Przejdź do zawartości

Mirosław Styczeń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mirosław Styczeń
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1953
Kraków

Wojewoda bielski
Okres

od 9 kwietnia 1990
do 1 lutego 1994

Przynależność polityczna

Koalicja Republikańska / Partia Konserwatywna

Poprzednik

Franciszek Strzałka

Następca

Marek Trombski

Prezes Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego
Okres

od marca 1998
do 18 marca 2000

Przynależność polityczna

Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe

Poprzednik

Jacek Janiszewski

Następca

Jan Rokita

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Mirosław Andrzej Styczeń (ur. 24 kwietnia 1953 w Krakowie) – polski polityk, w latach 1990–1994 wojewoda bielski, poseł na Sejm III kadencji, od 1998 do 2000 prezes Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Działalność do 1989

[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał wykształcenie średnie ogólnokształcące, w 1972 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. W latach 1972–1976 był studentem Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. We wrześniu 1980 wstąpił do „Solidarności”, w grudniu 1980 został rzecznikiem prasowym Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego, następnie zarządu Regionu Podbeskidzie NSZZ „Solidarność” w Bielsku-Białej. Za prowadzoną działalność był zatrzymywany, objęty przesłuchaniami i rewizjami. Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany z powodu działalności antykomunistycznej w Zakładzie Karnym w Jastrzębiu-Zdroju, następnie w Zakładzie Karnym w Łupkowie na okres od 13 grudnia 1981 do 6 czerwca 1982. Do 1986 był rozpracowywany przez Wydział V Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Bielsku-Białej w ramach operacyjnego rozpracowania o kryptonimie „Maj”[1]. W 1983 był współzałożycielem Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii św. Mikołaja w Bielsku-Białej. W październiku 1988 przystąpił do jawnej Regionalnej Komisji Organizacyjnej „Solidarności”.

Działalność polityczna od 1989

[edytuj | edytuj kod]

Od marca 1989 do marca 1990 był przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Bielsku-Białej. Od 9 kwietnia 1990 do 1 lutego 1994 był pierwszym niekomunistycznym wojewodą bielskim[2]. Od 1991 do 1992 był wiceprzewodniczącym Koalicji Republikańskiej, w latach 1993–1996 pełnił funkcję wiceprezesa Partii Konserwatywnej. Od 1994 do 1997 zasiadał w radzie miasta Bielsko-Biała z listy Koalicji dla Bielska-Białej. W 1997 został wybrany na wiceprezesa nowo powstałego Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, od 1998 do 2000 był prezesem tej partii.

W latach 1997–2001 sprawował mandat posła III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność z okręgu bielskiego, będąc członkiem sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych, wiceprzewodniczącym sejmowej Komisji Transportu i Łączności oraz przewodniczącym Podkomisji nadzwyczajnej ds. prywatyzacji Polskich Linii Lotniczych LOT S.A. W latach 1999–2001 był członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego NATO. 26 marca 2001 wystąpił z grupą działaczy z SKL, współtworząc Przymierze Prawicy, w latach 2001–2002 sprawował funkcję członka zarządu krajowego tej partii. W wyborach parlamentarnych w 2001 bezskutecznie kandydował z listy Prawa i Sprawiedliwości, którego następnie został działaczem. Od 2001 do czasu zawieszenia członkostwa w PiS w 2005 był pełnomocnikiem tej partii w Bielsku-Białej. W 2004 współtworzył program gospodarczy tej partii na wybory parlamentarne w 2005.

W styczniu 2005 został zatrzymany przez funkcjonariuszy ABW[3]. Prokurator przedstawił mu następnie zarzut oszustwa na szkodę osoby fizycznej; do przestępstwa miało dojść w latach 1994–1997[4]. Proces karny rozpoczął się w 2006[5]. W 2013 został nieprawomocnie uznany za winnego i skazany na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania[6]. Na skutek odwołania Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej w tym samym roku postępowanie karne wobec Mirosława Stycznia prawomocnie umorzył.

Działalność zawodowa i społeczna

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1991–1993 był przewodniczącym rady nadzorczej Zakładów Piwowarskich w Żywcu. W latach 1994–1997 był doradcą prezesów zarządów Banku Przemysłowo-Handlowego oraz Banku Inicjatyw Gospodarczych. Od 2001 prowadzi własną działalność gospodarczą, współpracując z firmami z sektora informatycznego, telekomunikacyjnego, przetwórstwa spożywczego, przemysłu papierniczego, gazownictwa, wydobycia surowców mineralnych, drogownictwa i innych.

Działacz takich organizacji pozarządowych jak Stowarzyszenie „Pro Filia” (w Cieszynie), Bielskie Centrum Przedsiębiorczości (w Bielsku-Białej) oraz Fundacja Środkowoeuropejska (w Warszawie). W 1993 został członkiem kapituły Laurów Umiejętności i Kompetencji Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach. W 2012 został prezesem zarządu Stowarzyszenia Pro Bono Musicae w Bielsku-Białej.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju” (1991), honorową odznaką „Zasłużony dla Województwa Bielskiego” (1992), Krzyżem Wolności i Solidarności (2012)[7] oraz Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2022)[8]. Laureat Platynowego Lauru Umiejętności i Kompetencji (1992)[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dane osoby z katalogu osób rozpracowywanych. ipn.gov.pl. [dostęp 2012-11-05].
  2. Informacje na stronie urzędu miasta. [dostęp 2012-11-05].
  3. Marcin Pietraszewski: Były wojewoda bielski i jeden z liderów śląskiego PiS zatrzymany przez ABW. gazeta.pl, 17 stycznia 2005. [dostęp 2010-11-30].
  4. Wojciech Czuchnowski: Kto wrobił Mirosława Stycznia?. gazeta.pl, 19 stycznia 2005. [dostęp 2010-08-27].
  5. Marek Bartosik: Jak prokuratorzy z Krakowa przegrywali prestiżowe sprawy. gazetakrakowska.pl, 9 grudnia 2010. [dostęp 2012-11-05].
  6. Polityk po wyroku. bielsko.biala.pl, 18 czerwca 2013. [dostęp 2015-11-11].
  7. M.P. z 2012 r. poz. 549.
  8. Związkowcy z „Solidarności” upamiętnili rocznicę strajku na Podbeskidziu. dzieje.pl, 3 lutego 2022. [dostęp 2022-02-03].
  9. Laureaci Laurów Umiejętności i Kompetencji 1992. rig.katowice.pl. [dostęp 2018-12-25].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]