Jonathan Learoyd (ur. 3 listopada 2000 w Albertville[1]) – francuski skoczek narciarski posiadający również brytyjskie obywatelstwo. Olimpijczyk (2018), uczestnik mistrzostw świata seniorów (2019) oraz juniorów (2016–2020). Medalista zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2017). Brał także udział w zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016). Medalista mistrzostw kraju.
Rodzice Learoyda są Brytyjczykami[2], dzięki czemu posiada on podwójne obywatelstwo – zarówno francuskie, jak i brytyjskie. Skoki narciarskie uprawia również jego młodszy brat, Louis, urodzony w 2006 roku[1].
Początkowo uprawiał narciarstwo alpejskie. W wieku 6 lat oddał swój pierwszy skok na nartach. W wieku 11 lat, gdy trenował oba te sporty, zdecydował się na wybór skoków narciarskich[2].
Nieoficjalny mistrz świata dzieci z Garmisch-Partenkirchen z lipca 2012 (kategoria zawodników urodzonych w 2000 i młodszych) i zwycięzca zawodów FIS Youth Cup w Hinterzarten z sierpnia 2014 (także wśród zawodników urodzonych w 2000 i młodszych)[3].
W marcu 2014 w Chaux-Neuve po raz pierwszy wystąpił w Alpen Cupie, zajmując lokaty w piątej dziesiątce. We wrześniu 2015 w Einsiedeln zadebiutował w FIS Cupie, od razu punktując (dwukrotnie uplasował się w trzeciej dziesiątce). W grudniu 2015 w Seefeld po raz pierwszy punktował w Alpen Cupie (był 18.). W Pucharze Kontynentalnym pierwsze w karierze punkty zdobył w swoim debiucie w zawodach tej rangi – 27 grudnia 2015 w Engelbergu, gdzie był 11[4]. W lutym 2016 roku wystartował w zimowych igrzyskach olimpijskich młodzieży, gdzie zarówno w konkursie indywidualnym chłopców i w drużynowym konkursie mieszanym skoków zajmował piąte miejsca, a w sztafecie mieszanej, z francuskim zespołem, został sklasyfikowany na 6. pozycji[5]. W tym samym miesiącu wziął także udział w mistrzostwach świata juniorów, gdzie indywidualnie uplasował się na 36. pozycji, a w konkursie drużynowym mężczyzn, wraz z reprezentacją Francji (w składzie: Thomas Roch Dupland, Jonathan Learoyd, Noëlig Revilliod Blanchard i Paul Brasme), zajął 10. miejsce[4].
W lipcu 2016 zadebiutował w zawodach najwyższej rangi, zajmując w Courchevel 40. pozycję w konkursie Letniego Grand Prix. W lutym 2017 wziął udział w zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy w Erzurum, gdzie zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym chłopców, a także srebrne medale w rywalizacji drużynowej chłopców (w składzie Francji znaleźli się również Romane Dieu[a], Alessandro Batby i Mathis Contamine) oraz drużyn mieszanych (oprócz niego Francję reprezentowali także: Marine Bressand, Romane Dieu i Mathis Contamine). Wcześniej w tym samym miesiącu wystartował także w mistrzostwach świata juniorów, zajmując indywidualnie 13. pozycję. W marcu 2017 po raz pierwszy stanął na podium zawodów z cyklu Alpen Cup (4 marca był drugi w Hinterzarten)[4].
W grudniu 2017 w Whistler po raz pierwszy uplasował się w czołowej dziesiątce konkursów rangi FIS Cupu i Pucharu Kontynentalnego, a 10 grudnia 2017 w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego (zajął wówczas 2. pozycję). 16 grudnia 2017 zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 35. pozycję w pierwszym konkursie w Engelbergu[4]. 27 grudnia 2017 na tym samym obiekcie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach Pucharu Kontynentalnego[6]. 30 grudnia 2017, w ramach 1. konkursu 66. Turnieju Czterech Skoczni, zdobył debiutanckie punkty Pucharu Świata za zajęcie 29. lokaty w Oberstdorfie. W lutym 2018 po raz trzeci w karierze wystąpił w mistrzostwach świata juniorów. W Kanderstegu w konkursie indywidualnym zajął 6. lokatę, w zmaganiach drużynowych był 9., a w rywalizacji zespołów mieszanych uplasował się na 4. pozycji. W tym samym miesiącu wystartował także w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie wziął udział w konkursach indywidualnych – na skoczni normalnej był 27., a na dużej zajął 41. miejsce[4].
