Przejdź do zawartości

Leon Buśko (1889–1920)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Buśko
podporucznik saperów podporucznik saperów
Data i miejsce urodzenia

4 maja 1889
Wieleń

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 1920
Kolno (okolice)

Przebieg służby
Lata służby

1914-1920

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

XV Batalion Saperów

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Leon Stanisław Buśko (ur. 4 maja 1889 w Wieleniu, zm. 23 sierpnia 1920 w okolicy Kolna) – podporucznik saperów Wojska Polskiego, powstaniec wielkopolski, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem policjanta Wiktora i Florentyny z domu Ginter. Pod koniec XIX wieku rodzina przeniosła się do Kostrzyna, gdzie ukończył katolicką szkołę elementarną, a także szkołę dokształcającą. Z wybuchem I wojny światowej został powołany do niemieckiej armii.

W 1919 porzucił służę w tej formacji i przystąpił do powstańców wielkopolskich. Po zakończeniu powstania służył w XV batalionie saperów. W stopniu podporucznika dowodził plutonem w 3. kompanii[1]. Wykazał się bohaterską postawą w wojnie polsko-bolszewickiej. Walczył na Wołyniu i dotarł pod Kijów. Był dowódcą czołówki inżynierskiej. Zginął w trakcie kontrofensywy bolszewickiej pod Kolnem, kiedy to zastrzelił go z rewolweru symulujący poddanie bolszewik[2][3]. Pochowano go w Stawiskach, ale wkrótce został ekshumowany, przewieziony do Kostrzyna, i pochowany na Cmentarzu Parafii Rzymskokatolickiej, w grobowcu rodzinnym obok brata Zygfryda[4] (kaprala sanitarnego 3 pułku Strzelców Wielkopolskich, który zmarł 25 sierpnia 1920 w Ostrowie Wlkp.[5][6]). 19 stycznia 1921 roku został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w inżynierii i saperach, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej[7].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Małecki 1924 ↓, s. 21-22.
  2. Gawdia 1931 ↓, s. 22.
  3. Lista strat 1934 ↓, s. 87.
  4. Włodzimierz Becker, Poznańscy saperzy 1919-1939, wyd. Instytut im. gen. Stefana Grota-Roweckiego w Lesznie, Poznań, 2016, s.77-78, ISBN 978-83-61960-28-7
  5. Lista strat 1934 ↓, s. 87, jako „Zygmunt Buśko” starszy sanitariusz szpitala polowego nr 704.
  6. Kazimierz Matysek, Dzieje Kostrzyna, Gmina Kostrzyn, Kostrzyn, 2012, s.97 ISBN 978-83-932437-2-3
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921 roku, s. 205, jako ś.p. por. Leon Stanisław Buśko ur. 4 maja 1889.
  8. Kolekcja ↓, s. 1.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 995.
  10. Gawdia 1931 ↓, s. 48.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]