Masatomi Kimura
 Wiceadmirał Masatomi Kimura | |
 kaigun-chūjōwiceadmirał | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1913–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Masatomi Kimura (jap. 木村 昌福 Kimura Masatomi; ur. 6 grudnia 1891, zm. 14 lutego 1960) – kontradmirał Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej w czasie II wojny światowej.
Młodość
[edytuj | edytuj kod]Kimura urodził się w rodzinie Kondō w miejscowości Shizuoka (prefektura Shizuoka), ale wkrótce został adoptowany przez rodzinę Kimura z Tottori (prefektura Tottori) i zawsze uważał Tottori za swe miasto rodzinne. W roku 1912 ukończył studia w Akademii Cesarskiej Marynarki Wojennej ze 107 lokatą na 118 podchorążych, co nie wróżyło mu wspaniałej kariery w przyszłości.
Służbę rozpoczął stażem na krążowniku „Asama”, w czasie kurtuazyjnej podróży okrętu do Honolulu i zachodnich wybrzeży Ameryki. Po powrocie do Japonii w roku 1914 został przeniesiony na krążownik „Yakumo”. Po uzyskaniu stopnia podporucznika, służył na pancernikach „Sagami” i „Suwo”. Po odbyciu wymaganego szkolenia w zakresie broni torpedowej i artylerii okrętowej, został – pod koniec I wojny światowej – skierowany w rejon Południowego Pacyfiku. W roku 1918 otrzymał przydział do służby na pancerniku „Mikasa”.
Po uzyskaniu w roku 1920 awansu na stopień porucznika, a następnie kapitana, dowodził kolejno kilkoma kutrami torpedowymi i poławiaczami min. W 1926, już jako komandor podporucznik, objął dowództwo niszczyciela „Maki”. Później dowodził niszczycielami „Asanagi”, „Oite”, „Hagi”, „Hokaze”, „Katata”, „Atami” i „Asagiri”, 16., 21. i 8. Grupą Niszczycieli, pomocniczym okrętem-bazą wodnosamolotów „Kagu-maru”, pomocniczym tankowcem floty „Shiretoko”, a także krążownikami „Jintsu” i „Suzuya”.
II wojna światowa
[edytuj | edytuj kod]Krążownikiem „Suzuya” dowodził w chwili japońskiego ataku na Pearl Harbor i w czasie bitwy pod Midway, kiedy to brał udział w ratowaniu załogi krążownika „Mikuma”, zatopionego przez amerykańskie bombowce. 1 listopada 1942 roku Kimura został awansowany na stopień kontradmirała. Przez jakiś czas pełnił różne funkcje sztabowe, ale wkrótce objął dowodzenie 3. Dywizjonu Niszczycieli, w skład którego wchodziły okręty: „Shirayuki”, „Shikinami”, „Uranami”, „Tokitsukaze”, „Yukikaze”, „Asashio”, „Arashio” i „Asagumo”. Pod koniec kwietnia 1943 roku otrzymał rozkaz osłony konwoju 8 statków transportowych, które miały przewieźć 6900 żołnierzy 51. dywizji z Rabaulu do Lae, na Nowej Gwinei. Podczas bitwy na Morzu Bismarcka w dniach 2-5 marca samoloty USAAF i RAAF zadały konwojowi ogromne straty, zatapiając wszystkie transportowce i cztery niszczyciele. Admirał Kimura został raniony pociskami z broni maszynowej w ramię i brzuch.
Po wyleczeniu ran Kimura otrzymał rozkaz przeprowadzenia ewakuacji japońskiego garnizony wyspy Kiska w archipelagu Aleutów. Mimo gwałtownego załamania się pogody Kimura nie wycofał się i został przy Kiska aż do zabrania na pokład wszystkich żołnierzy z wyspy. Ostatnią jego akcją bojową, w grudniu 1944 roku, było przeprowadzenie konwoju z posiłkami dla wojsk japońskich walczących na wyspach Leyte i Mindoro na Filipinach.
Ostatnie lata
[edytuj | edytuj kod]1 kwietnia 1945 roku Kimura został komendantem Szkoły Broni Przeciwpodwodnych oraz Szkoły Łączności Marynarki Wojennej w Hōfu. Już po wojnie – 1 listopada 1945 – otrzymał awans na wiceadmirała, a kilka dni później przeszedł do rezerwy. Ostatnie lata swego życia spędził na spisywaniu wspomnień.
Masatomi Kimura zmarł na raka żołądka w roku 1960.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- J. Arbon: The Bismarck Sea ran red, Walsworth Press 1979
- Trevor Dupuy: The Encyclopedia of Military Biography, I B Tauris & Co Ltd 1994, ISBN 1-850-43569-3
- Steve Birdsall, Flying buccaneers: The illustrated story of Kenney's Fifth Air Force, wyd. 1st ed, New York: Doubleday, 1977, ISBN 0-385-03218-8, OCLC 3001974.
- John R Bruning, Ship Strike Pacific: The Butchers of Bismarck Sea, St. Paul, Minnesota: Zenith Press, 2005, ISBN 0-7603-2095-0, OCLC 57311736.
- Lex McAulay, Battle of the Bismarck Sea, wyd. 1st ed, New York: St. Martin's Press, 1991, ISBN 0-312-05820-9, OCLC 23082610.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Brad Manera,(Military Historian, Australian War Memorial, 2003, Battle of the Bismarck Sea, 2-4 March 1943. awm.gov.au. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-08-24)].
- Historic Wings: Battle of the Bismarck Sea
- Dr Alan Stephens, ?, "Battle of the Bismarck Sea". battleforaustralia.org.au. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-13)].
- Geoff Hastwell, 2003, "The Battle of the Bismarck Sea"
- Allyn D. Nevitt, 1996, "Battle of the Bismarck Sea"