Kosmos 111

Kosmos 111

Inne nazwy	E-6S No. 204
Zaangażowani	ZSRR
Indeks COSPAR	1966-017A
Rakieta nośna	Mołnia 8K78M
Miejsce startu	Bajkonur, Kazachska SRR
Cel misji	Księżyc
Orbita (docelowa, początkowa)
Okrążane ciało niebieskie	Ziemia
Perycentrum	182 km
Apocentrum	194 km
Okres obiegu	89,2 min
Nachylenie	51,9°
Mimośród	0,00091
Czas trwania
Początek misji	1 marca 1966 (11:03:49 UTC)
Koniec misji	3 marca 1966
Wymiary
Masa całkowita	6540 kg

Kosmos 111 (ros. Космос-111) – radziecka sonda kosmiczna, która miała dotrzeć do Księżyca w ramach programu Łuna. Nie zdołała opuścić orbity okołoziemskiej.

Przebieg misji

Sonda została wystrzelona 1 marca 1966 roku z kosmodromu Bajkonur. Była to sonda tego samego typu co wystrzelona miesiąc później Łuna 10, pierwszy sztuczny satelita Księżyca. Sonda osiągnęła orbitę okołoziemską, ale człon ucieczkowy stracił kontrolę położenia podczas lotu po orbicie parkingowej, na skutek zacięcia się regulatora systemu kontrolnego w pozycji zerowej. W efekcie sonda pozostała na orbicie okołoziemskiej przez dwa dni, po czym spłonęła w atmosferze.

Radzieckim sondom, które pozostały na orbicie okołoziemskiej, nadawano oznaczenie Kosmos, niezależnie od tego jaki miał być cel misji. Zgodnie z tą praktyką sonda została nazwana Kosmos 111.

Wyposażenie

Sonda miała stać się sztucznym satelitą Księżyca, miała siedem instrumentów naukowych. Były to: spektrometr promieniowania gamma pracujący w zakresie 0,3–3 MeV, trójosiowy magnetometr, piezoelektryczny detektor mikrometeoroidów, instrument do badań plazmy wiatru słonecznego, mierniki poziomu promieniowania podczerwonego z Księżyca, detektor niskoenergetycznego promieniowania rentgenowskiego i detektory cząstek naładowanych. Orbiter był zasilany z baterii, komunikował się z Ziemią za pomocą dwóch anten radiowych.