Przejdź do zawartości

Liga Mistrzów AFC Elite

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Liga Mistrzów AFC)
Liga Mistrzów AFC Elite
AFC Champions League Elite
Ilustracja
2024/25
Państwo

Azja

Dyscyplina

piłka nożna

Organizator rozgrywek

AFC

Data założenia

1967
(w obecnej formule od 2024)

Rozgrywki
Liczba drużyn

24

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Izrael Hapoel Tel Awiw (1967)

Obecny zwycięzca

Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ain (2023/24)

Najwięcej zwycięstw

Arabia Saudyjska Al-Hilal
(4 zwycięstwa)

Strona internetowa

Liga Mistrzów AFC Elite (ang. AFC Champions League Elite, w skrócie ACL Elite) – międzynarodowe, coroczne kontynentalne rozgrywki piłkarskie organizowane przez Azjatycką Federację Piłkarską (AFC) dla 24 najlepszych najlepszych azjatyckich klubów zrzeszonych w federacji. Są to najbardziej prestiżowe rozgrywki w azjatyckiej piłce nożnej[1].

Turniej został stworzony w 1967 roku jako Turniej Azjatyckich Mistrzów Klubowych. W 2002 roku wprowadzono nową nazwę turnieju - Liga Mistrzów AFC. Od 2024 roku rozgrywki ponownie są rozgrywane pod zmienioną nazwą, jako Liga Mistrzów AFC Elite, w związku z reformą azjatyckich pucharów i wprowadzeniu Ligi Mistrzów AFC 2 i AFC Chellenge League.

W fazie ligowej rywalizują 24 zespoły podzielone na dwa regiony - zachód i wschód. Zwycięzca Ligi Mistrzów AFC Elite zakwalifikuje się do Klubowych Mistrzostw Świata i Pucharu Interkontynentalnego.

Najwięcej tytułów zdobyła drużyna Al-Hilal - 4. Aktualnym mistrzem jest drużyna Al-Ain FC ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich, która pokonała w finale edycji 2023/24 Yokohama F. Marinos 6:3 w dwumeczu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

1967–1972 - Puchar Azjatyckich Mistrzów Klubowych

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy pomysł stworzenia turnieju dla mistrzów krajów należących do AFC, na kształt rozgrywek europejskich został omówiony 21 kwietnia 1963 roku[2]. Pierwsza edycja turnieju została rozegrana w 1967 roku jako Puchar Azjatyckich Mistrzów Klubowych. Pierwszy czempionat został rozegrany w systemie pucharowym, w trzech następnych wprowadzono fazę grupową[3][4][5][6].

Turniej na początku spotykał wiele problemów, między innymi brak chęci gry arabskich zespołów przeciwko drużynom z Izraela, które niemal zdominowały pierwsze edycje zawodów. W 1972 roku turniej zawieszono[7], natomiast Izrael opuścił AFC w 1974 roku[8].

1985–2002 - Klubowe Mistrzostwa Azji

[edytuj | edytuj kod]

Turniej przywrócono w 1985 roku pod zmienioną nazwą. W 1990 roku stworzono Puchar Zdobywców Pucharów Azji, natomiast w 1995 wprowadzono Superpuchar Azji, w którym grali zwycięzcy Mistrzostw i Pucharu Zdobywców Pucharów[9].

2002–2024 - Liga Mistrzów AFC

[edytuj | edytuj kod]

Poprzednio stworzono turnieje połączono w Ligę Mistrzów AFC. Mistrzowie i zdobywcy pucharów federacji należących do AFC grali w play-offach o grę w turnieju, w głównej fazie uczestniczyło 8 klubów z zachodniej Azji oraz 8 klubów ze wschodniej. Pierwszym zwycięzcą Ligi Mistrzów został emiracki Al-Ain FC, który pokonał w finale w dwumeczu 2:1 tajski BEC Tero Sasana FC. Turniej przez lata był wielokrotnie powiększany, maksymalnie przyjmując 40 drużyn.

Ostatnia edycja turnieju w tym formacie, w przeciwieństwie do poprzednich - została rozegrana w systemie jesień-wiosna.

2024– - Liga Mistrzów AFC Elite

[edytuj | edytuj kod]

23 grudnia 2022 roku ogłoszono, że od 2024 roku liczba drużyn zostanie zmniejszona z 40 do 24 drużyn oraz wprowadzona zostanie faza ligowa, w zastępstwie fazy grupowej.

