Lulaw
Lulaw – w judaizmie gałąź palmy daktylowej, a także cały świąteczny bukiet złożony oprócz takiej gałęzi z hadasim (trzy gałązki mirtu), arawot (dwie gałązki wierzby) i odmiany cytronu zwanej etrogiem, używany podczas obchodów święta Sukkot.
Poszczególne rodzaje gałązek drzew mają znaczenie symboliczne: etrog – doskonałość i sprawiedliwość Abrahama; palma – ofiarę Izaaka; mirt – Jakuba i jego liczne potomstwo, gdyż symbolizuje on płodność i miłość; wierzba – Józefa, który spośród 12 braci zmarł pierwszy. Wierzba bowiem najszybciej usycha. Jest ona także symbolem życiodajnej wody[1][2].
W czasie obchodów święta Sukkot w synagodze codziennie obchodzi się z lulawem bimę (siódmego dnia siedmiokrotnie) i również codziennie, z wyjątkiem szabatu, odmawia się nad nim specjalne błogosławieństwo. Podczas Hallelu potrząsa się bukietem świątecznym na cztery strony świata oraz w górę i w dół, jako symbol wszechobecności Boga.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kameraz-Kos N.: Święta i obyczaje żydowskie. Warszawa: 2000.
- Lulaw. W: Polski słownik judaistyczny. Zofia Borzymińska (oprac.), Rafał Żebrowski (oprac.), Natalia Aleksiun. Warszawa: Prószyński i Spółka, 2003. ISBN 83-7255-175-8. OCLC 749332505.
- Rosik M.: Dni świąteczne nakazane w Prawie. W: Judaizm u początków ery chrześcijańskiej. Wrocław: TUM, 2008, s. 94-126, seria: Bibliotheca Biblica. ISBN 978-83-7454-078-0.