Przejdź do zawartości

Manorina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Manorina[1]
Vieillot, 1818[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – miodożer maskowy (M. melanocephala)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

miodojady

Rodzaj

Manorina

Typ nomenklatoryczny

Manorina viridis Vieillot, 1816 (= Turdus melanophrys Latham, 1801)

Synonimy
Gatunki

3 gatunki – zobacz opis w tekście

Manorinarodzaj ptaków z rodziny miodojadów (Meliphagidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii wraz z Tasmanią[8].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 18–28 cm; masa ciała 24–60 g[9].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1818 roku francuski ornitolog Louis Jean Pierre Vieillot w słowniku Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle[2]. Gatunkiem typowym jest miodożer zielony (Manorina melanophrys).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Manorina (Manorhina, Manorrhinus, Manorrhina): gr. μανος manos „wąski, cienki”; ῥις rhis, ῥινος rhinos „nozdrza”[10].
  • Myzantha: gr. μυζαω muzaō „ssać”; ανθος anthos „kwiat”[11]. Typ nomenklatoryczny: Merops garrulus Latham, 1801 (= Gracula melanocephala Latham, 1801).
  • Philanthus: gr. φιλος philos „miłośnik”; ανθος anthos „kwiat”[12]. Typ nomenklatoryczny: Merops albifrons Latham, 1801 (= Gracula melanocephala Latham, 1801).

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Liczba gatunków w zależności od ujęcia systematycznego waha się od trzech[13] do czterech[9][8][14]; tutaj liczba gatunków za Kompletną listą ptaków świata[13]:

  1. Nieuzasadniona poprawka Manorina Vieillot, 1818.
  2. Młodszy homonim Philanthus Fabricius, 1790 (Hymenoptera).
  3. a b Niepoprawna późniejsza pisownia Manorina Vieillot, 1818.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Manorina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b L.J.P. Vieillot: Manorine, Manorina. W: Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle, appliquée aux arts, à l’agriculture, à l’économie rurale et domestique, à la médecine, etc. Wyd. 2. T. 19. Paris: Chez Deterville, 1817, s. 236. (fr.).
  3. N.A. Vigors & T. Horsfield. Description of the Australian Birds in the Collection of the Linnean Society; with at Attempt at arranging them according to their natural Affinities. „Transactions of the Linnean Society of London”. 15 (1), s. 318, 1826. (ang.). 
  4. J.G. Wagler: Systema Avium. Cz. 1. Sttutgartiae et Tubingae: mtibus J.G. Gottae, 1827, s. 83. (łac.).
  5. R.-P. Lesson: Traité d’ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d’oiseaux: ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. Bruxelles: Chez F.G. Levrault, 1831, s. 402. (fr.).
  6. E. Blyth: Mammalia, birds and reptiles. W: H. McMurtrie (red.): Cuvier’s animal kingdom: arranged according to its organization. London: Orr and Smith, 1840, s. 188. (ang.).
  7. Meropinae. The Bee-eaters. – Les Guêpiers. – Die Bienenfresser. W: H.G.L. Reichenbach: Handbuch der speciellen Ornithologie. Dresden & Leipzig: Expedition der Vollständigsten Naturgeschichte, 1852, s. 111. (niem.).
  8. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy), Honeyeaters [online], IOC World Bird List (v13.1) [dostęp 2023-05-30] (ang.).
  9. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Honeyeaters (Meliphagidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, Manorina, DOI10.2173/bow.meliph3.01 [dostęp 2023-05-30] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  10. The Key to Scientific Names, Manorina [dostęp 2022-01-02].
  11. The Key to Scientific Names, Myzantha [dostęp 2023-05-30].
  12. The Key to Scientific Names, Philanthus [dostęp 2023-05-30].
  13. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Rodzina: Meliphagidae Vigors, 1825 – miodojady – Honeyeaters (wersja: 2023-01-01), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2023-05-30].
  14. J. Boyd III, Meliphagidae: Honeyeaters, [w:] Taxonomy in Flux Checklist 3.08 [online], John Boyd’s Home Page [dostęp 2023-05-30] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).