Format

[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]

W kwalifikacjach uczestniczą 4 drużyny, 2 ze strefy zachodniej i 2 ze strefy wschodniej. Liczba ta może jednak wzrosnąć do pięciu, jeśli miejsce drużyny, która otrzymała prawo do gry w turnieju zajęła drużyna z tego samego kraju, która sezon wcześniej zdobyła tytuł mistrza Azji.

Główny turniej

[edytuj | edytuj kod]
Podział regionalny Ligi Mistrzów AFC Elite - kolorem niebieskim - region zachodni, żółtym - wschodni.

W głównym turnieju uczestniczą 24 drużyny, podzielone na dwie grupy - wschodnią i zachodnią. Uprawnione do udziału są drużyny, które zajęły odpowiednie miejsca w tabelach ligowych 6 najlepszych lig z regionu zachodniego oraz 6 najlepszych lig z regionu wschodniego. W zależności od pozycji w rankingu, liczba uprawnionych do gry klubów z danego kraju się różni.

12 drużyn w każdej z lig rozgrywa 8 meczów, 4 u siebie i 4 na wyjeździe, z każdą wylosowaną z pośród dwunastu drużyną mierzy się jednak tylko raz (podobnie jak w Lidze Mistrzów UEFA). Osiem najlepszych zespołów z każdej z lig awansuje do 1/8 finału, rozgrywanych w formacie z rewanżami. Od ćwierćfinałów turniej jest rozgrywany w systemie pojedynczych meczów, w jednym państwie. Zespół z regionu zachodniego może trafić na zespół z regionu wschodniego dopiero w finale rozgrywek, do tej pory, wszystkie fazy turnieju są losowane osobno dla każdego z regionów.

Finały Ligi Mistrzów AFC

[edytuj | edytuj kod]

14 najlepszych azjatyckich federacji

[edytuj | edytuj kod]

Środkowa i zachodnia Azja:

Państwo Nazwa związku
 Bahrajn Bahrain Football Association
 Iran Islamic Republic of Iran Football Federation
 Irak Iraq Football Association
 Kuwejt Kuwait Football Association
 Katar Qatar Football Association
 Arabia Saudyjska Saudi Arabia Football Federation
 Zjednoczone Emiraty Arabskie United Arab Emirates Football Association
 Uzbekistan Oʻzbekiston Futbol Federatsiyasi

Wschodnia Azja:

Państwo Nazwa związku
 Chiny Związek Piłki Nożej Chińskiej Republiki Ludowej
 Indonezja Persatuan Sepak bola Seluruh Indonesia
 Japonia Japan Football Association
 Korea Południowa Korea Football Association
 Tajlandia Football Association of Thailand
 Wietnam Liên đoàn bóng đá Việt Nam

W roku 2006 Football Federation Australia przystąpiła do AFC i wystawia kluby w Azjatyckiej Lidze Mistrzów od 2007 roku.

Finały Pucharu Mistrzów

[edytuj | edytuj kod]

Turniej Azjatyckich Mistrzów Klubowych (1967–1972)

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zwycięzca Wynik Drugie miejsce Miejsce
1967 Izrael Hapoel Tel Awiw 2 – 1 Malezja Selangor FA Tajlandia Bangkok
1969 Izrael Maccabi Hajfa 1 – 0 Korea Południowa Yangzee FC Tajlandia Bangkok
1970 Taj 2 – 1 Izrael Hapoel Tel Awiw Stadion Shahida Shiroudiego, Teheran
1971 Izrael Maccabi Hajfa w/o[i] Irak Al Shourta Tajlandia Bangkok
  1. Al Shourta wycofał się z turnieju z powodów politycznych.

Klubowe Mistrzostwa Azji (1985–2002)

