Przejdź do zawartości

Pierre-Emerick Aubameyang

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pierre-Emerick Aubameyang
Ilustracja
Pierre-Emerick Aubameyang (2018)
Pełne imię i nazwisko

Pierre-Emerick Emiliano François Aubameyang

Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1989
Laval

Wzrost

187 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Al Qadsiah

Numer w klubie

10

Kariera juniorska
Lata Klub
1995–1997 L'Huisserie Football
1997–1998 OGC Nice
1998–1999 L'Huisserie Football
1999–2001 Stade Lavallois
2001–2005 FC Rouen
2005–2007 SC Bastia
2007–2008 AC Milan
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2008–2011 AC Milan 0 (0)
2008–2009 Dijon (wyp.) 34 (8)
2009–2010 Lille (wyp.) 14 (2)
2010–2011 AS Monaco (wyp.) 19 (2)
2011 AS Saint-Étienne (wyp.) 14 (2)
2011–2013 AS Saint-Étienne 73 (35)
2013–2018 Borussia Dortmund 144 (98)
2018–2022 Arsenal 128 (68)
2022 FC Barcelona 18 (11)
2022–2023 Chelsea 15 (1)
2023–2024 Olympique Marsylia 34 (17)
2024– Al Qadsiah 0 (0)
W sumie: 493 (244)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2009  Francja U-21 1 (0)
2012  Gabon U-23 3 (1)
2009–  Gabon 77 (31)
W sumie: 81 (32)
  1. Aktualne na: 18 lipca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Pierre-Emerick Emiliano François Aubameyang (ur. 18 czerwca 1989 w Laval) – gaboński piłkarz pochodzenia francuskiego, występujący na pozycji napastnika. W latach 2009–2022 reprezentant Gabonu. Uczestnik Pucharu Narodów Afryki 2010, 2012, 2015, 2017 i 2021.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Jest wychowankiem AC Milanu, do którego trafił w wieku 17 lat wraz z braćmi – Catiliną i Willym[1]. W przeszłości reprezentował barwy Dijon FCO, Lille OSC, AS Monaco i AS Saint-Étienne[1]. Ten ostatni klub zapłacił za Gabończyka 2 mln euro[1]. W pierwszym sezonie w AS Saint-Étienne strzelił 2 gole w 14 meczach, ale w drugim zdobył ich 19 i zaliczył 8 asyst. Za to osiągnięcie otrzymał nagrodę Marca-Viviena Foé przyznawaną najlepszemu afrykańskiemu piłkarzowi w Ligue 1[1].

Borussia Dortmund

[edytuj | edytuj kod]

4 lipca 2013 podpisał kontrakt z Borussią Dortmund[2]. Do niemieckiego klubu przeszedł z francuskiego AS Saint-Étienne za sumę 15 mln euro. W lipcu 2013 wraz z drużyną sięgnął po Superpuchar Niemiec. 10 sierpnia rozegrał swój pierwszy mecz w Bundeslidze, w którym Borussia na wyjeździe pokonała FC Augsburg 4:0, Aubameyang zdobył w meczu trzy gole zaliczając hat-trick i dodatkowo został wybrany zawodnikiem meczu. Jest szóstym piłkarzem w historii Bundesligi, który zdobył hat-tricka w debiucie[1].

Arsenal

[edytuj | edytuj kod]

31 stycznia 2018 podpisał kontrakt z Arsenalem. 3 lutego 2018 strzelił bramkę w debiucie w wygranym 5:1 meczu z Evertonem[3]. 1 lutego 2022, Arsenal rozwiązał kontrakt z Aubameyangiem za porozumieniem stron[4].

FC Barcelona

[edytuj | edytuj kod]

2 lutego 2022 podpisał 3-letni kontrakt z FC Barceloną[5]. W katalońskim klubie zadebiutował 6 lutego w wygranym 4:2 meczu z Atlético Madryt[6]. Pierwsze trafienia zaliczył 20 lutego, strzelając łącznie trzy gole w meczu przeciwko Valencii (4:1)[7].

Chelsea

[edytuj | edytuj kod]

2 września 2022 ogłoszono przejście Aubameyanga do Chelsea, z którą podpisał dwuletni kontrakt[8]. Zadebiutował 6 września w meczu Ligi Mistrzów UEFA z Dinamem Zagrzeb (0:1)[9]. W Premier League w barwach Chelsea zadebiutował 1 października i strzelił bramkę w wygranym 2:1 spotkaniu przeciwko Crystal Palace[10].

