Miłek letni
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
miłek letni |
Nazwa systematyczna | |
Adonis aestivalis L. Sp. Pl. ed. 2, 1763 |
Miłek letni (Adonis aestivalis L.) – gatunek rośliny należący do rodziny jaskrowatych. Archeofit, występuje w stanie dzikim w prawie całej Europie Środkowej, jednak jest coraz rzadszy. W Polsce występuje niemal na całym obszarze kraju, najliczniej na południu i zachodzie. W ostatnich latach liczba jego stanowisk stale się zmniejsza, prawdopodobnie grozi mu wymarcie. Spowodowane to jest tym, że w uprawach rolniczych coraz skuteczniej zwalcza się chwasty, a miłek letni rośnie niemal wyłącznie na polach uprawnych. W opracowaniu Czerwona lista roślin i grzybów Polski (2006) umieszczony jest w grupie gatunków zagrożonych (kategoria zagrożenia V)[3]. W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię VU (narażony)[4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Łodyga
- Łodyga pojedyncza, lub rozgałęziająca się, o wysokości 20–40 cm[5], naga.
- Liście
- 2- do 3- krotnie pierzastosieczne liście o bardzo wąskich odcinkach. Dolne liście mają krótkie ogonki, górne są siedzące.
- Kwiaty
- Na szczycie łodygi wyrastają pojedyncze kwiaty o ceglasto-czerwonym kolorze, czasami pomarańczowe, lub nawet żółte, o średnicy 2–3,5 cm. 5 działek kielicha, przylegających do korony, płatków korony do 8. W kwiatach jest wiele słupków, brak miodników. Pręciki liczne, ciemnofioletowe.
- Owoce
- Niełupki szarozielone, pomarszczone z prostym dzióbkiem i drobnym ząbkiem na brzegu. Tworzą jajowato-walcowaty owoc zbiorowy.
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]Roślina jednoroczna. Kwitnie od maja do czerwca, jest owadopylny lub samopylny[6]. Chwast segetalny, rośnie głównie na polach uprawnych i na ugorach, zwłaszcza na glebach gliniastych z domieszką wapienia lub ilastych. Preferuje cieplejsze miejsca na niżu. Rośnie głównie w uprawach zbóż ozimych, czasami jarych, lub roślin okopowych. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Caucalido-Scandicetum[7]. Roślina trująca: Bydło nie zjada miłka letniego. Jeżeli jego nasiona dostaną się do paszy, powodują zatrucia zwierząt. Mąka zmielona ze zboża zanieczyszczonego nasionami miłka ma szary kolor, jest trująca, a upieczony z niej chleb gorzki.
Zastosowanie i uprawa
[edytuj | edytuj kod]Jest czasami uprawiany jako roślina ozdobna na rabatach i w ogródkach naturalistycznych. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, ale osłoniętym od wiatru, na glebie wilgotnej, próchnicznej[8]. Rozmnaża się go przez podział rozrośniętych kęp lub przez wysiew nasion tuż po ich zbiorze[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).
- ↑ Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- ↑ F. Činčura, V. Feráková, J. Májovský, L. Šomšak, J. Záborský: Pospolite rośliny środkowej Europy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1990. ISBN 83-09-01473-2.
- ↑ Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ a b Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania roślin trujących i szkodliwych. Warszawa: PWRiL, 1982.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- BioLib: 38363
- EoL: 594858
- EUNIS: 177328
- Flora of China: 233500030
- Flora of North America: 233500030
- FloraWeb: 76
- GBIF: 5371707
- identyfikator iNaturalist: 57426
- IPNI: 708056-1
- ITIS: 18725
- NCBI: 113211
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2623039
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:708056-1
- Tela Botanica: 830
- identyfikator Tropicos: 27100277
- USDA PLANTS: ADAE
- CoL: 654JZ