Przejdź do zawartości

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2014

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2014
2013 2015
Miejsce finału

Mińsk

Termin

9-25 maja

Liczba drużyn

16

Liczba stadionów

2 (w 1 mieście)

Podium
Pierwsze miejsce

 Rosja

Drugie miejsce

 Finlandia

Trzecie miejsce

 Szwecja

Statystyki indywidualne
Liczba meczów

64

Liczba goli

352 (5,5 na mecz)

MVP

Finlandia Pekka Rinne

Król strzelców

Rosja Wiktor Tichonow
(8 bramek)

Najlepszy bramkarz

Rosja Siergiej Bobrowski

Najlepszy obrońca

Stany Zjednoczone Seth Jones

Najlepszy napastnik

Rosja Wiktor Tichonow

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2014 – 78. edycja mistrzostw świata organizowane przez IIHF, która odbyła się po raz pierwszy na Białorusi. Turniej Elity odbył się w dniach 9-25 maja, a miastami goszczącym najlepsze drużyny świata był Mińsk.

Czas i miejsce rozgrywania pozostałych turniejów:

Msc. Reprezentacja
 Rosja
 Finlandia
 Szwecja
4  Czechy
5  Kanada
6  Stany Zjednoczone
7  Białoruś
8  Francja
9  Słowacja
10  Szwajcaria
11  Łotwa
12  Norwegia
13  Dania
14  Niemcy
15  Włochy
16  Kazachstan
Mińsk Arena

W tej części mistrzostw uczestniczyło 16 najlepszych reprezentacji na świecie.

O organizację mistrzostw świata elity w 2013 ubiegały się cztery państwa. 8 maja 2009 wybrano kandydaturę Białorusi, której hasłem przewodnim było: “Welcome to the young hockey country”[1] (pol. Witamy w młodym kraju hokeja).

Pierwsza dywizja

[edytuj | edytuj kod]

Grupa A

Lp. Drużyna
1  Słowenia
2  Austria
3  Japonia
4  Ukraina
5  Węgry
6  Korea Południowa

Grupa B

Lp. Drużyna
1  Polska
2  Chorwacja
3  Litwa
4  Wielka Brytania
5  Holandia
6  Rumunia

Grupy A i B Mistrzostw Świata w Dywizji I nie stanowiły równorzędnych poziomów rozgrywek. Grupa A Dywizji I była drugą klasą mistrzowską, z której dwie pierwsze drużyny uzyskują awans do Elity, a ostatni zespół jest degradowany do Grupy B Dywizji I. Grupa B Dywizji I stanowi trzecią klasę mistrzowską. Jej zwycięzca awansuje do Dywizji I Grupy A, zaś ostatnia drużyny spada do Dywizji II Grupy A.

Turnieje I Dywizji zostaną rozegrane:
Grupa A – Goyang (Korea Południowa)
Grupa B – Wilno (Litwa)

Druga dywizja

[edytuj | edytuj kod]

Grupa A

Lp. Drużyna
1  Estonia
2  Islandia
3  Serbia
4  Australia
5  Belgia
6  Izrael

Grupa B

Lp. Drużyna
1  Hiszpania
2  Meksyk
3  Nowa Zelandia
4  ChRL
5  Południowa Afryka
6  Turcja

Grupy A i B Mistrzostw Świata w Dywizji II nie stanowiły równorzędnych poziomów rozgrywek. Grupa A Dywizji II była czwartą klasą mistrzowską, z której pierwsza drużyna uzyskuje awans do Dywizji I Grupy B, a ostatni zespół jest degradowany do Dywizji II Grupy B. Grupa B Dywizji II stanowi piątą klasę mistrzowską. Jej zwycięzca awansuje do Dywizji II Grupy A, zaś ostatnia drużyny spada do Dywizji III.

Turnieje II Dywizji zostały rozegrane:
Grupa A – Belgrad (Serbia)
Grupa B – Jaca (Hiszpania)

Trzecia dywizja

[edytuj | edytuj kod]

Turniej III Dywizji po raz trzeci w historii rozegrany został w Luksemburgu. Pierwsza drużyna uzyskuje awans do Dywizji II Grupy B. Po raz pierwszy od 1987 roku w mistrzostwach uczestniczyła reprezentacja Hongkongu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Belarus lands 2014 Worlds [online], iihf.com [dostęp 2024-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-26].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]