Olympique Marsylia

[edytuj | edytuj kod]

21 lipca 2023 podpisał trzyletni kontrakt z Olympique Marsylia[11]. We francuskim klubie zadebiutował 12 sierpnia w meczu przeciwko Stade de Reims (2:1)[12]. Trzy dni później strzelił swoje pierwsze bramki w barwach OM, dwukrotnie trafiając w meczu kwalifikacji do Ligi Mistrzów UEFA z Panathinaikosem[13]. 30 listopada strzelił hat-tricka w wygranym 4:3 meczu z Ajaxem[14]. 22 lutego 2024 w meczu z Szachtarem Donieck (3:1) strzelił swoją 31. bramkę w Ligi Europy UEFA, dzięki czemu został najskuteczeniejszym zawodnikiem w historii tych rozgrywek[15].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Podczas gry w AC Milan otrzymał propozycję gry w reprezentacji Włoch do lat 19, ale odrzucił ją[1]. Następnie zaczął grać w reprezentacji Francji do lat 21. Zadebiutował w niej w lutym 2009, w pojedynku przeciwko reprezentacji Tunezji do lat 23. 28 marca 2009 zadebiutował w reprezentacji Gabonu w wygranym 2:1 meczu przeciwko reprezentacji Maroka.

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na 22 lutego 2024)
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar ligi Europa[a] Inne[b] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
AC Milan 2007/2008 Serie A 0 0
Dijon FCO (wyp.) 2008/2009 Ligue 2 34 8 4 2 1 0 39 10
Lille OSC (wyp.) 2009/2010 Ligue 1 14 2 1 0 9 0 24 2
AS Monaco (wyp.) 2010/2011 19 2 1 0 3 0 23 2
AS Saint-Étienne (wyp.) 2010/2011 14 2 14 2
AS Saint-Étienne 2011/2012 36 16 2 2 38 18
2012/2013 37 19 4 2 4 0 45 21
Ogólnie 87 37 4 2 6 2 0 0 0 0 97 41
Borussia Dortmund 2013/2014 Bundesliga 32 13 6 2 9 1 1 0 48 16
2014/2015 33 16 4 5 8 3 1 1 46 25
2015/2016 31 25 4 3 14 11 49 39
2016/2017 32 31 4 2 9 7 1 0 46 40
2017/2018 16 13 1 3 6 4 1 1 24 21
Ogólnie 144 98 19 15 0 0 46 26 4 2 213 141
Arsenal 2017/2018 Premier League 13 10 1 0 14 10
2018/2019 36 22 1 1 2 0 12 8 51 31
2019/2020 36 22 2 4 6 3 44 29
2020/2021 29 10 1 1 8 3 1 1 39 15
2021/2022 14 4 1 3 15 7
Ogólnie 128 68 4 6 4 3 26 14 1 1 163 92
FC Barcelona 2021/2022 Primera División 17 11 6 2 23 13
2022/2023 1 0 1 0
Ogólnie 18 11 0 0 0 0 6 2 0 0 24 13
Chelsea 2022/2023 Premier League 15 1 0 0 0 0 6 2 21 3
Ogólnie 15 1 0 0 0 0 6 2 0 0 21 3
Olympique Marsylia 2023/2024 Ligue 1 22 6 2 1 9 9 33 16
Ogólnie 22 6 2 1 0 0 9 9 0 0 33 16
Ogólnie w karierze 481 233 33 26 15 5 102 53 5 3 637 320

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

AS Saint-Étienne

[edytuj | edytuj kod]

Borussia Dortmund

[edytuj | edytuj kod]

Arsenal

[edytuj | edytuj kod]

FC Barcelona

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Rekordy

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn piłkarza Pierre’a oraz młodszy brat Catiliny i Willy’ego.

