Karabin Tor

Tor
	; Jeden z dwóch modeli 12,7-mm wkbw WKW (kryptonim Wilk)
Państwo	Polska
Producent	Zakłady Mechaniczne „Tarnów” S.A.
Rodzaj	wielkokalibrowy karabin wyborowy
	Historia
Prototypy	2002
Produkcja	2005 – do chwili obecnej
Wyprodukowano	prototyp + 40 egz. (do końca 2009 r.)
	Dane techniczne
Nabój	12,7 × 99 mm NATO (.50 BMG)
	Wymiary
Długość	1350 mm
Długość lufy	880 mm
	Masa
broni	16,1 kg (bez amunicji)
	Inne
Prędkość pocz. pocisku	890 m/s
Energia pocz. pocisku	17 000 J
Zasięg skuteczny	ok. 2000 m
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tor (WKW Wilk) – polski powtarzalny wielkokalibrowy karabin wyborowy.

Historia

Pod koniec 1999 roku podjęto decyzję o wprowadzeniu do uzbrojenia Wojska Polskiego wielkokalibrowego karabinu wyborowego. Nowa broń miała powstać w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Sprzętu Mechanicznego w Tarnowie. W lutym 2000 roku zatwierdzono założenia taktyczno-techniczne nowego karabinu.

Pracami prowadzonymi w OBRSM Tarnów kierował Aleksander Leżucha. Po analizie rozwiązań zastosowanych w istniejących na świecie jednostkach broni tej klasy uznano, że wymagania polskiej armii najlepiej spełni powtarzalny karabin w układzie bullpup. Projektowany karabin otrzymał też roboczą nazwę Wielkokalibrowy Karabin Wyborowy Wilk (WKW Wilk).

Modelowy egzemplarz nowego karabinu był gotowy w 2002 roku. W tym samym roku przeprowadzono pierwsze próby nowej broni. W ich wyniku dokonano zmian kształtu rygli (zwiększono ich powierzchnię przylegania, zmieniono kształt tylnej podpory, wydłużono poduszkę podpoliczkową (bakę) oraz przeniesiono skrzydełko bezpiecznika na lewą stronę broni).

W następnych latach odbywały się kolejne serie testów WKW Wilk i trwało doskonalenie tej broni. W 2005 roku na zamówienie MON miało powstać pierwsze 10 egzemplarzy seryjnych WKW Wilk. Przewidziano je dla IV zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku, służącej od 2005 roku^[1]. W związku z planowanym przyjęciem do uzbrojenia karabin otrzymał także nową nazwę Tor.

W 2008 roku MON zakupił w ZM Tarnów kolejną partię 30 wkbw Tor^[2].

Użycie

Ograniczona liczba karabinów Tor została przekazana Siłom Zbrojnym Ukrainy podczas rosyjskiej inwazji w 2022 roku^[3].

Zobacz też

Karabin Bor

Przypisy

↑ Andrzej Kiński. Nowy sprzęt dla IV. zmiany PKW w Iraku. „Nowa Technika Wojskowa”. 10/2004, s. 10. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655.
↑ Zakupy Beryli i UKM-2000P, wyd. 2008-09-08, altair.com.pl [zarchiwizowane z adresu 2009-09-23] .
↑ Przemysław Juraszek. Ciekawe egzemplarze broni strzeleckiej w wojnie na Ukrainie. „Wojsko i Technika”. Nr 3/2023, s. 50-51, marzec 2023. Warszawa: Zespół Badań i Analiz Militarnych.

Bibliografia

Tadeusz Świętek, Ryszard Woźniak. Wilk do niszczenia sprzętu. „Komandos”. 2004. nr 1. ISSN 0867-8669.
Grzegorz Hołdanowicz. Wilk dojrzewa. „Raport-wto”. 2004. nr 4. s. 26,28. ISSN 1479-270X.
Bogusław Politowski. Szkoła duchów. „Polska zbrojna”. 2007. nr 6. ISSN 0867-4523.

[1] Andrzej Kiński. Nowy sprzęt dla IV. zmiany PKW w Iraku. „Nowa Technika Wojskowa”. 10/2004, s. 10. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655.

[2] Zakupy Beryli i UKM-2000P, wyd. 2008-09-08, altair.com.pl [zarchiwizowane z adresu 2009-09-23] .

[ukr-3] Przemysław Juraszek. Ciekawe egzemplarze broni strzeleckiej w wojnie na Ukrainie. „Wojsko i Technika”. Nr 3/2023, s. 50-51, marzec 2023. Warszawa: Zespół Badań i Analiz Militarnych.

[1]

[2]

[3]

Pistolety i rewolwery	P-64 P-83 P-93 WIST-94 MAG VIS 100 Gward
Pistolety maszynowe	PM-63 PM-84
Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe	wz. 88 Tantal wz. 96 Beryl Grot Tor Bor
Karabiny maszynowe	UKM-2000 WKM-B
Granatniki i granatniki przeciwpancerne	SBAO-40 Pallad RGA-86 RGP-40 Pc-100 RPG-76 wz. 1960
Pistolety sygnałowe	wz. 78
Granaty ręczne	RGO-88 RGZ-89 CGR-42A
Granaty nasadkowe	PGN-60 GNPO NGZ-93 NGD-93 NGOS
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne	WiR wz. 58 P-70 P-75 P-78A SJ-56 KOP-1 PMM Lantan Talk-1 AKMS wz. 80 wz. 97 STAM-99 LEW-1 kbk wz. 2002 wz. 2005 Alex-338 SJ-57 wz. 2003 Pallad M GA-40 ZAH-1
Broń sportowa i myśliwska	wz. 48 Łucznik Kl.170 (wz. 70) Radom-Hunter