W styczniu 2019 w Lahti po raz czwarty wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie był 13., a drużynowo 8. (mężczyźni) i 6. (mikst). Na przełomie lutego i marca 2019 zadebiutował w mistrzostwach świata seniorów, awansując do drugiej serii obu konkursów indywidualnych – na skoczni dużej był 28., a na normalnej 26[4]. 15 marca 2019 na Vikersundbakken w Vikersund, debiutując na skoczni mamuciej, pierwszy raz w życiu przekroczył dystans 200 metrów, uzyskując w kwalifikacjach do konkursu Raw Air odległość 201 metrów[7]. W sezonie 2018/2019 kilkukrotnie startował w Pucharze Świata, nie zdobył jednak punktów[4].
27 lipca 2019 w Hinterzarten po raz pierwszy punktował w Letnim Grand Prix, zajmując w rozegranym tam konkursie 27. lokatę. W sezonie zimowym 2019/2020 notował słabsze wyniki niż w poprzednich dwóch sezonach. W Pucharze Świata ani razu nie przebrnął kwalifikacji, tylko trzykrotnie przystępując do rywalizacji na tym szczeblu (odpadał w kwalifikacjach do trzech pierwszych konkursów Turnieju Czterech Skoczni), a w Pucharze Kontynentalnym punktował 6 razy, jednak ani razu nie znalazł się w czołowej piętnastce któregoś z konkursów. Wziął także udział w mistrzostwach świata juniorów, ale indywidualnie uzyskał najgorszy w historii swoich startów w tej imprezie wynik (56. lokata), drużynowo zajął 7. miejsce i nie znalazł się w składzie francuskiej kadry na konkurs drużyn mieszanych[4].
We wrześniu 2022 oficjalnie zakończył karierę sportową[8].
Jest wielokrotnym medalistą mistrzostw kraju. W marcu 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym mężczyzn na skoczni normalnej[9], a dwa lata później zwyciężył w tej samej rywalizacji[10], sukces ten powtarzając w 2019 na skoczni dużej[11]. Zdobywał także medale imprez tej rangi w konkursach drużynowych – brąz w 2013 (w składzie drużyny Sabaudii skakali oprócz niego Nicolas Mayer, Léa Lemare i Sacha Gardet)[12], srebro w 2016 (w pierwszym zespole Sabaudii startowali także Tim Bernoud, Arthur Royer i Mathis Contamine)[13], brąz w 2018 (wraz z pierwszym zespołem Sabaudii, w którym, oprócz niego, skakali: Mathis Contamine, Jack White i Alessandro Batby[14]) i złoto w 2019 (ponownie w sabaudzkiej drużynie skakali z nim Batby, White i Contamine[15]).
Starty J. Learoyda na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod]Starty J. Learoyda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 36.
|
23 lutego
|
2016
|
 Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
85,5 m
|
–
|
100,6 pkt
|
148,4 pkt
|
David Siegel
|
| 10.
|
24 lutego
|
2016
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[b]
|
82,5 m
|
–
|
328,4 pkt (78,8 pkt)
|
538,3 pkt
|
Niemcy
|
| 13.
|
1 lutego
|
2017
|
 Park City
|
Utah Olympic Park
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
90,0 m
|
90,0 m
|
241,6 pkt
|
21,6 pkt
|
Viktor Polášek
|
| 6.
|
1 lutego
|
2018
|
 Kandersteg
|
Lötschberg-Schanze
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
99,0 m
|
95,0 m
|
259,1 pkt
|
32,3 pkt
|
Marius Lindvik
|
| 9.