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zwycięzca Wynik Drugie miejsce Miejsce
1986 Korea Południowa Daewoo Royals 3 – 1 Arabia Saudyjska Al-Ahli Arabia Saudyjska Dżudda
1987 Japonia Furukawa Electric [i] Arabia Saudyjska Al-Hilal Arabia Saudyjska Rijad
1988 Japonia Yomiuri w/o[ii] Arabia Saudyjska Al-Hilal Finał w formie dwumeczu
1989 Katar Al-Sadd 3 – 3 (bramki wyjazdowe) Irak Al Rasheed Finał w formie dwumeczu
1990 Liaoning FC 3 – 2 Japonia Nissan FC Finał w formie dwumeczu
1991 Esteghlal 2 – 1 Liaoning FC Bangladesz Bangabandhu National Stadium, Dhaka
1992 Arabia Saudyjska Al-Hilal 1 – 1 (4-3 karnych) Esteghlal Katar Doha
1993 Pas
1 – 0 Arabia Saudyjska Al-Szabab
Bahrajn Bahrajn
1994 Tajlandia Thai Farmers Bank
2 – 1 Oman Omani Club
Tajlandia Bangkok
1995 Tajlandia Thai Farmers Bank
1 – 0 Katar Al-Arabi
Tajlandia Bangkok
1996 Korea Południowa Ilhwa Chunma
1 – 0 Arabia Saudyjska Al-Nasr
Arabia Saudyjska Stadion Króla Fahda, Rijad
1997 Korea Południowa Pohang Steelers
2 – 1 Korea Południowa Ilhwa Chunma
Malezja Kuala Lumpur
1998 Korea Południowa Pohang Steelers
0 – 0 (6-5 karne) Dalian Wanda
Hongkong Hong Kong Stadium, Hongkong
1999 Japonia Júbilo Iwata
2 – 1 Esteghlal
Stadion Azadi, Teheran
2000 Arabia Saudyjska Al-Hilal
3 – 2 Japonia Júbilo Iwata
Arabia Saudyjska Stadion Króla Fahda, Rijad
2001 Korea Południowa Suwon Samsung Bluewings
1 – 0 Japonia Júbilo Iwata
Korea Południowa Suwon World Cup Stadium, Suwon
2002 Korea Południowa Suwon Samsung Bluewings
0 – 0 (4-2 karnych) Korea Południowa Anyang LG Cheetahs
Stadion Azadi, Teheran
  1. Faza finałowa została rozegrana w ramach fazy grupowej, w których mecze rozgrywały cztery drużyny.
  2. Al-Hilal odmówił rozegrania pierwszego meczu finałowego, ponieważ zespół ten nie zgadzał się z obsadą sędziowską na pierwsze ze spotkań.

Liga Mistrzów AFC

[edytuj | edytuj kod]

Finały w formie dwumeczów (2003–2008)

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Gospodarz Wynik Gość Miejsce Frekwencja
2003 Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ain 2–0 Tajlandia BEC Tero Sasana Zjednoczone Emiraty Arabskie Tahnoun Bin Mohammed Stadium, Al-Ajn
Tajlandia BEC Tero Sasana 1–0 Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ain Tajlandia Rajamangala, Bangkok
Al-Ain wygrał w dwumeczu 2 – 1
2004 Arabia Saudyjska Al-Ittihad 1–3 Korea Południowa Seongnam Ilhwa Chunma Arabia Saudyjska Stadion Księcia Abdullaha al-Fajsala, Dżudda
Korea Południowa Seongnam Ilhwa Chunma 0-5 Arabia Saudyjska Al-Ittihad Korea Południowa Tancheon Sports Complex, Seongnam
Al-Ittihad wygrał w dwumeczu 6 – 3
2005 Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ain 1–1 Arabia Saudyjska Al-Ittihad Zjednoczone Emiraty Arabskie Tahnoun Bin Mohammed Stadium, Al-Ajn
Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ittihad 4-2 Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ain Arabia Saudyjska Stadion Księcia Abdullaha al-Fajsala, Dżudda
Al-Ittihad wygrał w dwumeczu 5 – 3
2006 Korea Południowa Jeonbuk Hyundai Motors 2-0 Syria Al Karama Korea Południowa Jeonju World Cup Stadium, Jeonju 25 830
Syria Al Karama 2-1 Korea Południowa Jeonbuk Hyundai Motors Syria Khaled bin Walid Stadium, Hims 40 tys.
Jeonbuk Hyundai Motors wygrał w dwumeczu 3 – 2
2007 Sepahan 1-1 Japonia Urawa Red Diamonds Foolad Shahr Stadium, Fuladszahr 30 tys.
Japonia Urawa Red Diamonds 2-0 Sepahan Japonia Stadion Saitama, Saitama 59 034
Urawa Red Diamonds wygrała w dwumeczu 3 – 1
2008 Japonia Gamba Osaka 3-0 Australia Adelaide United Japonia Osaka Expo '70 Stadium, Suita 20 639
Australia Adelaide United 0-2 Japonia Gamba Osaka Australia Hindmarsh Stadium, Adelaide 17 tys.
Gamba Osaka wygrała w dwumeczu 5 – 0

Finały w formie jednego meczu (2009–2012)

