Markdown

Markdown – język znaczników przeznaczony do formatowania tekstu zaprojektowany przez Johna Grubera(inne języki) i Aarona Swartza. Został stworzony w celu jak najbardziej uproszczonego tworzenia i formatowania tekstu. Markdown został oryginalnie stworzony w Perlu, później dostępny w wielu innych. Jest rozpowszechniany na licencji BSD i jest dostępny jako wtyczka do kilku systemów zarządzania treścią.

Elementy składni

Akapity, nagłówki, cytaty

Akapit to po prostu jedna lub więcej kolejnych linii tekstu, rozdzielonych jedną lub więcej pustych linii. Pusta linia to dowolna linia, która wygląda jak pusta linia – linia nie zawierająca nic poza spacjami lub tabulatorami jest traktowana jak pusta. Zwykłe akapity nie powinny być wcinane spacjami lub tabulatorami.

Markdown oferuje dwa rodzaje nagłówków: Setext^[1] i atx^[2]. Nagłówki w stylu Setext dla <h1> i <h2> są tworzone przez „podkreślanie” znakami równości (=) lub dywizami (-). Aby stworzyć nagłówek w stylu atx, należy wstawić od 1 do 6 znaków kratki (#) na początku linii – liczba kratek równa się wynikowemu poziomowi nagłówka HTML.

Bloki cytatów są oznaczane przez użycie zapożyczonych z e-maili znaków „>”.

Markdown:

Wynik:

# Nagłówek pierwszego poziomu

## Nagłówek drugiego poziomu

Now is the time for all good men to come to
the aid of their country. This is just a
regular paragraph.

Pójdźże, kiń tę chmurność w głąb flaszy!

### Nagłówek trzeciego poziomu

> To jest blok cytatu.
>
> To jest drugi akapit w bloku cytatu.
>
> ## To jest H2 w bloku cytatu

 <h1>Nagłówek pierwszego poziomu</h1>
 
 <h2>Nagłówek drugiego poziomu</h2>
 
 <p>Now is the time for all good men to come to
 the aid of their country. This is just a
 regular paragraph.</p>
 
 <p>Pójdźże, kiń tę chmurność w głąb flaszy!</p>
 
 <h3>Nagłówek 3.</h3>
 
 <blockquote>
     <p>To jest blok cytatu.</p>
 
     <p>To jest drugi akapit w bloku cytatu.</p>
 
     <h2>To jest H2 w bloku cytatu</h2>
 </blockquote>

Wyróżnianie fragmentów tekstu

W tym celu Markdown używa asterysków i znaków podkreślenia.

Markdown:

Wynik:

Część tego tekstu *jest wyróżniona*.
Część tego tekstu _też jest wyróżniona_.

Użyj dwóch asterysków do **mocnego wyróżnienia**.
Lub, jeśli wolisz, __użyj dwóch podkreślników__.

 <p>Część tego tekstu <em>jest wyróżniona</em>.
 Część tego tekstu <em>też jest wyróżniona</em>.</p>
 
 <p>Użyj dwóch asterysków do <strong>mocnego wyróżnienia</strong>.
 Lub, jeśli wolisz, <strong>użyj dwóch podkreślników</strong>.</p>

Listy

Punktowane listy używają gwiazdek, plusów i minusów (*, + i -) jako znaczników listy. Te trzy znaczniki są wymienne:

*   Cukierki.
*   Guma.
*   Lizaki.

+   Cukierki.
+   Guma.
+   Lizaki.

-   Cukierki.
-   Guma.
-   Lizaki.

Wszystkie dadzą ten sam wynik:

<ul>
 <li>Cukierki.</li>
 <li>Guma.</li>
 <li>Lizaki.</li>
</ul>

Lista numerowana używa liczb zakończonych kropką, jako znaczników listy:

1.  Czerwony
2.  Zielony
3.  Niebieski

Wynik:

<ol>
 <li>Czerwony</li>
 <li>Zielony</li>
 <li>Niebieski</li>
</ol>

Jeśli wstawisz puste linie pomiędzy elementy listy, uzyskasz tagi <p> dla tekstu elementu listy. Można tworzyć wieloakapitowe elementy listy, wcinając akapity czterema spacjami lub 1 tabulatorem.

*   Element listy.

    Z wieloma akapitami.

*   Inny element na liście.

Wynik:

<ul>
 <li><p>Element listy.</p>
 <p>Z wieloma akapitami.</p></li>
 <li><p>Inny element na liście.</p></li>
</ul>

Linki

Markdown wspiera dwa style tworzenia hiperłączy: „w tekście” i referencyjny. W obu stylach używa się nawiasów kwadratowych, aby wytyczyć granice tekstu, który ma zostać linkiem.