  1. Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 38 (17)
    Liga Europy UEFA – 56 (31)
    kwalifikacje do Ligi Mistrzów UEFA – 2 (2)
    kwalifikacje do Ligi Europy UEFA – 6 (3)
  2. Uwzględniono:
    Superpuchar Niemiec – 4 (2)
    Tarcza Wspólnoty – 1 (1)
  3. Ex aequoSadio Mané i Mohamed Salah.
  4. Ex aequoDanny Ings.
  5. Ex aequoBas Dost.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Kazimierz Oleszek. Szybki jak Bolt. „Piłka Nożna”. 46/2013 (2107), s. 26, 2013-11-12. Profus Management. ISSN 0137-4710. 
  2. Borussia Dortmund sign Pierre-Emerick Aubameyang from St-Etienne. theguardian.com. [dostęp 2016-03-10]. (ang.).
  3. Redakcja, Liga angielska. Arsenal rozbił Everton, Aubameyang okrasił debiut bramką. Hat-trick Ramseya [online], Gol24, 3 lutego 2018 [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  4. Aubameyang leaves club by mutual consent [online], arsenal.com [dostęp 2022-02-04] (ang.).
  5. FC Barcelona sign Pierre-Emerick Aubameyang [online], fcbarcelona.com [dostęp 2022-02-04] (ang.).
  6. Szalony hit w Barcelonie! Sześć bramek i czerwona kartka [online], sport.interia.pl [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  7. Pewna wygrana Barcelony na Mestalla › FCBarca.com [online], FCBarca.com [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  8. Telewizja Polska S.A, Wielki transfer dopięty. Gwiazda wraca do Londynu [online], sport.tvp.pl, 2 września 2022 [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  9. Wielka niespodzianka w Zagrzebiu! Dinamo lepsze od Chelsea [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  10. Mateusz Ługowski, Zwycięski debiut Pottera w Premier League! Cudowny gol Gallagher zdecydował. Crystal Palace 1:2 Chelsea [online], ChelseaPoland.com [dostęp 2023-03-13] (pol.).
  11. OFICJALNIE: Pierre-Emerick Aubameyang w nowym klubie [online], Transfery.info, 21 lipca 2023 [dostęp 2023-12-02] (pol.).
  12. Marseille off to winning start against Reims [online], Ligue1 COM [dostęp 2023-12-02] (ang.).
  13. PANATHINAIKOS WYELIMINOWAŁ MARSYLIĘ, BYŁY PIŁKARZ LEGII POSTAWIŁ KROPKĘ NAD I [online], eurosport.tvn24.pl [dostęp 2023-12-02].
  14. Lesley Ngwa, Europa League: PE Aubameyang on a hat-trick as Mughe-less OM edge 10-man Ajax in seven-goal thriller [online], KICK442 Sport News, 1 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-02] (ang.).
  15. a b Barcelona pozbyła się go dla Lewandowskiego. Teraz pobił historyczny rekord [online], Sport.pl, 23 lutego 2024 [dostęp 2024-02-23] (pol.).
  16. Mistrzowskie koszulki już w sprzedaży! [Aktualizacja 10:12] › FCBarca.com [online], FCBarca.com [dostęp 2023-05-15] (pol.).
  17. Pierre-Emerick Aubameyang najlepszym piłkarzem Afryki 2015 roku [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-12-07] (pol.).
  18. Pierre-Emerick Aubameyang élu meilleur joueur africain de Ligue 1 par RFI et France 24 [online], RFI, 13 maja 2013 [dostęp 2023-12-07] (fr.).
  19. Pierre-Emerick Aubameyang named players' player of 2015/16 | Borussia Dortmund [online], bundesliga.com - the official Bundesliga website [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  20. IFFHS [online], www.iffhs.com [dostęp 2023-12-07].
  21. IFFHS [online], www.iffhs.com [dostęp 2023-12-07].
  22. Ligue 1 Team of the Year 2012-2013: Revealed - Get French Football News [online], 21 czerwca 2013 [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  23. De Bruyne named PFA Player of the Year, „BBC Sport” [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  24. UEFA.com, UEFA Europa League Squad of the Season | UEFA Europa League [online], UEFA.com, 20 maja 2016 [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  25. UEFA.com, UEFA Europa League Squad of 2018/19 | UEFA Europa League [online], UEFA.com, 30 maja 2019 [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  26. Robert Lewandowski i Łukasz Piszczek w "11" sezonu Bundesligi. sport.interia.pl. [dostęp 2017-05-26].
  27. Robert Czykiel: Wielki wyczyn Aubameyanga. Konkurent Lewandowskiego ustanowił nowy rekord Bundesligi. sportowefakty.wp.pl, 2017-12-09. [dostęp 2018-02-04].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]