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zwycięzca Wynik Drugie miejsce Miejsce Frekwencja
2009 Korea Południowa Pohang Steelers 2 – 1 Arabia Saudyjska Al-Ittihad Japonia Stadion Olimpijski w Tokio, Tokio 25 743
2010 Korea Południowa Ilhwa Chunma 3 – 1 Zob Ahan Isfahan Japonia Stadion Olimpijski w Tokio, Tokio 27 308
2011 Katar Al-Sadd SC 2 – 2 (4 – 2 w karnych) Korea Południowa Jeonbuk Hyundai Motors Korea Południowa Jeonju World Cup Stadium, Jeonju 41 805
2012 Korea Południowa Ulsan Hyundai FC 3 – 0 Arabia Saudyjska Al-Alhi Korea Południowa Ulsan Munsu Football Stadium, Ulsan 42 315

Finały w formie dwumeczów (2013–2019)

[edytuj | edytuj kod]
Gospodarz Wynik Gość Miejsce Frekwencja
2013 Korea Południowa FC Seoul 2–2 Guangzhou Evergrande Korea Południowa Seul World Cup Stadium, Seul 55 501
Guangzhou Evergrande 1–1 Korea Południowa FC Seoul Tianhe Stadium, Kanton 42 984
Guangzhou Evergrande wygrał w dwumeczu 3 – 3 dzięki golom wyjazdowym
2014 Australia Western Sydney Wanderers 1-0 Arabia Saudyjska Al-Hilal Australia Parramatta Stadium, Sydney 20 053
Arabia Saudyjska Al-Hilal 0-0 Australia Western Sydney Wanderers Arabia Saudyjska Stadion Króla Fahda, Rijad 63 763
Western Sydney Wanderers wygrał w dwumeczu 1 – 0
2015 Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ahli 0-0 Guangzhou Evergrande Zjednoczone Emiraty Arabskie Malab Al Raszid, Dubaj 9 480
Guangzhou Evergrande 1-0 Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ahli Tiahne Stadium, Guangzhou 42 499
Guangzhou Evergrande wygrał w dwumeczu 1 – 0
2016 Korea Południowa Jeonbuk Hyundai Motors 2-1 Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ain FC Korea Południowa Stadion Jeonju World Cup, Jeonju 36 158
Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ain FC 1-1 Korea Południowa Jeonbuk Hyundai Motors Zjednoczone Emiraty Arabskie Hazza Bin Zayed Stadium, Al-Ajn 23 239
Jeonbuk Hyundai Motors wygrał w dwumeczu 3 – 2
2017 Arabia Saudyjska Al-Hilal 1-1 Japonia Urawa Red Diamonds Arabia Saudyjska Stadion Króla Fahda, Rijad 59 136
Japonia Urawa Red Diamonds 1-0 Arabia Saudyjska Al-Hilal Japonia Stadion Saitama, Saitama 57 727
Urawa Red Diamonds wygrała w dwumeczu 2 – 1
2018 Japonia Kashima Antlers 2-0 Persepolis FC Japonia Stadion Kashima, Kashima 35 022
Persepolis FC 0-0 Japonia Kashima Antlers Stadion Azadi, Teheran 100 000
Kashima Antlers wygrała w dwumeczu 2 – 0
2019 Arabia Saudyjska Al-Hilal 1-0 Japonia Urawa Red Diamonds Arabia Saudyjska King Saud University Stadium, Rijad 22 549
Japonia Urawa Red Diamonds 0-2 Arabia Saudyjska Al-Hilal Japonia Stadion Saitama, Saitama 58 109
Al-Hilal wygrała w dwumeczu 3 – 0

Finały w formie jednego meczu (2020–2021)

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zwycięzca Wynik Drugie miejsce Miejsce Frekwencja
2020 Korea Południowa Ulsan Hyundai 2-1 Persepolis FC Katar Al Janoub Stadium, Al-Wakra 8517
Z uwagi na pandemię COVID-19 odbył się jeden mecz finałowy, który wygrał Ulsan Hyundai
2021 Arabia Saudyjska Al-Hilal 2-0 Korea Południowa Pohang Steelers Arabia Saudyjska Stadion Króla Fahda, Rijad 50 171

Finały w formie dwumeczów (2022–)

