NGC 7727
 NGC 7727 (VLT) | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
27 listopada 1785 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ |
spiralna z poprzeczką (SBa/P) |
| Rektascensja |
23h 39m 53,9s[1] |
| Deklinacja |
–12° 17′ 34,8″[1] |
| Odległość | |
| Przesunięcie ku czerwieni |
0,006131[1] |
| Jasność obserwowana |
10,6m |
| Rozmiary kątowe |
4,7' × 3,5'[2] |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary |
∅ 31,27 kpc[3] |
| Alternatywne oznaczenia | |
| MCG -2-60-8, IRAS23367+2651, VV 67, ARP 222, PGC 72060 | |
NGC 7727 (również PGC 72060 lub Arp 222) – galaktyka spiralna ze słabą poprzeczką (SBa/P), znajdująca się w gwiazdozbiorze Wodnika. Odkrył ją William Herschel 27 listopada 1785 roku[4]. Powstała w wyniku zderzenia dwóch galaktyk[4], przez co zawiera ona dwa jądra galaktyczne, z których każda posiada supermasywną czarną dziurę oddzielone od siebie o ok. 1600 lat świetlnych[5][6].
Charakterystyka fizyczna
[edytuj | edytuj kod]Oddalona o 27 milionów parseków galaktyka przez swoją nietypową strukturę została wpisana do Atlasu Osobliwych Galaktyk Haltona Arpa pod numerem 222 i sklasyfikowana jako „Galaktyka z amorficznymi ramionami spiralnymi”[7]. Jest to efekt kolizji dwóch galaktyk, które miało miejsce około miliarda lat temu[8].
W listopadzie 2021 dzięki należącemu do ESO teleskopu VLT oraz zainstalowanego w nim urządzenia MUSE odkryto w tej galaktyce najbliższą Ziemi parę supermasywnych czarnych dziur posiadającą również najmniejszą separację między sobą niż jakikolwiek inny znany obiekt tego typu. Większa czarna dziura posiada masę 154 miliony razy większą od Słońca, a mniejsza posiada 6,4 miliona mas Słońca (dla porównania, centralna czarna dziura Drogi Mlecznej – Sagittarius A* posiada masę około 4 milionów mas Słońca). Spodziewa się, że do połączenia czarnych dziur dojdzie w przeciągu 250 milionów lat[5][6].
Już wcześniej podejrzewano, że w galaktyce znajduje się para czarnych dziur, jednak nie było możliwości potwierdzenia ich istnienia z powodu zbyt niskiej ilości wysokoenergetycznego promieniowania pochodzącego z ich najbliższego otoczenia. Uważa się, że odkrycie to może to zwiększyć całkowitą liczbę supermasywnych czarnych dziur znanych w lokalnym Wszechświecie o 30%[5]. Naukowcy spodziewają się, że pomocą przy odkryciu wielu innych par supermasywnych czarnych dziur będzie planowany teleskop ELT[6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c NGC 7727 w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ NGC 7727 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- ↑ Distance Results for NGC 7727 [online], NASA/IPAC Extragalactic Database [dostęp 2021-12-14] (ang.).
- ↑ a b Courtney Seligman: NGC 7727. Celestial Atlas. [dostęp 2015-06-15]. (ang.).
- ↑ a b c Karina. T. Voggel i inni, First direct dynamical detection of a dual supermassive black hole system at sub-kiloparsec separation, „Astronomy & Astrophysics”, 2021, DOI: 10.1051/0004-6361/202140827, ISSN 0004-6361, Bibcode: 2021arXiv211114854V, arXiv:arXiv:2111.14854 [dostęp 2021-12-14] (ang.).
- ↑ a b c Teleskop ESO znalazł najbliższą parę supermasywnych czarnych dziur [online], European Southern Observatory, 30 listopada 2021 [dostęp 2021-12-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-14] (pol.).
- ↑ Courtney Seligman: Arp Atlas of Peculiar Galaxies. Celestial Atlas. [dostęp 2021-12-14]. (ang.).
- ↑ Dennis R. Crabtree, Tammy Smecker-Hane, Young Star Clusters and CO Gas in the Galaxy Merger, NGC 7727 (Arp 222), „Bulletin of the American Astronomical Society”, 26, grudzień 1994, s. 1499, Bibcode: 1994AAS...18510714C [dostęp 2021-12-14] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- NGC 7727 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- NGC 7727 w bazie SIMBAD (ang.)
- NGC 7727 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)