Lamellibrachia
| Lamellibrachia | |
| Webb, 1969 | |
 Lamellibrachia luymesi | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Infragromada | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Lamellibrachia |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Lamellibrachia barhami Webb, 1969 | |
Lamellibrachia – rodzaj wieloszczetów z rodziny rurkoczułkowców (Siboglinidae). Zwierzęta z tego rodzaju żyją w obrębie oceanicznych wypływów (ang. cold seeps), gdzie spod dna morskiego wydobywają się strumienie węglowodorów (metanu lub ropy). Rurkoczułkowce te żywią się substancjami organicznymi wytwarzanymi przez chemosyntetyzujące bakterie utleniające siarczki, z którymi żyją w ścisłej symbiozie.
Gatunek L. luymesi zaopatruje bakterie, które żyją w wyspecjalizowanych tkankach rurkoczułkowca w tlen i siarkowodór. Rurkoczułkowiec ten pobiera siarkowodór i tlen z otoczenia w dolnej części ciała i transportuje obie substancje do wnętrza swego organizmu za pomocą specyficznej, zmodyfikowanej hemoglobiny, inaczej niż u innych zwierząt, odpornej na zatrucie siarkowodorem.
Najbardziej znane podmorskie wypływy, gdzie żyją kolonie L. luymesi, znajdują się w północnej części Zatoki Meksykańskiej, na głębokości 500 do 800 m. Ten gatunek rurkoczułkowca może osiągać długość ponad 3 metrów. Rośnie powoli. Oszacowany na podstawie zmierzonego tempa wzrostu wiek niektórych osobników przekraczał 250 lat, co oznacza, że L. luymesi jest najdłużej żyjącym spośród znanych zwierząt bezkręgowych. W rejonach wypływu węglowodorów tworzy wielkie kolonie złożone z setek lub tysięcy osobników. Kolonie są podstawą do rozwoju autonomicznych ekosystemów, całkowicie niezależnych od dopływu światła słonecznego.
Do rodzaju Lamellibrachia należy też gatunek L. satsuma odkryty u wybrzeży Japonii, w zatoce Satsuma, w pobliżu miasta Kagoshima, na głębokości jedynie 82 m. Jest to wyjątek wśród rurkoczułkowców, gdyż inne gatunki żyją na znacznie większych głębokościach, znacznie poniżej strefy fotycznej oceanu.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj ten wprowadzony został w 1969 roku przez Michaela Webba na łamach „Bulletin of Marine Science”. Należy do niego 9 opisanych gatunków[1]:
- Lamellibrachia anaximandri Southward, Andersen & Hourdez, 2011
- Lamellibrachia barhami Webb, 1969
- Lamellibrachia columna Southward, 1991
- Lamellibrachia donwalshi McCowin & Rouse, 2018
- Lamellibrachia juni Miura & Kojima, 2006
- Lamellibrachia luymesi van der Land & Nørrevang, 1975
- Lamellibrachia satsuma Miura, 1997
- Lamellibrachia victori Mañe-Garzon & Montero, 1985
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Read, G.; Fauchald, K.: Lamellibrachia Webb, 1969. [w:] World Polychaeta Database [on-line]. [dostęp 2023-01-09].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Derk C. Bergquist, Frederick M. Williams, Charles R. Fisher: Longevity record for deep-sea invertebrate, Nature, 403, 499 – 500 (03 Feb 2000) Brief Communications
- Sharmishtha Dattagupta*, Lara L. Miles, Matthew S. Barnabei and Charles R. Fisher: Journal of Experimental Biology 209, 3795-3805 (2006)
- M. Webb. Lamellibrachia barhami, gen. nov., sp. nov. (Pogonophora), from the north-east Pacific. „Bulletin of Marine Science”. 19, s. 18-47, 1969. (ang.).