Jakow Ałksnis

Jakow Ałksnis
Яков Иванович Алкснис
	komandarm II rangi
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1897 ; parafia Naukšēnu↗
Data śmierci	29 lipca 1938
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Wojskowe Siły Powietrzne
Stanowiska	zastępca ministra Obrony i Lotnictwa
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna domowa w Rosji
	Odznaczenia

Jakow Iwanowicz Ałksnis (Astrow), łot. Jēkabs Alksnis, ros. Яков Иванович Алкснис (ur. 26 stycznia 1897 w guberni inflandzkiej, zm. 29 lipca 1938 w Moskwie) − radziecki dowódca wojskowy, komandarm II rangi (1935).

Życiorys

Urodzony w rodzinie łotewskiego robotnika rolnego. W wojsku carskim od 1917 roku. Ukończył Szkołę Chorążych w Odessie i został skierowany na Front Zachodni. Członek Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji od 1916 roku. W czasie rewolucji październikowej uczestniczył w agitacji rewolucyjnej wśród żołnierzy. Od maja 1919 roku w Armii Czerwonej. Komendant wojskowy Guberni Orłowskiej, komisarz 55 Dywizji Strzeleckiej, później komendant wojskowy województwa dońskiego, zastępca dowódcy Orłowskiego Okręgu Wojskowego. Ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego w 1924 roku. W latach 1924–1926 szef i komisarz Zarządu Organizacji i Służby Wojsk. W latach 1926–1931 zastępca dowódcy Sił Powietrznych Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (RChACz) i zastępca członka Rewolucyjnej Rady Wojskowej (RRW) ZSRR. Od 1931 roku dowódca Sił Powietrznych i członek RRW ZSRR, a później Rady Wojskowej Ministerstwa Obrony. Od stycznia 1937 roku zastępca ministra Obrony i Lotnictwa. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 1. kadencji.

Członek składu sądzącego w procesie M. Tuchaczewskiego i 7 skazanych na śmierć generałów. Odznaczony Orderem Lenina, Orderem Czerwonego Sztandaru, Orderem Czerwonej Gwiazdy i Orderem Mongolii. W listopadzie 1937 został aresztowany. Sądzony i stracony w okresie wielkiej czystki w ZSRR, doczekał się po śmierci rehabilitacji^[1].

Przypisy

↑ Paweł Wieczorkiewicz, Noty biograficzne w: Fenomen Stalina, wyd. Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa, 1988, ISBN 83-203-3438-1, tłum. Maria Kotowska, s. 175.

Bibliografia

Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 1 Moskwa 1970.
W. M. Iwanow Marszał Tuchaczewskij Wojeizdat Moskwa 1990.

[1] Paweł Wieczorkiewicz, Noty biograficzne w: Fenomen Stalina, wyd. Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa, 1988, ISBN 83-203-3438-1, tłum. Maria Kotowska, s. 175.

[1]