Kościół św. Marka w Jerozolimie
| kościół klasztorny | |||||||||||||||
 średniowieczny portal klasztorny, 2009 | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||||||
| Cudowne wizerunki |
ikona maryjna | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Jerozolimy  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Izraela  | |||||||||||||||
 31°46′33,3166″N 35°13′49,8342″E/31,775921 35,230509
| |||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||
Kościół św. Marka w Jerozolimie – pochodzący z XII wieku kościół wraz z przyległym kompleksem klasztornym należący do Syryjskiego Kościoła Ortodoksyjnego, w Dzielnicy Ormiańskiej, siedziba arcybiskupa.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W miejscu obecnego kościoła św. Marka istniało w VII wieku oratorium. Świątynia podzieliła losy innych kościołów Palestyny w 1009 za kalifa Al-Hakima, który prześladował chrześcijan i Żydów. Odrestaurowali ją krzyżowcy. W czasach wypraw krzyżowych znany był kościół św. Piotra w okowach. Po upadku Królestwa Jerozolimskiego teren stał się własnością jakobitów. Obecna budowla pochodzi z XII wieku. Na terenie kompleksu nie przeprowadzono systematycznych badań archeologicznych. Znaczące prace restauracyjne syryjskie władze kościelne przeprowadziły w 1940 roku[1].
Kult
[edytuj | edytuj kod]W kościele czczona jest bizantyńska ikona Maryi z Dzieciątkiem. Według prawosławnej syryjskiej tradycji niewielki monument w formie chrzcielnicy upamiętnia miejsce, w którym Maryja została ochrzczona przez Chrystusa. O chrzcie Maryi, którego mieli jej udzielić apostołowie Piotr i Jan, wspominał w swym nauczaniu patriarcha Jerozolimy z VII wieku Sofroniusz I. W Kościele zachodnim o chrzcie Maryi wypowiedział się św. Albert Wielki. Prawdziwość wydarzenia podał w wątpliwość Jan Duns Szkot. W 1656 w Rzymie traktat De Baptismo B.M.V. opublikował teolog Luke Wadding[1].
Syryjczycy uznają kryptę kościoła za salę, w której Chrystus miał spożyć z apostołami Ostatnią Wieczerzę, a więc za Wieczernik. Takiej lokalizacji zaprzecza stwierdzenie Szymona Piotra, który w domu Marii, matki Marka Ewangelisty, miał wyrazić się: Donieście o tym Jakubowi i braciom!, co sugeruje, że główna siedziba pierwotnej gminy chrześcijańskiej znajdowała się w innym miejscu[2][3].
Siedziba biskupa
[edytuj | edytuj kod]Syryjczycy w Ziemi Świętej posiadają jedną diecezję zależną od patriarchy Antiochii rezydującego w Damaszku. W latach 90. XX wieku diecezja liczyła ok. 1500 wiernych. Klasztor przy kościele św. Marka jest oficjalną siedzibą arcybiskupa wikariusza. Oprócz kościoła św. Marka Syryjski Kościół Ortodoksyjny posiada jeden kościół w Betlejem oraz oratorium na terenie bazyliki Bożego Grobu (kaplica św. Józefa z Arymatei)[4]. Obecnie wikariuszem patriarszym dla Ziemi Świętej i Jordanii jest abp Mar Swerios Malki Murad[5][6][7].
-
mozaika nad wejściem do klasztoru -
dziedziniec klasztorny -
wejście do kościoła -
wnętrze w 1900 -
liturgia, 2008
.jpg)
.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Eugene Hoade: Guide to the Holy Land. Jerozolima: Franciscan Printing Press, 1984, s. 365. (ang.).
- ↑ Por. Dz 12,17.
- ↑ Heinrich Fürst, Gregor Geiger: Terra Santa: guida francescana per pellegrini e viaggiatori. Mediolan: Edizioni Terra Santa, 2017, s. 433. ISBN 978-88-6240-411-2. (wł.).
- ↑ Paolo Acquistapace: Guida biblica e turistica della Terra Santa. Milano: Istituto Propaganda Libraria, 1992, s. 75. (wł.).
- ↑ Orthodox communities. www.cicts.org. [dostęp 2018-05-17]. (ang.).
- ↑ Heads of Churches in Jerusalem. pief.oikoumene.org. [dostęp 2018-05-17]. (ang.).
- ↑ Khaled Abu Toameh: Palestinian Authority Arrests Prominent Christian Clergyman. www.jpost.com, 2016-04-03. [dostęp 2018-05-17]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona (wersja archiwalna) (ang.)
- Film z wizyty w klasztorze
- Tomasz Bobrzyński, „Wieczernik” w: „Jerozolima mistyczna – Jerozolimski pępek świata”