|
3 lutego
|
2018
|
Kandersteg
|
Lötschberg-Schanze
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[c]
|
101,5 m
|
–
|
411,6 pkt (135,9 pkt)
|
656,9 pkt
|
Niemcy
|
| 4.
|
4 lutego
|
2018
|
Kandersteg
|
Lötschberg-Schanze
|
K-95
|
HS-106
|
druż. miesz[d].
|
102,0 m
|
104,5 m
|
768,7 pkt (240,4 pkt)
|
100,6 pkt
|
Norwegia
|
| 13.
|
24 stycznia
|
2019
|
 Lahti
|
Salpausselkä
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
91,5 m
|
92,5 m
|
225,2 pkt
|
26,9 pkt
|
Thomas Aasen Markeng
|
| 8.
|
26 stycznia
|
2019
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[e]
|
90,5 m
|
85,5 m
|
844,5 pkt (224,9 pkt)
|
135,2 pkt
|
Niemcy
|
| 6.
|
28 stycznia
|
2019
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-90
|
HS-100
|
druż. miesz[f].
|
90,5 m
|
91,5 m
|
943,1 pkt (240,7 pkt)
|
41,3 pkt
|
Rosja
|
| 56.
|
5 marca
|
2020
|
 Oberwiesenthal
|
Fichtelbergschanzen
|
K-95
|
HS-105
|
indywid.
|
73,5 m
|
–
|
60,0 pkt
|
178,3 pkt
|
Peter Resinger
|
| 7.
|
7 marca
|
2020
|
Oberwiesenthal
|
Fichtelbergschanzen
|
K-95
|
HS-105
|
druż.[g]
|
88,5 m
|
90,5 m
|
720,9 pkt (174,6 pkt)
|
179,4 pkt
|
Słowenia
|
Starty J. Learoyda na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 5.
|
16 lutego
|
2016
|
 Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
96,5 m
|
92,0 m
|
231,8 pkt
|
31,0 pkt
|
Bor Pavlovčič
|
| 5.
|
18 lutego
|
2016
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
druż. miesz[h].
|
90,5 m
|
95,5 m
|
623,4 pkt (230,0 pkt)
|
86,1 pkt
|
Słowenia
|
| 6.
|
19 lutego
|
2016
|
Lillehammer
|
Lysgårdsbakken
|
K-90
|
HS-100
|
sztaf. miesz[j][i].
|
95,5 m
|
330,8 pkt (119,1 pkt)
|
+1:31,2 s
|
Rosja
|
Starty J. Learoyda na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
2.
|
14 lutego
|
2017
|
 Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-95
|
HS-109
|
indywid.
|
101,5 m
|
98,5 m
|
246,4 pkt
|
14,9 pkt
|
Timi Zajc
|
| 2.
|
16 lutego
|
2017
|
Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-95
|
HS-109
|
druż.[k]
|
102,0 m
|
104,0 m
|
891,6 pkt (247,5 pkt)
|
44,6 pkt
|
Słowenia
|
| 2.
|
17 lutego
|
2017
|
Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-95
|
HS-109
|
druż. miesz[l].
|
111,5 m
|
98,0 m
|
713,2 pkt (246,6 pkt)
|
123,4 pkt
|
Słowenia
|
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]
| Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 1.
|
10 grudnia
|
2017
|
 Whistler
|
Whistler Olympic Park
|
K-95
|
HS-104
|
101,0 m
|
101,0 m
|
263,5 pkt
|
2.
|
4,1 pkt
|
Andreas Wank
|
| 2.
|
27 grudnia
|
2017
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
135,5 m
|
128,0 m
|
259,1 pkt
|
1.
|
—
|
| 3.
|
20 stycznia
|
2018
|
Erzurum
|
Kiremitliktepe
|
K-125
|
HS-140
|
137,0 m
|
138,5 m
|
259,8 pkt
|
2.
|
8,8 pkt
|
David Siegel
|
- ↑ a b W związku z faktem, że we francuskiej reprezentacji na Zimowy Olimpijski Festiwal Młodzieży Europy 2017 znalazło się tylko 3 chłopców (Contamine, Learoyd i Batby), w konkursie drużynowym chłopców, umożliwiając tym samym start francuskiego zespołu w tej rywalizacji, wystąpiła również Romane Dieu.
