Przejdź do zawartości

Maria Szabłowska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Szabłowska
Ilustracja
Maria Szabłowska na dniu otwartym TVP (2007)
Data i miejsce urodzenia

26 września 1946
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Maria Anna Szabłowska-Szabel (ur. 26 września 1946 w Warszawie[1]) – polska dziennikarka radiowa i telewizyjna.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczała do Liceum im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie, gdzie w 1964 zdała maturę[2]. W 1970 ukończyła arabistykę na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1971 została absolwentką studium dziennikarskiego na UW[1].

Pierwszy raz na antenie radia pojawiła się w Rozgłośni Harcerskiej, wystąpiła tam jako gość i opowiadała o wybranym przez siebie kierunku studiów[3]. Od 1970 zawodowo związana z Polskim Radiem[1], do którego trafiła dzięki koleżance ze studiów – Sylwii Sokorskiej[2][a] (która została żoną Andrzeja Korzyńskiego[4]). Maria Szabłowska współpracowała z Młodzieżowym Studiem „Rytm” (współtworzonym przez Andrzeja Korzyńskiego) i Popołudniem z młodością, w 1973 otrzymała etat w redakcji Muzyki i aktualności. Później związana z redakcją muzyczną Programu I PR[1]. Prowadziła takie audycje muzyczne jak Magazyn Muzyczny Rytm, Muzyka Nocą, Muzyczna Jedynka i Leniwa Niedziela.

W Telewizji Polskiej zadebiutowała pod koniec lat 70. Była prezenterką młodzieżowej Siódemki i następnie wakacyjnego Studia Lato emitowanego w Programie Pierwszym Telewizji Polskiej[1]. W późniejszych latach prowadziła programy Stare, nowe i najnowsze oraz Kawa czy herbata? (razem z Jackiem Żakowskim)[5]. W duecie z Krzysztofem Szewczykiem prowadziła program Dozwolone od lat czterdziestu, przemianowany następnie na Wideotekę dorosłego człowieka[6][7].

Jest autorką książek Elvis – amerykański sen i Cały ten big beat[6]. W 2001 ukazała się redagowana przez nią płyta pt. Mężczyźni mojego radia[8].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Córka Wacława (zm. w wieku 101 lat)[2] i Leokadii (zm. w wieku 92 lat)[9][10]. Jej rodzice zawarli związek małżeński po II wojnie światowej. Ojciec był absolwentem Szkoły Inżynierskiej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda oraz działaczem Polskiego Związku Pływackiego. Małżeństwo rodziców zakończyło się rozwodem; matka jakiś czas potem wyjechała na stałe do Danii, gdzie ponownie wyszła za mąż[2]. Na początku pracy w PR1 Maria Szabłowska poznała swojego przyszłego męża Marka Lipińskiego (ur. 1945)[2][11]. Ma z nim córkę Małgorzatę[5] (ur. 1981)[12], której mężem został architekt Tomasz Rygalik[13].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2000, za wybitne zasługi w długoletniej działalności radiowej otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi[14]. W 2011, za wybitne zasługi dla Polskiego Radia, została odznaczona przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[15]. W 2015, za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju Polskiego Radia, otrzymała Krzyż Oficerski tego orderu[16]. W 2005 wyróżniona Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[17].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Sylwia Sokorska była córką Włodzimierza Sokorskiego, wpływowego działacza komunistycznego, w tamtym czasie przewodniczącego Radiokomitetu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Elżbieta Ciborska: Leksykon polskiego dziennikarstwa. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa, 2000, s. 528. ISBN 83-7151-330-5.
  2. ↑ a b c d e Beata Kęczkowska: Nie przeżyłaś tego, to się nie mądrz. wysokieobcasy.pl, 1 listopada 2016. [dostęp 2025-01-23].
  3. ↑ Jacek Górski: Wywiad z p. Marią Szabłowską. Gdański Klub Szaradzistów Neptun. [dostęp 2020-05-22].
  4. ↑ Sylwia Sokorska-Korzyńska nie żyje. Nie potrafiła podnieść się po stracie męża. „Śpij spokojnie, Mamo”. plejada.pl, 6 grudnia 2023. [dostęp 2025-01-23].
  5. ↑ a b Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Warszawa: Zetdezet, 1995, s. 175. ISBN 83-85056-40-8.
  6. ↑ a b Maria Szabłowska. tvp.pl. [dostęp 2015-04-10].
  7. ↑ Idalia Mirecka: Wideoteka (dla) każdego człowieka. tygodnikprzeglad.pl, 27 stycznia 2003. [dostęp 2025-01-24].
  8. ↑ „Mężczyźni mojego radia”. wp.pl, 23 października 2001. [dostęp 2015-04-10].
  9. ↑ Leokadia Szabłowska-Szabel. wyborcza.pl, 15 marca 2011. [dostęp 2025-02-10].
  10. ↑ Leokadia Szabłowska-Szabel. wyborcza.pl, 15 marca 2011. [dostęp 2025-02-10].
  11. ↑ Lipiński Marek, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2025-01-26].
  12. ↑ Rafał Kowalski: Maria Szabłowska i Marek Lipiński: nieraz spierali się w pracy, potem zostali małżeństwem. viva.pl, 23 września 2023. [dostęp 2025-01-23].
  13. ↑ Anna Moyseowicz: Są parą od ponad 40 lat, a małżeństwem zaledwie od 12. Historia związku Marii Szabłowskiej i Marka Lipińskiego. gs24.pl, 3 października 2023. [dostęp 2025-01-23].
  14. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 listopada 2000 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2001 r. nr 4, poz. 78).
  15. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1122).
  16. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 lipca 2015 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 889).
  17. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maria_Szabłowska&oldid=76003940”