Michael von der Heide

Michael von der Heide

Michael von der Heide (2010)
Data i miejsce urodzenia	16 października 1971 Amden
Instrumenty	fortepian, gitara
Gatunki	pop, jazz, folk, rock, chanson
Zawód	piosenkarz, autor tekstów
Aktywność	od 1996
Strona internetowa

Michael von der Heide (ur. 16 października 1971 w Amden) – szwajcarski piosenkarz.

Życiorys

Jest synem Niemca i Szwajcarki. Jako dziecko nauczył się grać na fortepianie i gitarze.

W 1996 nagrał i wydał debiutancki album studyjny sygnowany jego imieniem i nazwiskiem. W 1998 wydał drugą płytę pt. 30°, którą promował singlem „Bad Hair Days”. Album dotarł do 18. miejsca listy najczęściej kupowanych płyt w Szwajcarii. W 1999 wziął udział z utworem „Bye Bye Bar” w niemieckich eliminacjach do 44. Konkursu Piosenki Eurowizji. W marcu wystąpił w finale selekcji i zajął piąte miejsce.

W 2000 wydał trzeci album studyjny pt. Tourist, który zadebiutował na piątym miejscu listy najczęściej kupowanych płyt w Szwajcarii. Również w 2000 wydał singiel „Paradies”. W październiku 2001 wydał czwarty album studyjny pt. Hildegard, a w 2002 – piąty album pt. Frisch, z którym zadebiutowała na 44. miejscu listy najczęściej kupowanych albumów w Szwajcarii. Płytę promował singlem „Kriminaltango”, nagranym z Niną Hagen.

W 2005 wydał album pt. 2 Pièces, na którym znalazł się m.in. utwór Nicka Cave’a i Kylie Minogue „When the Wild Roses Grow?” w interpretacji von der Heide’a i Kuno Lauenera. W maju 2008 wydał siódmy album studyjny pt. Freie Sicht, który promował singlami „Immer wenn du denkst” i „Gib mir was von dir”. W grudniu 2009 został ogłoszony przez szwajcarskiego nadawcę publicznego SF reprezentantem Szwajcarii w 55. Konkursie Piosenki Eurowizji. Z konkursowym singlem „Il pleut de l’or” zadebiutował na 65. miejscu listy przebojów w kraju. 27 maja wystąpił w drugim półfinale konkursu i zajął ostatnie, 17. miejsce, niekwalifikując się do finału.

Pod koniec sierpnia 2011 wydał ósmy albm studyjny pt. Lido, którą promował singlami „J’ai perdu ma jeunesse”, „Reste” i „La nuit dehors” oraz utworem „Bleu infini” DJ Antoine’a z gościnnym udziałem Heide’a i Mad Marka. Płyta zadebiutowała na 25. miejscu krajowej listy najczęściej kupowanych albumów. Również w 2011 napisał utwór „S`envoler” dla Francine Jordi i Floriana Asta na ich pierwszą wspólną płytę pt. Lago Maggiore. W 2013 nawiązał współpracę z Siną, z którą nagrał utwór „Chumm lee wärs doch la sii”, będący niemiecką wersją piosenki „Let’s Call the Whole Thing Off” z repertuaru Elli Fitzgerald i Louisa Armstronga. Numer znalazł się na płycie artystki pt. Duette. Również w 2013 zagrał w musicalu King Size wystawianym w Theaters Basel w Bazylei, a także napisał trzy utwory („SOS”, „Lieben ohne Hassen” i „Sehnsuch”) na trzeci album studyjny Beatrice Egli pt. Pure Lebensfreude. W 2014 wyruszył w trasę koncertową z Sandrą Studer i Gardi Hutter.

Dyskografia

Albumy studyjne

• Michael von der Heide (1996)
• 30° (1998)
• Tourist (2000)
• Hildegard (2001)
• Frisch (2002)
• 2 Pièces (2005)
• Freie Sicht (2008)
• Lido (2011)