Przejdź do zawartości

Ochratoksyny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ochratoksyny – grupa mykotoksyn produkowanych przez grzyby tworzące pleśń z gatunku Aspergillus (np. kropidlaka czarnego i A. carbonarius)[1] i Penicillium (np. P. verrucosum)[2][3]. W grupie tej wyróżnia się ochratoksynę A, B i C[3][4][5][6]. Podejrzewa się je o bycie czynnikiem etiologicznym endemicznej nefropatii, zwanej nefropatią bałkańską, a także o działanie karcynogeniczne (wywoływanie nowotworów dróg moczowych i wątroby), immunosupresyjne oraz teratogeniczne[3][4][7]. Zatrucie ochratoksynami występujące u ludzi, świń i kur nosi nazwę ochratoksykozy[3][8][9].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Fabiana Reinis Franca Passamani i inni, Effect of temperature, water activity, and pH on growth and production of ochratoxin A by Aspergillus niger and Aspergillus carbonarius from Brazilian grapes, „Journal of Food Protection”, 77 (11), 2014, s. 1947–1952, DOI10.4315/0362-028X.JFP-13-495, ISSN 1944-9097, PMID25364929 [dostęp 2017-12-14].
  2. J. Wawrzyniak, A. Waśkiewicz, Ochratoxin A and citrinin production by Penicillium verrucosum on cereal solid substrates, „Food Additives & Contaminants. Part A, Chemistry, Analysis, Control, Exposure & Risk Assessment”, 31 (1), 2014, s. 139–148, DOI10.1080/19440049.2013.861933, ISSN 1944-0057, PMID24199782 [dostęp 2017-12-14].
  3. a b c d Alexandra H. Heussner, Lewis E.H. Bingle, Comparative Ochratoxin Toxicity: A Review of the Available Data, „Toxins”, 7 (10), 2015, s. 4253–4282, DOI10.3390/toxins7104253, ISSN 2072-6651, PMID26506387, PMCIDPMC4626733 [dostęp 2017-12-14].
  4. a b K. Muñoz i inni, Exposure of infants to ochratoxin A with breast milk, „Archives of Toxicology”, 88 (3), 2014, s. 837–846, DOI10.1007/s00204-013-1168-4, ISSN 1432-0738, PMID24270973 [dostęp 2017-12-14].
  5. Pronobesh Chatopadhyay i inni, Synergism of ochratoxin B and calcium-channel antagonist verapamil caused mitochondrial dysfunction, „Toxicology Mechanisms and Methods”, 24 (6), 2014, s. 428–432, DOI10.3109/15376516.2014.936543, ISSN 1537-6524, PMID24968897 [dostęp 2017-12-14].
  6. R Fuchs i inni, Conversion of ochratoxin C into ochratoxin A in vivo., „Applied and Environmental Microbiology”, 48 (1), 1984, s. 41–42, ISSN 0099-2240, PMID6476830, PMCIDPMC240300 [dostęp 2017-12-14].
  7. Ahmed S. Ibrahim, Hosam Zaghloul, Farid A. Badria, Case Report Evidence of Relationships between Hepatocellular Carcinoma and Ochratoxicosis, „PLoS ONE”, 8 (8), 2013, DOI10.1371/journal.pone.0071423, ISSN 1932-6203, PMID23977041, PMCIDPMC3748048 [dostęp 2017-12-14].
  8. W.E. Huff, L.F. Kubena, R.B. Harvey, Progression of ochratoxicosis in broiler chickens, „Poultry Science”, 67 (8), 1988, s. 1139–1146, ISSN 0032-5791, PMID2905799 [dostęp 2017-12-14].
  9. S.D. Stoev i inni, Susceptibility to secondary bacterial infections in growing pigs as an early response in ochratoxicosis, „Experimental and Toxicologic Pathology: Official Journal of the Gesellschaft Fur Toxikologische Pathologie”, 52 (4), 2000, s. 287–296, DOI10.1016/S0940-2993(00)80049-4, ISSN 0940-2993, PMID10987179 [dostęp 2017-12-14].