedel
|
Piłkarze na wypożyczeniu
[edytuj | edytuj kod]| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| BR |  Marius Adamonis (w Perugii do 30 czerwca 2024)
| |
| BR | Alessio Furlanetto (w Fermanie do 30 czerwca 2024)
| |
| BR |  Luís Maximiano (w Almerii do 30 czerwca 2024)
| |
| OB | Dimitrije Kamenović (w Yverdon do 30 czerwca 2024)
| |
| OB | Romano Floriani Mussolini (w Pescarze do 30 czerwca 2024)
| |
| OB | Mattia Novella (w Piacerno do 30 czerwca 2024)
| |
| PO |  Jean-Daniel Akpa-Akpro (w Monzy do 30 czerwca 2024)
|
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| PO |  Toma Bašić (w Salernitanie do 30 czerwca 2024)
| |
| PO | Marco Bertini (w SPAL do 30 czerwca 2024)
| |
| NA |  Mohamed Farès (w Brescii do 30 czerwca 2024)
| |
| PO | Marcos Antônio (w PAOKu do 30 czerwca 2024)
| |
| PO | Raúl Moro (w Realu Valladolid do 30 czerwca 2024)
| |
| NA | Matteo Cancellieri (w Empoli do 30 czerwca 2024)
| |
| NA | Valerio Crespi (w Cosenzy do 30 czerwca 2024)
|
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Super User, S.S. Lazio | Società | Storia [online], www.sslazio.it [dostęp 2018-10-04] (ang.).
- ↑ BBC SPORT | EUROPE | Lazio’s 40m Crespo deal [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2018-10-04].
- ↑ Lazio Rzym – RCD Mallorca, 19 maja 1999 – Puchar Zdobywców Pucharów, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2018-10-04].
- ↑ Ciro Immobile – Statystyki, dane osobiste, informacje – PiłkaNożna.pl [online], pilkanozna.pl [dostęp 2018-10-04].
- ↑ SS Lazio, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2024-02-15].
Europejskie puchary
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona klubu (wł. • ang.)
- Strona polskich sympatyków klubu
| 1972–1980 | |
|---|---|
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 | |
| 2001–2010 | |
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
