Przejdź do zawartości

Mariusz Trynkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mariusz Trynkiewicz
Szatan z Piotrkowa
Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1962
Piotrków Trybunalski

Data i miejsce śmierci

9 stycznia 2025
Gdańsk

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Narodowość

polska

Edukacja

Technikum Mechaniczne w Piotrkowie Trybunalskim

Alma Mater

piotrkowska filia Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach

Rodzice

Władysław, Urszula

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Mariusz Trynkiewicz (ur. 10 kwietnia 1962 w Piotrkowie Trybunalskim[1], zm. 9 stycznia 2025[2] w Gdańsku[3][4]) – polski seryjny morderca i przestępca seksualny, przez prasę nazwany „Szatanem z Piotrkowa”[5]. Pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego[6]. Za zabójstwa czterech chłopców w lipcu 1988 roku został skazany na karę śmierci, zamienioną później (na mocy amnestii) na karę 25 lat pozbawienia wolności.

Życiorys

Zdjęcie Mariusza Trynkiewicza na slajdzie podczas konferencji Zbigniewa Ziobry w Sejmie (2012)

Syn Władysława i Urszuli z d. Komornickiej[7]. Po zakończeniu nauki w szkole podstawowej przez rok uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim, następnie uczył się w technikum mechanicznym[7], które ukończył w 1981[8]. Tematem jego pracy dyplomowej były obozy zagłady z czasów II wojny światowej[8]. Chciał wyjechać na studia do Krakowa. Uczelnia, na którą aplikował, zmieniła jednak zasady rekrutacji i Trynkiewicz ostatecznie nie dostał się[7][8]. W późniejszym czasie złożył dokumenty w piotrkowskiej filii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, zostając jej studentem[7]. W trakcie studiów zażywał relanium[7]. 1 września 1984 podjął pracę w Szkole Podstawowej nr 11 w Piotrkowie Trybunalskim, prowadząc zajęcia praktyczno-techniczne dla chłopców z klas V–VIII, a także koło fotograficzne i szkolne koło strzeleckie[8]. W 1986 roku odrzucono jego pracę magisterską z powodu błędów w maszynopisie[8]. 10 grudnia tegoż roku rozpoczął służbę wojskową[7]. Często lubił przebywać na działce rodziców we Włodzimierzowie[7].

Zbrodnie

W czasie odbywania służby wojskowej porwał i wykorzystał seksualnie chłopca ze szkoły podstawowej, za co sąd wojskowy skazał go na karę jednego roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata[9]. Kilka tygodni po uprawomocnieniu się wyroku dopuścił się molestowania seksualnego 12-letniego chłopca i otrzymał kolejną karę – 1,5 roku pozbawienia wolności[9]. Odwieszono mu również poprzedni wyrok, co zwiększyło karę do 2,5 roku[10]. W czasie przerwy w odbywaniu kary, udzielonej w celu opieki nad chorą matką, 4 lipca 1988 zwabił do swojego mieszkania przy ulicy Działkowej w Piotrkowie Trybunalskim[11] przypadkowo spotkanego, 13-letniego Wojciecha Pryczka, którego molestował, a następnie udusił[12]. Ciało ofiary zakopał w lesie[13].

29 lipca 1988 roku, w podobnych okolicznościach, zwabił do swojego mieszkania i zabił nożem trzech chłopców: 11-letniego Tomasza Łojka oraz 12-letnich Artura Kawczyńskiego i Krzysztofa Kaczmarka[14]. Ciała wszystkich ofiar po kilku dniach wywiózł do lasu i podpalił[13]. Ich zwłoki znalazł grzybiarz[13][15][16].