Linki „w tekście” używają nawiasów okrągłych bezpośrednio za tekstem linku. Na przykład:

To jest [przykładowy link](http://przykład.pl/).

Wynik:

<p>To jest <a href="http://przykład.pl/">przykładowy link</a>.</p>

Opcjonalnie w nawiasach okrągłych można zawrzeć atrybut title:	Wynik:
To jest [przykładowy link](http://przykład.pl/ "Z Tytułem").	<p>To jest <a href="http://przykład.pl/" title="Z Tytułem">przykładowy link</a>.</p>

Linki w stylu referencyjnym pozwalają umieszczać linki, używając nazw, które są definiowane gdzie indziej w dokumencie:

Mam 10 razy większy ruch z [Google][1] niż
z [Yahoo][2] lub [MSN][3].

[1]: http://google.com/        "Google"
[2]: http://search.yahoo.com/  "Yahoo Search"
[3]: http://search.msn.com/    "MSN Search"

Wynik:

<p>Mam 10 razy większy ruch z <a href="http://google.com/"
 title="Google">Google</a> niż z <a href="http://search.yahoo.com/"
 title="Yahoo Search">Yahoo</a> lub <a href="http://search.msn.com/"
 title="MSN Search">MSN</a>.</p>

Atrybut title jest opcjonalny. Nazwy linków mogą zawierać litery, cyfry i spacje, ale nie są wrażliwe na wielkość liter:

Rozpoczynam swój poranek kawą i [Wikipedią][wp].

[wp]: https://pl.wikipedia.org/

Wynik:

 
<p>Rozpoczynam swój poranek kawą i
 <a href="https://pl.wikipedia.org/">Wikipedią</a>.</p>

Grafiki

Składnia grafik jest bardzo podobna do składni linków.

„W tekście” (atrybuty title są opcjonalne):

![alternatywny tekst](/path/to/img.jpg "Tytuł")

Styl referencyjny:

![alternatywny tekst][id]

[id]: /path/to/img.jpg "Tytuł"

Oba powyższe przykłady dadzą taki sam wynik:

<img src="/path/to/img.jpg" alt="alternatywny tekst" title="Tytuł" />

Kod

W zwykłym akapicie można sformatować kod okalając tekst znakami grawisu (`). Wszystkie ampersandy (&) i nawiasy trójkątne (< lub >) będą automatyczne przetłumaczone na encje HTML. Dzięki temu w Markdownie łatwo jest pisać o przykładowym kodzie HTML:

Zdecydowanie odradzam używania tagów `<blink>`.

Chciałbym, żeby SmartyPants używały nazywanych encji jak `&mdash;`
zamiast encji kodowanych decymalnie typu `&#8212;`.

Wynik:

 <p>Zdecydowanie odradzam używania tagów <code>&lt;blink&gt;</code>.</p>
 
 <p>Chciałbym, żeby SmartyPants używały nazywanych encji jak <code>&amp;mdash;</code> 
 zamiast encji kodowanych decymalnie typu <code>&amp;#8212;</code>.</p>

Aby umieścić cały blok preformatowanego kodu, wetnij każdą linię bloku czterema spacjami lub jednym tabulatorem. Tak jak w kodzie „w tekście”, znaki &, < i > będą automatycznie „escape’owane”.

Markdown:

Wynik:

Jeśli chcesz, aby twoja strona walidowała się
pod XHTML 1.0 Strict, musisz umieścić 
tagi akapitu w bloku cytatu:

    <blockquote>
    <p>Na przykład.</p>
    </blockquote>

 <p>Jeśli chcesz, aby twoja strona walidowała się 
 pod XHTML 1.0 Strict, musisz umieścić 
 tagi akapitu w bloku cytatu:</p>
 
 <pre><code>&lt;blockquote&gt;
 &lt;p&gt;Na przykład.&lt;/p&gt;
 &lt;/blockquote&gt;
 </code></pre>

Zobacz też

Przypisy

↑ Język znaczników stworzony w 1992 przez Iana Feldmana.
↑ Język znaczników stworzony w 2002 przez Aarona Swartza.

Bibliografia

Markdown. Daring Fireball. [dostęp 2015-08-24]. (ang.).

[1] Język znaczników stworzony w 1992 przez Iana Feldmana.

[2] Język znaczników stworzony w 2002 przez Aarona Swartza.

[1]

[2]