Przejdź do zawartości

Marek Paszucha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Paszucha
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1935
Kraków

Wiceprezydent Krakowa
Okres

od 1986
do 1990

Prezes UKFiT
Okres

od 1993
do 1993

Poprzednik

Zygmunt Zalewski

Następca

Stanisław Stefan Paszczyk

Ambasador w Malezji
Okres

od 27 lutego 1996
do 2003

Poprzednik

Tomasz Kozłowski

Następca

Eugeniusz Sawicki

Ambasador w Brunei
Okres

od 13 maja 1997
do 2003

Poprzednik

brak

Następca

Eugeniusz Sawicki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka Honorowa Województwa Małopolskiego – Krzyż Małopolski

Marek Stanisław Paszucha (ur. 18 czerwca 1935 w Krakowie) – polski inżynier, sędzia i działacz koszykarski, działacz polityczny oraz dyplomata. W latach 1986–1990 wiceprezydent Krakowa, w latach 1991–1993 prezes Polskiego Związku Koszykówki, w 1993 prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w latach 1996–2003 ambasador w Malezji i Brunei.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 czerwca 1935 w Krakowie, jako syn Stefana i Zofii[1].

Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego, gdzie zetknął się z koszykówką. W latach 1950–1965 grał w Klubie Sportowym Krowodrza, z którym zdobył Puchar Polski dla drużyn nieligowych. Już w wieku 16 lat ukończył kurs sędziowski, a w 1953 sędziował pierwszy mecz ligowy. Od 1955 był także działaczem sportowym w Krakowskim Okręgowym Związku Koszykówki[2]. Od 1960 był sędzią międzynarodowym FIBA[3]. W tym samym roku[1] ukończył studia inżynierskie na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechnice Krakowskiej, studiując m.in. u profesorów Romana Ciesielskiego i Bolesława Kordasa[2].

W latach 1959–1969 pracował jako główny specjalista w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodno-Kanalizacyjnym w Krakowie[1]. Sędziował mecze Mistrzostw Europy w Koszykówce 1969 we Włoszech[4].

Od 1969 do 1978 był zastępcą dyrektora w Dyrekcji Inwestycji Miejskich[1]. W latach 1971–1973 był prezesem Krakowskiego Okręgowego Związku Koszykówki[5]. W latach 1978–1983 zastępcą dyrektora w Zarządzie Rozbudowy Krakowa[1]. W 1980 sędziował mecze na igrzyskach olimpijskich w Moskwie, jako czwarty polski arbiter w historii[6]. Od 1980 był członkiem Stronnictwa Demokratycznego. W latach 1983–1986 był przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Planowania[1].

W 1984 przetłumaczył i opracował, we współpracy z Wiesławem Zychem Przepisy gry w koszykówkę, wydanie przez Polski Związek Koszykówki[7].

Od 1986 do 1990 był wiceprezydentem miasta Krakowa. W 1986 zasiadł także we władzach Polskiego Związku Koszykówki. W 1987 zakończył karierę jako sędzia koszykarski, by w latach 1987–1996 być członkiem komisji egzaminacyjnych FIBA na sędziów międzynarodowych, a do 2005 także komisarzem technicznym organizacji. W latach 1990–1992 był wiceprezesem, a w 1993 prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, w randze ministra[2]. Na stanowisku zastąpił go Stanisław Stefan Paszczyk[8]. W latach 1991–1993 był prezesem Polskiego Związku Koszykówki[9][10]. W latach 1994–1995 był prezesem Krakowskiego Centrum Komunikacyjnego[2].

27 lutego 1996 rozpoczął urzędowanie jako ambasador Polski w Malezji. 13 maja 1997 został pierwszym ambasadorem Polski w Brunei[11]. Od 2001 był dziekanem korpusu dyplomatycznego w Kuala Lumpur. Pozostał na stanowiskach do 2003[11][12][13].

W 2003 został wiceprzewodniczącym Agencji Rozwoju Miasta Krakowa[14]. W 2004 został uhonorowany przez króla Malezji Tuanku Syeda Sirajuddina Orderem Korony Malezji, z czym wiąże się tytuł honorowy Tan Sri. Był pierwszym niemuzułmańskim ambasadorem odznaczonym tym orderem[13]. W latach 2004–2006 pracował w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Małopolskiego[2].

W 2005, obok Ludwika Miętty-Mikołajewicza, Bohdana Przywarskiego, Janusza Wichowskiego oraz Alojzego Chmiela, został jednym z honorowych członków Polskiego Związku Koszykówki[15]. Został także wyróżniony tytułem „Zasłużony dla polskiej koszykówki[16].

Zasiadał w Radzie Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków. Był stałym współpracownikiem Katedry Turystyki Instytutu Przedsiębiorczości Uniwersytetu Jagiellońskiego[17].

W 2014 został przyjęty w poczet grona „Złotych Wychowanków” Politechniki Krakowskiej[18]. W 2017, z okazji dziewięćdziesięciolecia Krakowskiego Okręgowego Związku Koszykowki, otrzymał Odznakę Honorową Województwa Małopolskiego – Krzyż Małopolski[19][20].

Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. ipn.gov.pl. [dostęp 2018-02-13].
  2. a b c d e f Czesław Michalski: Biogramy nie tylko sportowe. czeslawmichalski.pl. [dostęp 2018-02-13].
  3. KOZKosz 2012 ↓, s. 16.
  4. Hungary-Italy. fibaeurope.com. [dostęp 2018-02-13].
  5. KOZKosz 2012 ↓, s. 13.
  6. Polski sędzia jedzie na Igrzyska do Rio. probasket.pl. [dostęp 2018-02-13].
  7. Przepisy gry w koszykówkę. bg.szczecin.pl. [dostęp 2018-02-13].
  8. Jadwiga Ślawska-Szalewicz: Mistrzostwa... i nie tylko. okiemjadwigi.pl. [dostęp 2018-02-13].
  9. Dziennik Dolnośląski, 1991, nr 101 [18 lutego]. jbc.jelenia-gora.pl. [dostęp 2018-02-13].
  10. Koniecki zwolniony z funkcji trenera reprezentacji. wyborcza.pl. [dostęp 2018-02-13].
  11. a b Poczet ambasadorów. msz.gov.pl. [dostęp 2018-02-13].
  12. Dzień Malezji. Manggha. [dostęp 2018-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-14)].
  13. a b Rycerz Malezji. Dziennik Polski. [dostęp 2018-02-13].
  14. Prezydent wymienia swoich zastępców. wyborcza.pl. [dostęp 2018-02-13].
  15. Druga kadencja Marka Pałusa. gp24.pl. [dostęp 2018-02-13].
  16. KOZKosz 2012 ↓, s. 14.
  17. Współpracownicy. uj.edu.pl. [dostęp 2018-02-13].
  18. „Nasza Politechnika”. 10/2015. Politechnika Krakowska. 
  19. Krakowski Okręgowy Związek Koszykówki świętował jubileusz 90-lecia. gazetakrakowska.pl. [dostęp 2018-02-13].
  20. Jubileusz 90-lecia KOZKosz. kozkosz.pl. [dostęp 2018-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-14)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]