Śledztwo

Śledztwo prowadzone przez organy ścigania pozwoliło na zatrzymanie Trynkiewicza, który przyznał się do popełnienia tych czynów[13]. W jego mieszkaniu znaleziono między innymi zegarek jednego z chłopców i ślady krwi. Ciała ofiar były owinięte materiałem takim, z jakiego wykonane były zasłony w mieszkaniu. W trakcie śledztwa ustalono, że Trynkiewicz był sprawcą morderstwa dokonanego 4 lipca[13]. W późniejszym czasie były nauczyciel zeznał, że zainteresowanie nastoletnimi chłopcami pojawiło się w nim w momencie, gdy zapragnął mieć brata[17]. Na pytanie śledczych, dlaczego zabił chłopców, odparł[17]:

W więzieniu rodziła się u mnie nienawiść do otaczającego świata. Rodziła się we mnie zemsta. Czułem potrzebę zrobienia czegoś, za co – otrzymując wyrok – wiedziałbym, że jest faktycznie słuszny. Tam, w murach więziennych w Łodzi, rodziła się myśl zabijania. Wynikała z tego, że czułem się skrzywdzony przez sąd. Realizacja tych myśli, które mnie nawiedzały w więzieniu, nastąpiła w czasie przerwy w odbywaniu kary. I dochodzę do wniosku, że głównym motywem zabójstw była zemsta.

Mariusz Trynkiewicz, fragment zeznań

Proces, wyrok i kara

W czasie procesu sądowego biegli psychiatrzy orzekli, że Mariusz Trynkiewicz był poczytalny w chwili popełniania czynu, jego zachowanie znamionował sadyzm oraz realizowanie popędu seksualnego w połączeniu z cechami algolagnii[13]. Ponadto stwierdzono, że ma wysoki iloraz inteligencji (IQ=121)[8]. 29 września 1989 roku, wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim, został czterokrotnie skazany na karę śmierci – za każde zabójstwo z osobna – i pozbawienie praw publicznych na zawsze[18]. W wyniku amnestii z 7 grudnia 1989 roku wyrok został zmieniony na karę 25 lat pozbawienia wolności[15]. Karę tę odbywał w Zakładzie Karnym nr 2 w Strzelcach Opolskich[19], a od 2012 roku – w Zakładzie Karnym w Rzeszowie Załężu[13][20], nie otrzymując zgody na przerwy w jej odbywaniu. W więzieniu złożył wniosek o zmianę nazwiska na Komornicki (rodowe nazwisko swojej matki), ale Urząd Stanu Cywilnego w Piotrkowie Trybunalskim, Sąd Okręgowy w Opolu oraz wojewoda nie przychylili się do wniosku[21]. W 2011 roku[13] Wydział Penitencjarny Sądu Okręgowego w Opolu zarządził poddanie Trynkiewicza przymusowej terapii zaburzeń preferencji seksualnych[21], które odbyło się w Rzeszowie[13].

Wyjście z więzienia i izolacja

Odbywanie kary kończyło się 11 lutego 2014 roku[15]. Dzień przed wyjściem mordercy funkcjonariusze więzienni przekazali prokuraturze szkice i zdjęcia znalezione w celi Mariusza Trynkiewicza, które miały zawierać treści o charakterze pedofilskim[22]. 11 lutego prokuratura, po zbadaniu przekazanego materiału, stwierdziła, że nie zawierają treści zabronionych przez prawo[23]. Tego samego dnia Trynkiewicz wyszedł na wolność[24].

3 marca 2014 roku sąd, na podstawie ustawy o postępowaniu wobec osób stwarzających zagrożenie, uznał Mariusza Trynkiewicza za osobę stwarzającą zagrożenie i nakazał jego izolację w zamkniętym ośrodku w Gostyninie[25]. 31 lipca 2015 roku został skazany na 5,5 roku pozbawienia wolności za posiadanie dziecięcej pornografii[26]. 30 października 2015 roku, w ośrodku w Gostyninie, odbył się ślub Mariusza Trynkiewicza z osobą, która, jak dotąd, nie upubliczniła swoich personaliów, udzieliła natomiast jednego wywiadu, który znalazł się w książce Justyny Kopińskiej pt. „Polska odwraca oczy” (2016)[27].

