Przejdź do zawartości

Reprezentacja Chin w piłce nożnej mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Reprezentacja Chin w piłce nożnej mężczyzn
中国
Ilustracja
Flaga Chińskiej Republiki Ludowej
Przydomek

Drużyna Smoków (chiń. 龙之队, Lóngzhī Duì)

Związek

Chiński Związek Piłki Nożnej (中国足球協會)

Trener

Branko Ivanković
(od 2024)

Skrót FIFA

CHN

Ranking FIFA

88. (1275.22 pkt.)[a]

Miejsce w rankingu Elo

88. (17 kwietnia 2019) (1479 pkt.)

Zawodnicy
Kapitan

Zheng Zhi

Najwięcej występów

Li Weifeng (112)

Najwięcej bramek

Hao Haidong (41)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
 Filipiny Chiny 0-1
(Filipiny; 1.02.1913)

 Finlandia Chiny 4-0
(Helsinki, Finlandia; 4.08.1952)

Najwyższe zwycięstwo
Chiny –  Guam 19-0
(Ho Chi Minh, Wietnam; 26.01.2000)
Najwyższa porażka
 Brazylia Chiny 8-0
(Recife, Brazylia; 10.09.2012)
Medale
Mistrzostwa Azji
srebro 1984, 2004
Strona internetowa
  1. Stan aktualny na 4 kwietnia 2024.

Reprezentacja Chin w piłce nożnej należy do FIFA od 1931 roku. W 1958, a więc dziewięć lat po proklamowaniu przez Mao Zedonga Chińskiej Republiki Ludowej, wystąpiła z tej organizacji. Przez ponad dwadzieścia lat Chiny były piłkarską białą plamą, nie grały w eliminacjach ani do mistrzostw świata ani do mistrzostw Azji.

W 1979 roku, trzy lata po śmierci Mao i chińskim otwarciu na świat, drużyna narodowa znów została przyjęta do FIFA. Od tej pory regularnie występuje w rozgrywkach o Puchar kontynentu. Dwukrotnie – w 1984 i 2004 roku – dotarła do finału. Najpierw uległa Arabii Saudyjskiej, a dwadzieścia lat później dała się ograć Japonii. W finałach mistrzostw świata wystąpiła tylko raz. W 2002 roku zespół prowadzony przez Serba Borę Milutinovicia odpadł już po fazie grupowej, przegrywając wszystkie mecze, nie strzelając ani jednej bramki (0:2 z Kostaryką, 0:4 z Brazylią, 0:3 z Turcją).

W Chinach piłka nożna cieszy się umiarkowanym zainteresowaniem. Jeśli już, to oczy kibiców zwrócone są w stronę żeńskiej reprezentacji, która należy do ścisłej światowej czołówki. W 1996 roku Chinki zdobyły srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich, a trzy lata później grały w finale mistrzostw świata.

Od początku XXI wieku coraz więcej chińskich piłkarzy zaczęło występować w klubach europejskich. Kilku z nich można spotkać w drugich ligach Niemiec i Włoch, a także w Premiership. Kilka lat temu w barwach Crystal Palace grał były kapitan reprezentacji, rekordzista pod względem liczby gier w kadrze Fan Zhiyi. Pomocnik Li Tie był zawodnikiem Evertonu, a 24-letni Dong Fangzhuo trenował kilka lat w Manchesterze United. Były stoper Sun Jihai w latach 2002–2008 występował w Manchesterze City.

Po Mundialu 2002 z funkcji selekcjonera zrezygnował Milutinović. Jego następca, Holender Arie Haan, mimo dobrego wyniku w Pucharze Azji 2004 (drugie miejsce), przegrał eliminacje do kolejnych mistrzostw świata i został zdymisjonowany. Od początku 2005 roku trenerem kadry był 57-letni Zhu Guanghu. We wrześniu 2007 roku pałeczkę po nim przejął Serb Vladimir Petrović. Funkcję tę sprawował do 2008 roku. Później chińską kadrę prowadzili kolejno: Chińczycy Yin Tiesheng i Gao Hongbo, Hiszpan José Antonio Camacho, rodak Tieshenga i Hongbo Fu Bo, Francuz Alain Perrin, oraz ponownie Hongbo. Następnie selekcjonerem reprezentacji Chin został Włoch Marcello Lippi. Prowadził zespół od 2016 do 2019 r. i zrezygnował z funkcji po Pucharze Azji 2019.

  • 1930Nie brały udziału (nie były członkiem FIFA)
  • 19341954Nie brały udziału
  • 1958Nie zakwalifikowały się
  • 19621978Nie brały udziału (nie były członkiem FIFA)
  • 19821998Nie zakwalifikowały się
  • 2002 – Faza grupowa
  • 20062022Nie zakwalifikowały się
  • 19561972Nie brały udziału
  • 1976 – III miejsce
  • 1980 – Faza grupowa
  • 1984 – II miejsce
  • 1988 – IV miejsce
  • 1992 – III miejsce
  • 1996 – Ćwierćfinał
  • 2000 – IV miejsce
  • 2004 – II miejsce
  • 2007 – Faza grupowa
  • 2011 – Faza grupowa
  • 2015 – Ćwierćfinał
  • 2019 – Ćwierćfinał
  • 2023 – Faza grupowa

Trenerzy reprezentacji Chin od początku XXI wieku

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]