[edytuj | edytuj kod]
Gospodarz Wynik Gość Miejsce Frekwencja
2022 Arabia Saudyjska Al-Hilal 1–1 Japonia Urawa Red Diamonds Arabia Saudyjska Stadion Króla Fahda, Rijad 50 881
Japonia Urawa Red Diamonds 1–0 Arabia Saudyjska Al-Hilal Japonia Stadion Saitama, Saitama 53 574
Urawa Red Diamonds wygrał w dwumeczu 2 – 1
2023/24 Japonia Yokohama F. Marinos 2–1 Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ain Japonia Nissan Stadium, Jokohama 53 704
Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ain 5–1 Japonia Yokohama F. Marinos Zjednoczone Emiraty Arabskie Hazza Bin Zayed Stadium, Al-Ajn 24 826
Al-Ain wygrał w dwumeczu 6 – 3

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Osiągnięcia według klubów

[edytuj | edytuj kod]

Pochyleniem oznaczono kluby, które już nie istnieją lub startują w innych konfederacjach.

Drużyna Zwycięzca Finalista
Arabia Saudyjska Al-Hilal 4 5
Korea Południowa Pohang Steelers 3 1
Japonia Urawa Red Diamonds 3 1
Esteghlal 2 2
Korea Południowa Seongnam 2 2
Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ain 2 2
Arabia Saudyjska Al-Ittihad 2 1
Korea Południowa Jeonbuk Hyundai Motors 2 1
Katar Al-Sadd 2 0
Guangzhou Evergrande 2 0
Izrael Maccabi Tel Awiw 2 0
Korea Południowa Suwon Samsung Bluewings 2 0
Tajlandia Thai Farmers Bank 2 0
Korea Południowa Ulsan Hyundai 2 0
Japonia Jubilo Iwata 1 2
Liaoning Whowin 1 1
Izrael Hapoel Tel Awiw 1 1
Korea Południowa Busan IPark 1 0
Japonia Gamba Osaka 1 0
Japonia JEF United Chiba 1 0
Japonia Kashima Antlers 1 0
Pas 1 0
Japonia Tokyo Verdy 1 0
Australia Western Sydney Wanderers 1 0
Arabia Saudyjska Al-Ahli 0 2
Korea Południowa FC Seoul 0 2
Persepolis FC 0 2
Japonia Yokohama F. Marinos 0 2
Australia Adelaide United 0 1
Zjednoczone Emiraty Arabskie Al-Ahli 0 1
Katar Al-Arabi 0 1
Syria Al Karama 0 1
Irak Al-Rasheed 0 1
Arabia Saudyjska An-Nassr 0 1
Irak Al-Shorta 0 1
Arabia Saudyjska Al-Shabab 0 1
Tajlandia BEC Tero Sasana 0 1
Dalian Shide 0 1
Oman Oman Club 0 1
Malezja Selangor 0 1
Sepahan 0 1
Korea Południowa Yangzee 0 1
Zob Ahan Isfahan 0 1

Osiągnięcia według państw

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Zwycięzca Finalista
 Korea Południowa 12 7
 Japonia 8 5
 Arabia Saudyjska 6 10
 Iran 3 6
 Chiny 3 2
 Izrael 3 1
 Zjednoczone Emiraty Arabskie 2 3
 Katar 2 1
 Tajlandia 2 1
 Australia 1 1
 Irak 0 2
 Malezja 0 1
 Oman 0 1
 Syria 0 1

Sponsorzy i partnerzy

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. AFC Champions League: The drama, the glory.... [online], the-AFC [dostęp 2024-08-07] (ang.).
  2. The Iraq Times 1963.04.18 — Middle Eastern and North African Newspapers [online], web.archive.org, 7 czerwca 2024 [dostęp 2024-08-07] [zarchiwizowane z adresu 2024-06-07].
  3. Asian Club Competitions 1967 [online], www.rsssf.org [dostęp 2024-08-07].
  4. Asian Club Competitions 1968/69 [online], www.rsssf.org [dostęp 2024-08-07].
  5. Asian Club Competitions 1970 [online], www.rsssf.org [dostęp 2024-08-07].
  6. Asian Club Competitions 1971 [online], www.rsssf.org [dostęp 2024-08-07].
  7. Asian Club Competitions 1972 [online], www.rsssf.org [dostęp 2024-08-07].
  8. Izrael, Kazachstan i Azerbejdżan grają w Euro, chociaż nie leżą w Europie. Dlaczego? "Sport przeplata się z polityką" [online], naTemat.pl [dostęp 2024-08-07] (pol.).
  9. The Asian Club Championship [online], web.archive.org, 9 kwietnia 1997 [dostęp 2024-08-07] [zarchiwizowane z adresu 1997-04-09].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]