We wrześniu 2019 roku przewieziono go do Zakładu Karnego w Płocku[28]. W kwietniu 2021 roku został skazany przez Sąd Rejonowy w Gostyninie na 6 lat pozbawienia wolności za posiadanie pornografii dziecięcej[29]. W czerwcu 2022 sąd zdecydował o połączeniu wyroków z 2015 i 2021[30]. Zasądzoną karę odbywał na oddziale terapeutycznym Zakładu Karnego w Sztumie[31]. Okres pozbawienia wolności miał zakończyć się w 2031 roku[32]. 1 stycznia 2025 ze względu na stan zdrowia, został przewieziony na oddział szpitalny Aresztu Śledczego w Gdańsku[31], gdzie zmarł 9 stycznia 2025[2].

W kulturze

Na temat śledztwa i procesu w sprawie Mariusza Trynkiewicza powstały książki: Proces szatana? (1990) autorstwa Eugeniusza Iwanickiego[5], Łowca. Sprawa Trynkiewicza (2018) Ewy Żarskiej i Szatan. Mariusz T. – morderca chłopców[33] (2023) Andrzeja Gawlińskiego. W 2019 reżyser Adam Guziński zapowiedział nakręcenie filmu fabularnego o sprawie Trynkiewicza[34].

Przypisy

  1. ↑ Mariusz Trynkiewicz nawet nie drgnął kiedy usłyszał, że go powieszą! [online], se.pl [dostęp 2021-06-01].
  2. ↑ a b Paweł Konieczny: "Szatan z Piotrkowa" nie żyje. Zmarł Mariusz Trynkiewicz. RMF24, 2025-01-13. [dostęp 2025-01-13].
  3. ↑ Marcin Kozłowski, Nie żyje Mariusz Trynkiewcz. Są nowe informacje. Wiadomo co z pogrzebem [online], wiadomosci.gazeta.pl, 13 stycznia 2025 [dostęp 2025-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2025-01-13] (pol.).
  4. ↑ Prof. Płatek: Trynkiewicz nie żyje, protest zawieszony, ale praktyki naruszające prawo nadal obecne [online], Prawo.pl, 13 stycznia 2025 [dostęp 2025-01-13].
  5. ↑ a b Eugeniusz Iwanicki: Proces szatana?. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1990. ISBN 83-218-0897-2.
  6. ↑ Mariusz Trynkiewicz. Gdy wyjdzie z więzienia zamieszka w Łodzi? [online], Express Ilustrowany, 15 stycznia 2014 [dostęp 2021-06-01] (pol.).
  7. ↑ a b c d e f g Rozdział X: Nauczyciel, [w:] Ewa Żarska, Łowca: sprawa Trynkiewicza, Kraków: Znak Litera Nova – Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, 2018, s. 39–45, ISBN 978-83-240-4864-9, OCLC 1150507279 [dostęp 2021-06-01].
  8. ↑ a b c d e f „Iloraz inteligencji 121. Egocentryk, samotnik”. Droga Trynkiewicza z pierwszej ławki do celi śmierci [online], TVN24 [dostęp 2022-11-22] (pol.).
  9. ↑ a b Kazimierz Sikorski: Kiedy wyjdę na wolność, będę znów zabijał – to silniejsze ode mnie. Focus.pl, 5 sierpnia 2013. [dostęp 2014-01-15].
  10. ↑ Trynkiewicz ofiary łowił nad jeziorem. Nie zabijał, „gdy nie było warunków”. tvn24.pl, 22 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-30].
  11. ↑ Trynkiewicz jednak wyjdzie? Nagranie w Piotrkowie. piotrkowtrybunalski.naszemiasto.pl, 4 stycznia 2014.
  12. ↑ JESZCZE JEDNO MORDERSTWO, [w:] Eugeniusz Iwanicki, Proces Szatana?, Łódź: Wyd. Łódzkie, 1990, s. 27–34, ISBN 978-83-218-0897-0, OCLC 27352546 [dostęp 2021-06-01].
  13. ↑ a b c d e f g h i Krótka przerwa w zabijaniu. polityka.pl, 30 marca 2012. [dostęp 2014-01-10].
