Psychogeriatria
Psychogeriatria (psychiatria wieku podeszłego) – dziedzina psychiatrii zajmująca się leczeniem zaburzeń psychicznych występujących w wieku podeszłym, tj. po 65. roku życia[1]. W polskim systemie kształcenie lekarzy psychogeriatria nie została wyodrębniona jako osobna dziedzina specjalizacyjna[2].
Rozpowszechnienie zaburzeń w wieku podeszłym
[edytuj | edytuj kod]Występowanie zaburzeń psychicznych wzrasta wraz z wiekiem. Od 25 do 30% ludzi po 65. roku życia cierpi z powodu co najmniej jednego z zaburzeń psychicznych[2].
Rozpowszechnienie zaburzeń po 65. roku życia rozkłada się następująco: depresja oraz zaburzenia lękowe dotykają od 10 do 15% osób, u 5% pacjentów występuje otępienie (liczba ta wzrasta do 20% po 80. roku życia) a 1% to osoby cierpiące na schizofrenie oraz zaburzenie afektywne dwubiegunowe[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jennifer Barraclough, David Gill: Hughes' Outline of Modern Psychiatry. John Wiley & Sons, 1996. ISBN 978-0-47-196358-5.
- ↑ a b c Alasdair D. Cameron: Psychiatria. Wyd. II. Wrocław: Urban & Partner, 2005, s. 205-206, seria: Crash Course. ISBN 978-83-8958-176-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Robert Kastenbaum, Ed.: New Thoughts on Old Age. Berlin, Heidelberg: Springer, 1964. DOI: 10.1007/978-3-662-38534-0. ISBN 978-3-662-38534-0.
