Karabin maszynowy SzKAS
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1930–1932 |
| Produkcja |
lata 30. XX wieku – ? |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,62 mm |
| Nabój |
7,62 x 54 mm R (zmodyfikowana wersja o silniejszym ładunku prochowym) |
| Wymiary | |
| Długość |
935 mm |
| Długość lufy |
605 mm |
| Masa | |
| karabinu właściwego |
10,5 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
825 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
1800 strz./min |
SzKAS (ros. ШКАС) – radziecki lotniczy karabin maszynowy kalibru 7,62 mm. Nazwa jest skrótem od Szpitalnogo-Komarickiego Awiacjonnyj Skorostrielnyj – Szybkostrzelny, Lotniczy (konstrukcji) Szpitalnego i Komarickiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Po wprowadzeniu pod koniec lat 20. do uzbrojenia radzieckiego lotnictwa lotniczej wersji rkm-u DP, karabinu maszynowego DA, rozpoczęto w ZSRR prace nad nowym karabinem maszynowym projektowanym od początku jako broń lotnicza. Nowy karabin maszynowy miał być lżejszy od DA, a przy tym miał mieć zdecydowanie większą szybkostrzelność.
W latach 30. SzKAS stał się podstawowym uzbrojeniem strzeleckim radzieckich samolotów, wypierając karabiny maszynowe DA. Wprowadzony do uzbrojenia Armii Czerwonej w 1932 roku. Produkowano go w wersjach przeznaczonych do montażu w skrzydłach, wieżyczkach strzeleckich oraz wersji zsynchronizowanej. W 1937 roku powstała zmodernizowana wersja SzKASa, Ultra-SzKAS (USz, ros. УШ) o szybkostrzelności zwiększonej do 3000 strz./min. Jego produkcji seryjnej jednak ostatecznie nie uruchomiono[1].
W drugiej połowie II wojny światowej SzKAS zaczął być w nowo produkowanych samolotach wypierany przez broń większego kalibru i o wyższej skuteczności rażenia, jak wkm UB.
Broń działała na zasadzie odprowadzania gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Ryglowanie przekoszeniem zamka w płaszczyźnie pionowej. Mechanizm donoszący bębnowy, a uderzeniowy kurkowy. Był na uzbrojeniu ludowego Wojska Polskiego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Władimir Kotielnikow: Ił-4. «Wozdusznyje kriejsiera» Stalina. Moskwa: Jauza / Kollekcyja / Eksmo, 2009, s. 71. ISBN 978-5-699-38276-7. (ros.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WIS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.