Przejdź do zawartości

Oktant

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oktant

Oktant – dawny przyrząd nawigacyjny do mierzenia wysokości ciał niebieskich nad horyzontem, a także kątów poziomych i pionowych między obiektami, o budowie zbliżonej do sekstantu, ale z kątomierzem (limbusem) stanowiącym wycinek jednej ósmej koła[1].

Oktant został wynaleziony i skonstruowany przez Johna Hadleya w 1730, a także, mniej więcej w tym samym czasie i niezależnie, przez Thomasa Godfreya.

Od nazwy tego przyrządu pochodzi nazwa gwiazdozbioru Oktant, nazwanego tak przez Nicolasa Louisa de Lacaille.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. oktant, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-03].