- ↑ a b Skład zespołu: Thomas Roch Dupland, Jonathan Learoyd, Noëlig Revilliod Blanchard i Paul Brasme
- ↑ a b Skład zespołu: Mathis Contamine, Valentin Foubert, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
- ↑ a b Skład zespołu: Océane Paillard, Mathis Contamine, Romane Dieu i Jonathan Learoyd
- ↑ a b Skład zespołu: Mathis Contamine, Jack White, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
- ↑ a b Skład zespołu: Joséphine Pagnier, Mathis Contamine, Lucile Morat i Jonathan Learoyd
- ↑ a b Skład zespołu: Enzo Milesi, Jonathan Learoyd, Valentin Foubert i Mathis Contamine
- ↑ a b Skład zespołu: Romane Dieu, Jonathan Learoyd i Lilian Vaxelaire
- ↑ a b Skład zespołu: Romane Dieu, Jonathan Learoyd, Lilian Vaxelaire, Juliette Ducordeau i Jérémy Royer
- ↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
- ↑ a b Skład zespołu: Mathis Contamine, Romane Dieu, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
- ↑ a b Skład zespołu: Marine Bressand, Mathis Contamine, Romane Dieu i Jonathan Learoyd
- ↑ a b c Jonathan LEAROYD - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2023-11-24].
- ↑ a b Athlete Profile - Jonathan LEAROYD. pyeongchang2018.com. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Adam Kwieciński: LEAROYD Jonathan 2000.11.03 FRA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-11-24].
- ↑ a b c d e f g h LEAROYD Jonathan - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
- ↑ Athletes / LEAROYD Jonathan. wyog2016.sportresult.com. [dostęp 2017-08-28]. (ang.).
- ↑ Adam Bucholz: PK w Engelbergu: Triumf Learoyda, Pilch piąty. skijumping.pl, 2017-12-27. [dostęp 2017-12-27].
- ↑ Andrzej Mysiak: Piątek w Vikersund: Piętnastu skoczków z życiówkami, nowy rekord Kazachstanu. skokinarciarskie.pl, 2019-03-15. [dostęp 2019-11-01].
- ↑ Dominik Formela: Jonathan Learoyd zakończył karierę. skijumping.pl, 2022-09-05. [dostęp 2022-09-06].
- ↑ Dominik Formela: Descombes Sevoie i Morat najlepsi w Courchevel. skijumping.pl, 2016-03-28. [dostęp 2016-07-15].
- ↑ Dominik Formela: Learoyd oraz Clair mistrzami Francji. skijumping.pl, 2018-03-31. [dostęp 2018-04-29].
- ↑ Dominik Formela: Ekipa z Courchevel górą w Chaux-Neuve. skijumping.pl, 2019-04-02. [dostęp 2019-11-01].
- ↑ SAUT PAR EQUIPE - CHAMPIONNAT DE FRANCE CHAUX NEUVE SEQ Mixte. ffs.fr, 2013-03-31. [dostęp 2016-07-15]. (fr.).
- ↑ CHAMPIONNAT DE FRANCE SAUT PAR EQUIPE le 26/03/2016. ski-nordique.net, 2016-03-26. [dostęp 2016-07-15]. (fr.).
- ↑ CHAMPIONNAT FRANCE SAUT EQUIPE. juraskievents.com, 2018-04-01. [dostęp 2018-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-01)]. (fr.).
- ↑ CHAMPIONNATS DE FRANCE SAUT PAR EQUIPE K-106 HS-118. ffs.fr. [dostęp 2019-11-01]. (fr.).
- ↑ a b c LEAROYD Jonathan - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
- ↑ LEAROYD Jonathan - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
- ↑ a b LEAROYD Jonathan - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
- ↑ LEAROYD Jonathan - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
Pjongczang
Seefeld/Innsbruck
Râșnov
Park City
Kandersteg
Lahti
Oberwiesenthal
Lillehammer
Erzurum
Whistler