  14. ↑ PIERWSZE PRZESŁUCHANIE, [w:] Eugeniusz Iwanicki, Proces Szatana?, Łódź: Wyd. Łódzkie, 1990, s. 19–26, ISBN 978-83-218-0897-0, OCLC 27352546 [dostęp 2021-06-01].
  15. ↑ a b c Pedofil i seryjny morderca, Mariusz Trynkiewicz niedługo wyjdzie na wolność. gazeta.pl, 26 marca 2012. [dostęp 2014-01-30].
  16. ↑ ZWŁOKI W LESIE, [w:] Eugeniusz Iwanicki, Proces Szatana?, Łódź: Wyd. Łódzkie, 1990, s. 11–18, ISBN 978-83-218-0897-0, OCLC 27352546 [dostęp 2021-06-01].
  17. ↑ a b Marek Obszarny, Mariusz Trynkiewicz – pedofil morderca! Potrzeby są zawsze silniejsze, one decydują o zachowaniu człowieka – mówi Trynkiewicz [online], Dziennik Łódzki, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2021-06-01] (pol.).
  18. ↑ Tak wygląda wyrok śmierci na Trynkiewicza! FOTO [online], Fakt24.pl, 23 marca 2016 [dostęp 2021-06-01] (pol.).
  19. ↑ Z wizytą u Trynkiewicza. Zobacz więzienie w Strzelcach Opolskich. ZDJĘCIA [online], wiadomosci.dziennik.pl, 7 lutego 2014 [dostęp 2021-06-01] (pol.).
  20. ↑ Zabójca pedofil ma wyjść z więzienia na Załężu. nowiny24.pl, 9 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-10].
  21. ↑ a b Brutalne zabójstwa wstrząsnęły całą Polską. Teraz mordercę czeka „chemiczna kastracja”. onet.pl, 2011-12-07. [dostęp 2011-12-07].
  22. ↑ Dziecięca pornografia w celi Trynkiewicza. [dostęp 2014-02-10].
  23. ↑ Mariusz T. jednak wyjdzie na wolność. [dostęp 2014-02-11].
  24. ↑ Mariusz T. wyszedł na wolność. wiadomosci.wp.pl, 2014-02-11. [dostęp 2022-11-22]. (pol.).
  25. ↑ Gotowe sądowe uzasadnienie orzeczenia ws. Mariusza Trynkiewicza. wp.pl, 19 marca 2014. [dostęp 2014-04-02].
  26. ↑ Wyrok ws. dziecięcej pornografii w celi Mariusza Trynkiewicza.
  27. ↑ Justyna Kopińska, „Polska odwraca oczy”, Świat Książki, 2016.
  28. ↑ „Szatan z Piotrkowa” wraca do więzienia. Trynkiewicz skazany za pornografię dziecięcą [online], Wiadomości Łódź, 17 września 2019 [dostęp 2022-11-22] (pol.).
  29. ↑ Piotr Białczyk (oprac.), Gostynin. Mariusz T. skazany za posiadanie pornografii dziecięcej [online], wiadomosci.wp.pl, 6 kwietnia 2021 [dostęp 2022-11-22] (pol.).
  30. ↑ Nowe fakty ws. pogrzebu Trynkiewicza. Nikt nie chciał go pochować [online], naTemat.pl [dostęp 2025-01-21] (pol.).
  31. ↑ a b Radosław Konczyński, Nie żyje "Szatan z Piotrkowa", jeden z najokrutniejszych polskich przestępców. Kolejną karę więzienia odsiadywał w Sztumie [online], Sztum Nasze Miasto, 13 stycznia 2025 [dostęp 2025-01-16] (pol.).
  32. ↑ Tak wyglądał pokój Mariusza Trynkiewicza. Mamy zdjęcia z akt sądowych [online], gazetapl, 13 stycznia 2025 [dostęp 2025-01-16].
  33. ↑ Książki – Sadysta Stanisław Modzelewski – morderca kobiet | Szatan Mariusz Trynkiewicz – morderca chłopców. Autor dr. Andrzej Gawliński – Wydawnictwo Kryminalistyczne – [online], kryminalistyczny.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  34. ↑ Adam Guziński zrobi film o sprawie Mariusza Trynkiewicza, zabójcy czterech chłopców w Piotrkowie. Dziennik Łódzki. [dostęp 2020-01-07].

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mariusz_Trynkiewicz&oldid=75851466”