Lucjusz Kassjusz Longinus Ravilla
Lucius Cassius Longinus Ravilla – trybun ludowy w roku 137 p.n.e., konsul w roku 127 p.n.e., cenzor w 125 p.n.e. Jako trybun doprowadził do uchwalenia lex Cassia tabellaria.
Sławę zdobył jako sędzia. Ze względu na surowość nazywany był "rafą oskarżonych" (scopulus reorum[1]). Sformował pytanie cui bono? (pol. "na czyją korzyść?") jako zasadę kryminalnego dochodzenia[2].
W roku 113 p.n.e. prowadził słynny proces trzech westalek oskarżonych o incestum (złamanie ślubów czystości). Lucjusz Kasjusz skazał na śmierć wszystkie trzy kapłanki, a także ukarał ich licznych kochanków[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Waleriusz Maksymus, Factorum et dictorum... III, 7, 9.
- ↑ Askoniusz Pedianus, Pro Milone, 32.
- ↑ Plutarch, Moralia. Quaestiones Romanae, 83.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Encyklopedia powszechna PWN, Warszawa 1968.